Ilse and Mabel, oftewel ‘I aM’. Twee meiden die elkaar gevonden hebben toen zij allebei hun eerste stappen zetten in de wereld van zingen, dansen en acteren. Ploeteren en soms hard onderuitgaan is hen niet vreemd, maar als je weet dat dit vak je passie is, sta je aan het einde van de rit altijd weer op. Keer op keer. Want naast dat Mabel en Ilse voor hun eigen plezier optreden, doen ze dat stiekem misschien nog wel meer voor dat van hun publiek. Hun stemmen bleken prachtig samen te klinken en hierdoor mensen diep te kunnen raken. Toen zij ook nog een pianist vonden die zich helemaal kon vinden in hun ideeën was het trio compleet en kon ‘I aM’ het podium op. Wat begon met een intiem optreden voor familie en vrienden en (huiskamer)concerten in verzorgingshuizen, ontwikkelt zich langzaam maar zeker verder tot meer….
Als we optreden hebben we over het algemeen als doel de gasten te entertainen. Een gezellige avond te creëren waarin meegezongen, gelachen en gedanst wordt. Ja, ook af en toe een traantje weggepinkt, maar bovenal maken we een avond vol fijne herinneringen.Onlangs hadden we een optreden op een vertrouwde locatie, een verzorgingshuis, maar met een heel ander doel en een heel andere lading. Een nieuwe ervaring voor ons allebei, maar wel eentje die we met beide handen aangrepen.
Misschien herinneren jullie nog het tourtje dat we gemaakt hebben langs een hele rits verzorgingshuizen in Den Haag. We gingen hierlangs om te vertellen wie we zijn, wat we doen en hoe ze ons kunnen boeken. Naar aanleiding van dat bezoek, kregen we de vraag of we wilden zingen op een herdenkingsbijeenkomst: een avond waarop bewoners die zijn overleden worden herdacht. Een ontzettend mooi initiatief en we stemden natuurlijk toe. We bezochten het huis om concrete plannen te maken. Hoe zal de avond eruit gaat zien? Welke rol spelen wij in het geheel? Welke liedjes uit ons repertoire gaan we zingen? We passen ons zoveel mogelijk aan aan hun wensen, dus de keuze voor de liedjes lag bij hen.
De avond zelf zag er als volgt uit: Er was een prachtige tafel ingericht met bloemen en daarnaast ook zand, dat diende als ‘bedje’ voor de kaarsjes die zouden worden aangestoken. De gasten brachten een foto mee van hun verloren dierbare, die een mooi plaatsje kreeg op het zand tussen alle bloemen. ‘I aM’ opende de avond. Daarna werd er afwisselend gesproken, een gedicht voorgedragen en door ons gezongen. Van alle bewoners die onlangs zijn overleden, werd de naam genoemd. Voor eenieder werd een kaarsje gebrand. Er was ook een moment van stilte. Wij mochten de avond met een lied afsluiten en staken zelf ook een kaarsje aan. Mooi detail: Na het aansteken van het kaarsje mocht eenieder een steentje pakken die symbool staat voor het slijten van het verdriet: de pijn gaat nooit helemaal weg, maar de scherpe randjes gaan eraf, net als dat bij deze steentjes in de loop van de tijd was gebeurd.
Wat een ander soort optreden was dit. De emotionele sfeer; het feit dat de mensen hier niet om een fijne reden zijn. Zelfs de liedjes kregen een andere lading. Wij werden zelf ook af en toe best wel geraakt door wat er gebeurde in de zaal, maar uiteindelijk sta je er in dienst van de gasten en dat maakt dat je toch kunt zingen op het moment dat dat van je verwacht wordt. Bijzonder dat we hier deel van uit mochten maken.
Een mooie maand gewenst voor jullie allemaal en we zijn er weer in december!
Liefs,
Ilse & Mabel a.k.a. ‘I aM’