Het is 1 oktober en is sta op het terras van schouwburg Het Park in Hoorn. Zo meteen begint het monteren van onze voorstelling in het theater dus er is nog even tijd om van het prachtige uitzicht te genieten en te mijmeren over alle producties waarvoor ik in dit theater in de afgelopen 25 jaar heb gerepeteerd; Crazy for You, Ciske, Beauty and the Beast en Little Mermaid. Nog even genieten van het IJsselmeer en dan naar binnen.
Na het repeteren in de zakelijke studio met zijn tl licht zal het weer een verademing zijn om in het theater de laatste punten op de i te zetten. Alle disciplines komen nu bij elkaar; decor, geluid, licht en kleding. Deze fase in het repetitieproces noemt men 'monteren'. Bij binnenkomst ben ik meteen aangenaam verrast door het decor van Eric Goossens. Een enorm matras ligt op de grond waarop een grote berg huisraad van stoelen, boeken, lampen, kranten, kussens, platenspeler en zelfs een antieke po. Dit is de verzameling van spullen die Marlene Dietrich , in de voorstelling gespeeld door Frédérique Sluyterman van Loo, in de laatste 15 jaar van haar leven om zich heen heeft verzameld. Een periode waarin ze zich afschermde van de buitenwereld en niemand haar meer mocht zien. Dat verstoppen van jezelf op latere leeftijd is een veelvoorkomend verschijnsel in de wereld van de glitter en glamour. Veel diva's uit het verleden, Maris Callas, Greta Garbo, Doris Day, wilden niet dat het publiek hun aftakeling zou zien en kozen voor een kluizenaarsbestaan. Niemand heeft Dietrich die laatste jaren nog gezien, er is alleen nog een documentaire gemaakt waarin zij te beluisteren is. Alleen de interviewer is in beeld. Naast deze dames van de controle staan de artiesten die zich helemaal opbranden en het publiek zo veel geven dat ze vaak ten onder gaan aan drank, drugs of pure uitputting; Judy Garland, Janis Joplin, en natuurlijk Edith Piaf, gespeeld door Irene Kuiper. Het geniale brein van Daniël Cohen, onze auteur en regisseur heeft deze tegenstellingen als thema gekozen voor onze voorstelling toen bleek dat Dietrich en Piaf elkaar daadwerkelijk hebben gekend. Wat zochten die twee tegenpolen bij elkaar, het stijlicoon Marlene die haar hele leven wilde controleren en de mateloze, glamourloze Edith die zo heftig leefde en zich zo compleet gaf aan het publiek dat ze maar 48 jaar is geworden? Op die vraag krijg je in onze voorstelling een antwoord door middel van de combinatie van feiten en fantasie. Er is een vriendschap geweest tussen beide dames al weten we er weinig van. Opvallend is een beroemde foto waarop beide dames verwikkeld zijn in een intieme kus. Was het alleen vriendschap of was er toch meer? Genoeg stof voor een dramatische en toch dolkomische confrontatie op kerstavond waarbij Piaf komt spoken bij de oude Marlene.
In de voorstelling heb ik het voorrecht om een aantal mannen uit het leven van beide dames te spelen; Marcel Cerdan, de grote liefde van Piaf, Orson Welles, de beroemde filmregisseur waar Dietrich mee heeft gewerkt, Joseph von Sternberg en Raymond Asso, de mannen die beide dames hebben gevormd. Naast het acteren zorg ik ook voor de muzikale omlijsting waarbij ik achter de vleugelpiano plaats neem. Voor de muziek van de voorstelling hebben we gekozen voor muziek uit de tijd van beide dames maar ook voor muziek van de tegenpolen van deze tijd, Madonna en Amy Winehouse.
Terug naar de montage. Twee hele dagen gebruiken we om de voorstelling scène voor scène bij te schaven. Het mooiste licht te kiezen, de beste op-en afkomsten te bekijken, het geluid zo mooi mogelijk te krijgen. Dan volgt de generale repetitie waarop nog het één en ander flink mis gaat en op 3 oktober is het zover, dan gaan we voor publiek spelen. Het is doodeng en leuk tegelijk en we zijn heel benieuwd hoe de voorstelling overkomt. Gelukkig voel je tijdens de voorstelling dat het publiek aandachtig zit te kijken, het is soms muisstil en op andere momenten wordt er weer hartlijk gelachen. Na afloop krijgen we een staande ovatie. We laten een flinke zucht van opluchting. Onze voorstelling staat!
De volgende dag staan we in Hoofddorp, daar verzorgen we in de middag nog een optreden tijdens de uitreiking van de prijs voor het meest gastvrije theater van Nederland. De kleedkamer delen we met Stanley Burleson en Wibi Soerjardi. Na het optreden haasten we ons naar het theater waar we een note sessie hebben met onze regisseur. Weer wat bijschaven en verbeteren. Het kan altijd beter. Ook het publiek in Hoofddorp is enthousiast. Franeker en Zaandam volgen. En dan blijkt dat onze voorstelling klaar is voor de première op 9 oktober in de Leidse Schouwburg. De tournee duurt tot eind December. Gaan we jullie een keer zien bij deze bijzondere voorstelling? Ik hoop het van harte,
