De eerste echte Sing-a-Long fans zitten al vanaf half acht in de ochtend voor het podium. Zij willen ieder jaar het mooiste plekje hebben en ook dit jaar zitten ze we helemaal vooraan. Als ik aankom bij het I Am Amsterdam podium is het nog redelijk rustig. Ik haal mijn benodigde polsbandjes op en ga op zoek naar mijn vrienden voor vandaag. Het leuke van werken tijdens dit event is dat het team jaar in jaar uit niet veel van samenstelling verandert. Dat is voor iedereen erg fijn want de meeste hebben hierdoor aan een half woord voldoende om te weten wat ze moeten doen.
Dat er soms ook een leuke verrassing voor de deur staat zien we als het vrachtwagentje met de spullen van Kinky Boots het terrein oprijdt. Uit dit wagentje komen twee loopbanden van ieder zo’n 250 kg. Natuurlijk staan die gevaartes op wielen, maar ze moeten wel even de hellingbaan opgeduwd worden. Ook ik ben niet te beroerd om even te helpen, met vier man duwen we de stalen installatie omhoog. Helaas is het ding net iets te lang waardoor onderweg naast duwen er ook nog getild mag worden. En dan is 250 kg best zwaar. De vloerbedekking op de hellingbaan is ook niet bestand tegen dit gewicht en kan, als beide apparaten boven staan meteen “gerepareerd” worden. Dit geeft maar eens aan hoe inventief soms de mensen van techniek moeten zijn. Maar dat maakt hun vak ook zo leuk. 
In het gebied achter het podium zijn al steeds meer artiesten en medewerkers van de diverse optredens te zien. Sommige hebben ook nog een tijdje in hun stand op de Uitmarkt gestaan om met de fans op de foto te gaan. In een tent aan de zijkant van het toneel worden de artiesten gezenderd. Dit is vooral administratief een heel secuur klusje. Je wilt natuurlijk René van Kooten horen zingen terwil zijn microfoont aan staat. Iedere microfoonzender heeft een nummer. En op de centrale wordt bij dit nummer de naam van de artiest genoteerd. Zolang de artiest zijn nummer goed onthoudt kan er dus niets mis gaan. Soms gebeurt het wel eens dat men het nummer vergeet en dan moet er snel op de zender gekeken worden welk nummer het is.
Rond vier uur in de middag is alles klaar voor de eerste repetities en ziet het publiek hoe de uitzending er in de avond ongeveer uit gaat zien. Ondanks dat het merendeel al uren aanwezig is, wordt er luid en enthousiast meegezongen. Ik moet toch meteen zeggen dat de sfeer op het Museumplein zoveel beter is dan bij het Scheepvaartmuseum. Het weer werkt vandaag ook erg mee. Soms heb ik wel weer medelijden met de diehards want die zitten wel uren in de volle zon te bakken en wat is net warm vandaag. Maar daar schijnen ze geen last van te hebben. Iedereen is vrolijk.
De repetitie loopt op rolletjes en het publiek is duidelijk aangenaam verrast door de variatie in acts. Stuk voor stuk leuke optredens, de één wat gelikter dan de ander, maar dat maakt het aanwezige publiek helemaal niets uit. Als de cast van “Everybody's talking about Jamie” het podium betreedt vliegt, bij wijze van spreken, het dak eraf. Wat een performance wordt hier gegeven. De energie knalt eraf. Als deze artiesten back-stage staan hebben ze werkelijk geen idee wat hun zojuist overkomen is. Stuiterend van de adrenaline leveren ze hun zenders in. Ze kunnen gewoon niet wachten op het optreden van vanavond.
Als het tijdstip van de uitzending nadert, voel je achter de schermen de spanning oplopen. Zanger Jo Ha Lee zweept met een onverwachts optreden het publiek nog een beetje extra op. Wat een performer is die man. En na zijn optreden is hij meteen weer in zijn positie om bij de artiesten de juiste zenders om te hangen. De hectiek back stage is geweldig om mee te maken. Voor het optreden staan de meeste mensen stijf van de gezonde spanningen. Maar na het optreden zou iedereen eigenlijk weer terug het podium op willen omdat het optreden op de Uitmarkt uniek is. Rond half elf is het feest alweer voorbij en kan de boel opgeruimd worden. 
Ik lees altijd de dag na de uitzending alle reacties op social media en daar ben ik ook echt wel een tijd mee bezig. Ik moet zeggen dat dit jaar de negatieve kritieken een stuk minder zijn dan na vorige edities. Leuk is om reacties te lezen die, als men meer achtergrond informatie zouden hebben, misschien wel totaal anders zouden zijn geschreven. Waar ik bijvoorbeeld heel veel respect voor heb is de uitvoering van het liedje ‘Zij aan zij aan zij’ uit Company! Deze voorstelling 24 februari in 2020 in première. Dus deze groep heeft dit nummer nauwelijks kunnen repeteren. Voor het creëren van een gelikte choreografie was ook niet veel tijd. ( deze act is pas laat toegevoegd aan de sing-a-long ) Zelfs tijdens de orkestrepetities hebben ze nog gerepeteerd met hun danspasjes. Dan mag het van mij er wat minder uitzien maar ze staan er toch maar wel.
Geniet van de foto’s en volgende jaar weer zo’n feestje.
Repetitie's
Uitzending
