Wie is er wel eens in het Amsterdamse Marionettentheater geweest? Het ligt verscholen in de Nieuwe Jonkerstraat in het hartje van Amsterdam. Enkele maanden geleden liep ik hier ook bij toeval langs en mijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt. En nu heb ik mijn eerste marionettentheaterstuk mogen beleven en een belevenis was het!
Het Amsterdamse Marionettentheater is gehuisvest in een oude smederij. Een unieke locatie voor een eeuwenoude manier van theater maken. Helaas is voor dit theater de gemeente subsidie ingetrokken maar daar later meer over. De zaal is klein en het merendeel van de stoelen zijn gereserveerd, niet voor bekende Nederlanders maar voor kinderen en hun ouders. Twee rijen met stoelen en wat tafels met stoelen er om heen. Ja, je mag gewoon je drankje nuttigen tijdens de voorstelling maar foto’s maken mag je ook hier niet doen. Alles straalt een knusheid uit die zeer bijzonder genoemd mag worden.
“De wijde wereld” vertelt over een jonge molenaar die van dorp naar dorp trekt opzoek naar werk maar vooral naar de liefde. Op zijn reis ontmoet hij de dochter van de molenaar en wordt tot over zijn oren verliefd op haar. Maar de jager ziet deze mooie jonge dame ook wel zitten. Zal de molenaarszoon zijn grote liefde gaan vinden? Ach hij is al blij met een kus en daar zet hij al zijn charmes voor in.
Precies om 15:00 uur gaat, geheel handmatig, het licht uit en kan de voorstelling beginnen. Het rode gordijn gaat open en de betovering begint. Al na enkele minuten zit ik volledig in het verhaal. De teksten van Schubert zijn prachtig vertaald door Frederieke Cannegieter en ze begeleiden je door de schitterende decors van deze voorstelling. Het toneelbeeld activeert de innerlijke fantasie. De combinatie van de muziek, de teksten en het visuele nemen je mee in een magische wereld die alleen dit soort theater op kan wekken. De liederen worden vertolkt door Wiebe Pier Cnossen ( bariton ) en Florieke Beelen (mezzo sopraan). Hun stemmen zorgen er voor dat bij het duet “Een hemels lied” de haartjes op mijn arm van genot tot leven komen. Eigenlijk is alles aan deze voorstelling te benoemen met schitterend en prachtig, de poppen zijn van een ongekende schoonheid waar de mensen van het atelier hun ziel en zaligheid in hebben gegooid.
Tijdens de pauze raak ik met twee mannen aan mijn tafel in gesprek om acte één alvast te analyseren. Is Schubert als muzikale begeleiding niet iets te hoog gegrepen voor de aanwezige kinderen, maken die teksten en de muziek de voorstelling niet wat te zwaar? Nee dus, de kinderen vinden het prachtig en hebben, net als ik, met volle teugen genoten. Evenals de vier aanwezig Franse gasten met uitbundige tatoeages en piercings. Dat ze er niets van konden verstaan was voor hen geen enkele drempel. Een voorstelling voor iedereen dus.
Dat er slechts vijf poppenspelers actief zijn samen met een rekwisiteur en een technicus is ongelofelijk. Nu is dit voor mij de eerste marionettenvoorstelling, maar ik heb het gevoel of er minstens twaalf man aan het werk zijn. Achteraf kan ik een blik werpen op hun werkplek en dan stijgt mijn bewondering nog meer. Op de bruggen boven het speelveld is niet veel ruimte en zorg er dan maar eens voor dat al die touwtjes niet in elkaar verstrikt raken.
Het Amsterdamse Marionettentheater zorgt ervoor dat een unieke theatervorm te zien is in Nederland. Daar er in het theater niet veel plaats is beseft iedere bezoeker dat hij of zij getuige is geweest van een unieke belevenis. Een theatervorm die al eeuwen oud is en die hier in Amsterdam voor het Nederlandse publiek in leven gehouden wordt.
Gun jezelf ook eens deze unieke belevenis en laat je verwelkomen door Jermaine, Connie en Inesz en toch wel één van de meest bijzondere theaters van Amsterdam