Koefnoen is al enige tijd van de buis. Een goed idee om dit concept in een revue te transformeren en de theaters in te trekken. Paul Groot, Owen Schumacher en Jeremy Baker zijn zowel de bedenkers als de spelers van de vele typetjes die we jaren voorbij hebben zien komen op televisie. Om ze nu live in het theater te zien is wel even andere koek. Voorheen zat je lekker op de bank, met een drankje en lekkers terwijl je vaak in een lachbui schoot. Vond je bepaalde typetjes zo leuk dan keek je vaak op You Tube  een bepaalde scène terug en stuurde je die door naar je vrienden.



Okko en Eus het ANWB echtpaar, openen de avond. Het loopt wat stroef met teveel clichés en waar het publiek op het balkon het moet ontgelden. Dat is al honderden keren uitgekauwd. Dan is er de ouderavond van de school De Karrekrak. Er komen teveel thema's aan bod en het wil maar niet wil vlotten. Sidekick Radio is ronduit vervelend en totaal niet grappig. Zo is het heel knap dat er zoveel scènes vlot achter elkaar worden gespeeld met haastverkledingen die er niet om liegen. De cast  wordt aangevuld met de dames Kiki van Deursen en Sanne Fransen.



Bij Marten en Oopjen, het door Rembrandt geschilderde echtpaar, komt de sfeer erin. De rap en ook de choreografie zijn fantastisch zowel qua tekst als choreografie. Alle choreografieën zijn trouwens geweldig. Wat een aanwinst is choreografe Chiara Re toch voor de Nederlandse Theaterwereld.

Hierna gaan de andere spelers ook los. Annet de straatprostituee, gespeeld door Owen Schumacher annex viruswappie is zo grappig. Nesrin het sletje met stijl en klasse vertolkt door Jeremy Baker is mijn favoriet. Met zo'n natuurlijkheid weet Jeremy de hele zaal te bespelen. Als hierna het ANWB echtpaar weer terugkomt werkt alles wel.


Hoogtepunt is het Hardkoor waar de hele cast straalt en waar Paul de Groot nog bovenuit straalt als vervangend dirigente. Heel leuk ook de publieksparticipatie. Knap dat hier een onderwerp als Corona subtiel verwerkt wordt. De verkeersregelaars waar het thema van de acceptatie van de homogemeenschap wordt aangehaald is vertederend. De overgang naar Veertje Hollewaai is een ander hoogtepunt. Met zo weinig weet Jeremy Baker de hele zaal als een magneet naar zich toe te trekken met haar niet aanwezigheid. De vrouw die alles achter de schermen regelt maar nooit opvalt. Vraagt iemand zich wel eens af wie er voor de bitterballen zorgt? De laatste scène is voor de zwervers Lou en Lau. Hier laat de hele cast zien dat ze kunnen zingen, dansen en acteren. Een mooie finale.


Als toegift komt Ipie die we natuurlijk zo hebben gemist. Als eeuwige happy single is Ipie vertederend. Ze danst alleen op haar eigen feestje. Soms heel soms voelt iedereen zich wel eens als Ipie. Een scene waar het niet meer uitmaakt waar je zit. In theater of voor de televisie. Iedereen houdt van Ipie.

Kijk hier voor meer informatie en kaarten.

Gezien 24 Maart 2022 in het DeLaMar theater te Amsterdam.

RecensieTypetjes boost bij Koefnoen Live