Het spannende van een debuut voorstelling vind ik altijd dat je zonder enige verwachting compleet maagdelijk naar een voorstelling kan gaan kijken. Vanavond mag ik de voorstelling “Weltschmerz” van Anne & Lisa gaan ontdekken. Anne & Lisa kennen elkaar al sinds de Dutch Academy of Performing Arts. Na hier afgestudeerd te zijn hebben ze samen de stap gezet naar de Koningstheateracademie waar zij met de voorstelling “Weltschmerz” met zeer lovende kritieken zijn afgestudeerd. 
De start van de voorstelling brengt mij in luttele minuten naar het hoogste punt van de achtbaan. Zodra het wagentje over de top schiet dendert het met een rotvaart naar beneden. Waar het na ongeveer 70 minuten zeer geleidelijk tot stilstand is gekomen. Het tempo ligt hoog. De éne na de andere sketch vliegt mij om oren. Anne & Lisa leggen de lat voor zichzelf heel erg hoog en nemen daarmee grote risico’s. Niet iedere grap komt bij mij binnen, maar de grappen waarbij dat wel lukt zijn meer dan briljant. Bij sommige sketches heb ik mij echt moeten afvragen "waar kijk ik nu naar?" Wat gebeurt er hier voor mijn ogen? Zelfs nu, enkele dagen na de voorstelling, ben ik er nog steeds niet achter wat Rottkäpchen mij heeft willen meegeven. De interactie die de dames met het publiek zoeken is risicovol. Zeker voor een debuut voorstelling. Maar ook dat pakt bij Anne & Lisa goed uit.
“Weltschmerz” is confronterend, gewaagd, absurd, vernieuwend en vooral zeer gedurfd. Humor die ik kan omschrijven als een humoristische combinatie tussen Kamagurka en Herr Seele en Hein de Korte. Het is of ik naar een selectie Dumpert video’s zit te kijken. Niet allemaal even goed maar wel telkens weer de nieuwsgierigheid opwekkend naar de volgende scène. Anne & Lisa zoeken de grenzen van het choqueren telkens op. Daarbij gaan ze soms net even iets over de die grens heen. Daar tegenover staat als contrast het onbevangen en kwetsbare van deze twee jonge meiden. Toch slaat voor mij de voorstelling door naar het choquerende aspect. Waarbij ik soms de vraag aan mijzelf stel, "waarom?"
“Weltschmerz” is pas na enkele dagen bij mij tot een compleet beeld gekomen. Vlak na de voorstelling was ik minder enthousiast dan de dag erna. Anne & Lisa leggen met deze debuutvoorstelling voor zichzelf de lat al enorm hoog voor een eventuele tweede voorstelling. Dit vind ik gewaagd maar ik waardeer het ook. Stap van die gebaande paden af en zoek die grens op. Soms lukt dat en soms ook niet. “Weltschmerz” moet misschien nog een beetje groeien in duidelijkheid van datgene wat Anne & Lisa willen vertellen. Ik blijf met teveel vragen achter. Dat kan natuurlijk ook de bedoeling zijn geweest en dan zijn ze daar perfect in geslaagd.
Klik hier voor de speellijst