'The Battle' van Introdans - Krachtig en vol emotie

 
Wat mooi dat Introdans met dit programma herdenkt dat 75-jaar geleden de Slag om Arnhem plaatsvond. Een inleidende film aan het begin van de avond, waarin mensen die de Slag om Arnhem hebben meegemaakt vertellen, zet al meteen de toon. Dat gecombineerd met repetities van de choreografieën die gedanst worden en uitleg daarbij is verhelderend en een fijne inleiding op wat komen gaat.

Vier balletten worden er vanavond gedanst. Het eerste stuk 'Missa Breva" is van een van de grondleggers van de moderne dans Jose Limón.(1908-1972) en dateert van 1958. Op muziek van een mis van componist Zoltán Kodály zien we een ensemble van negentien dansers en een solodanser als een soort hoge priester Op het achterdoek is een gedeeltelijk verwoeste kerktoren afgebeeld. De toren doet denken aan de toentertijd vernielde Eusebius kerktoren van Arnhem. Daarna weer helemaal in volle glorie herbouwd. De dans is vooral een choreografie waar met veel groepsdansen de symboliek van een devote groep mensen wordt uitgebeeld. Meditatieve bewegingen en mooi uitgewerkte constructies. Het doet wel een beetje gedateerd aan allemaal. Nou helpen zeker de kostuums niet mee aan de heilige sfeer van het ballet. Te veel kleur en vooral de vrouwen zien er wat kinderlijk uit in hun ballet pakjes met daar over gekleurde rokjes.

Na de pauze zien we gelijk wat een vooruitgang moderne dans van tegenwoordig toch heeft gemaakt. Het tweede ballet 'Qutb" uit 2016 is van de Vlaams-Marokkaanse Sidi Larbi Cherkaoui (1976). Het woord komt uit het Arabisch en betekent as of draaipunt. Gemaakt voor drie dansers. Wat een klein meesterwerk is dit ballet. Het wordt ook nog eens meesterlijk gedanst door Yulanne de Groot, Salvatore Castelli en Alberto Tardanico. Als drie slangenmensen kronkelen de dansers om elkaar heen. Rollen en kruipen in, op en over elkaar. Dat alles in een hypnotiserende sfeer met een techniek die verbaast en verbluft. De dansers combineren zoveel dansstijlen met hun lichamen. Aanstotend en afstotend. Dan weer alleen maar zo verbonden met elkaar. Bijna lijken ze soms samen op een lichaam of dat van een grote inktvis. Het charisma van alle drie is zo groot en intens dat ik werkelijk op het puntje van mijn stoel zat. Helemaal meegezogen in hun beleving. De prachtige muziek een mix ontwerp van Felix Buxton met Buxton, FahrettinYarkin, Sufi Vocal Masters, Mono &World's End Girlfriend. Het mooie meditatieve licht en decorontwerp is van Fabiane Piccioli deed me soms denken aan de ondergaande of opkomende zon. Wat een aanwinst om dit in de Nederlandse theaters te mogen zien.

Het derde ballet "Alma" is een wereldpremière van de Spaanse Choreograaf Cayetano Soto (1975). Vooraf zien we een film "Alma " in regie van Inge Theunissen naar een artistiek concept van Soto. Een droomachtige pas de deux in zand en water. Daarna de opening van het ballet. Een wonderschoon toneelbeeld van zeven danseressen met hun ruggen naar het publiek die met waaiers wapperen en zo wierook verspreiden. Daarna zwart doek en donker toneel. We krijgen overgangen als flitsen te zien. De danseressen in mooie strakke zwarte balletpakken staan verspreid alleen voor het toneel. Frases van de aria Dido's Lament uit de opera Dido en Aeneas van Henry Purcell klinken. Het dansen roept een schoonheid op van vrouwelijke kracht. De pijn omzetten in zeggingskracht en intens beleven. Ook hier ademt de sfeer mystieke devotie. Op een gegeven moment bewegen de danseressen naar het achtertoneel alsof ze een weg zoeken naar iets wat nog komen gaat. Met wendingen van intense solo's van Nienke Wind, Kim van der Put en Yulanne de Groot eindigt deze serene maalstroom. Ik zou willen dat het hier niet bij bleef en er een vervolg komt van dit prachtige ballet. Een deel twee van mannen en daarna een deel drie van beiden samen. Het is te klein en mooi om niet te worden uitgebreid.

Als afsluiter is er dan 'The Hunt" uit 2001 van choreograaf Robert Battle (1972). Een ruig en fysiek ballet voor zes mannen Gekleed in zwarte lange rokken met een ontbloot bovenlijf zien we hier een dans zo puur en aards bijna als een ritueel. Op vooral muziek van drums dansen de mannen vaak in cirkels en formaties van rijen. Vervolgens breken ze daarin in los om in paren tegen elkaar hun krachten te meten. Hoge sprongen, veel rennen en draaien om de as als wel in de rondte. Ze hollen af om vervolgens weer op te rennen om hun krachten te tonen aan elkaar en met elkaar. Opzwepend en uitputtend worden de bewegingen eigenlijk zo zwaar dat het een lichtheid als tegenpool oproept . Bijna in een soort hypnose laten deze mannen een prestatie zien waar je alleen maar met bewondering naar kan kijken. Wauw! Wat een prachtdans!

Een geweldige avond en wat een mooi balletgezelschap is Introdans toch. De eigenzinnige programmering maakt hun tot een van de mooiste dansgroepen van Nederland en ver daarbuiten.

'The Battle' is nog tot begin 2020 in de theaters te zien.
Kijk voor meer informatie en kaarten op www.introdans.nl

Gezien 27-09-2019 in Stadstheater Arnhem