Mandy Heidstra (35) werkt als ZZP’er in het theater, aan de organisatiekant. Haar partner Joep werkt ook in het theater, aan de technische kant. Mandy werkte onder meer mee aan Disney’s The Little Mermaid, Cirque Stiletto 2 & 3 en Holiday on Ice’s jubileumvoorstelling SHOWTIME. Ze werkt ook voor een impresariaat en streamingplatform. Volgens Mandy is theater een microkosmos, waar alles uit de gewone wereld op kleine schaal plaatsvindt. Ze schrijft tweewekelijks voor ons over wat zij haar gewone leven in een ongewone sector noemt.
De Duitsers hebben gewonnen. Zij hebben de allerleukste manier om mensen een ‘goed uiteinde’ te wensen. Nu is het niet moeilijk om dat beter te doen dan in Nederland, want dat ‘goede uiteinde’ klinkt toch vooral als een doodwens in plaats van een leuke overgang naar een nog leuker jaar. En hoewel ik al jaren ‘may the best day of your past be the worst of your future’ gebruik om mensen een goed nieuwjaar te wensen, is de wens misschien mooi, maar duurt het wel lang voordat je hem hebt uitgesproken dan wel opgeschreven. Nee, de Duitsers doen het beter.
Aan het einde van het jaar wensen Duitsers elkaar een ‘guten Rutsch ins neue Jahr’ of kortweg: ‘guten Rutsch!’. Google Translate vertaalt dit heel saai naar ‘gelukkig nieuwjaar’, maar het is natuurlijk veel meer dan dat. Het is de wens dat je het nieuwe jaar goed start - het nieuwe jaar zonder belemmeringen inglijdt. Mijn overactieve brein ziet talloze Duitsers voor zich die bij de McDonald’s in de rij staan om letterlijk van de glijbaan te mogen om 00:00 uur ’s nachts. Want zeg nou zelf, we worden toch allemaal stiekem nog kinderlijk blij van met de glijbaan mogen?!
Sowieso is een goedgeplaatste nieuwjaarswens goud waard. Zo was er dat jaar dat we met een tent op een plein in Duitsland stonden. Voor het onderhoud van de tent en het terrein was een groepje Poolse arbeiders verantwoordelijk. Poolse arbeiders die op 31 december goed het jaareinde gevierd hadden met zelfgestookte wodka. En uiteraard bleek er op 1 januari in alle vroegte dat er een lekkage was.
Aan mij de schone taak om de ‘opperbevelhebber’ van onze Poolse vrienden wakker te gaan maken en om hulp te vragen. Bijkomende uitdaging was dat hoewel het een schat van een vent was, hij nauwelijks Engels of Duits sprak en mijn Pools nog altijd te wensen overlaat, wat communiceren toch lastig maakt. Afgezien van wat krachttermen kom ik nergens, zeg maar.
Behalve dan dat ik de Poolse nieuwjaarswens ken. En heel beroerd uitspreek, overigens. Szczęśliwego Nowego Roku. Wat mijn mond uitkomt als Sleshovekkonovekkorrrrrokko! En vooral die rollende r schijnt helemaal niet te kunnen, maar ook de rest van de uitspraak laat te wensen over heb ik van menig Poolse collega begrepen. Echter, ze begrijpen steevast allemaal wat ik bedoel.
Daar stond ik dus. 1 januari, paar graden onder nul en nog voor de zon op was op de containerdeur te kloppen van een collega waarvan ik wist dat hij niet al te gelukkig zou zijn mij te zien. Ik klop en wacht geduldig tot hij open doet. Met een nog in elkaar gevouwen gezicht en samengeknepen ogen kijkt hij nors om de hoek wie het in vredesnaam in zijn hoofd haalt hem op dit onmogelijke tijdstip te wekken. Heel even wacht ik tot ik zeker weet dat hij überhaupt herkent wie er voor de deur staat en dan uit ik mijn goed getimede en beroerd uitgesproken ‘Gelukkig Nieuwjaar!’. Zo beroerd uitgesproken dat het een paar tellen duurt voordat hij begrijpt wat ik zeg, maar ik zie het kwartje bij hem vallen en een dikke grijns breekt zijn verwrongen gezicht. Aan het werk…
De allerbeste wensen voor 2022 – dat het je mooiste jaar tot nu toe mag worden!