Niet vaak, heel af en toe, wordt mij wel eens gevraagd; ‘ben je nooit verliefd geweest op een meisje?’ Dan zeg ik altijd ‘nee’.
Kijk, ik ben mijn hele leven al dol op vrouwen en meisjes. Op school ging ik eigenlijk alleen met meisjes om, mijn beste vriendin Monique de Boer vooróp, en in mijn werk heb ik altijd veel vrouwelijke vriendschappen overgehouden aan verschillende theaterproducties. Ook vriendschappen met mannen natuurlijk, maar meestal met dames. ‘Verliefd zijn op’ is natuurlijk iets heel anders.
En toch. In mijn prille jeugd was ‘De Wrekers’ een waanzinnig populaire televisieserie. John Steed en Emma Peel speelden Engelse geheim-agenten.. Deze Emma werd gespeeld door de geweldige Diana Rigg. Van die serie weet ik niet veel, wél herinner ik me een aflevering met een vleesetende plant waardoor ik wekenlang langs de groene jongens in de vensterbank sloop. Verder weet ik niets van de serie. Patrick Macnee heb ik later in veel Engelse tv-rollen gezien, maar voor mij was het altijd ‘John Steed in een andere rol’. Ik denk niet dat ik de enige ben.
Het zogenaamde ‘Swiebertjes-effect’ bestaat natuurlijk ook internationaal. Als je een rol maar lang genoeg speelt, blijft ie aan je kleven.
Diana Rigg zou ik later in 1987 in Londen bewonderen in de musical ‘Follies’ van Stephen Sondheim. In de televisieserie ‘The Mrs. Bradley Mysteries’ speelde Diana een stoute, Miss Marple-achtige dame in het Engeland van de jaren dertig. Prachtige serie, waarvan ik niet eens weet of het in Nederland op tv is geweest eigenlijk. Ik heb er een DVD-box van. Een oudere Diana Rigg die met deze rol ver afstond van haar Emma Peel in ‘De Wrekers’.
Maar waarom vertel ik dit allemaal? Nou, halverwege de jaren zeventig kwam er een soort vervolg op ‘De Wrekers’ met de toepasselijke titel ‘De terugkeer van de Wrekers’. Wéér met Patrick Macnee als John Steed. Ik was toen een jaar of veertien. En toen gebeurde het: Ik was hélémáál gék van de vrouwelijke hoofdrol: Purdey! Een prachtige blonde fee die John Steed bijstond met geweldige karate-sprongen.
Maar was dit een soort verliefdheid? Ik hield toch ook al van Jasperina de Jong, Adèle Bloemendaal, Liza Minnelli, Jenny Arean en Conny Stuart? Zeker, maar dat was meer een bewondering. Deze vrouwen maakten dat ik aan het toneel wilde. Ze waren dus heel belangrijk in mijn jeugdige leven. Maar Purdey! Purdey! Dat was iets anders. 
De kaft van mijn schoolagenda beplakte ik met foto van haar en kafte het daarna ook nog eens met een rood velletje. Rood, de kleur van de liefde nietwaar? Ik heb al mijn schoolagenda’s nog, dus foto’s van de kaft van dat desbetreffende schooljaar bewijzen dat! Op mijn veertiende wist ik al een paar jaar dat ik nooit met een bruid op het stadhuis zou staan. Het zou een meneer worden. En dan wel niet op het stadhuis, want dat zoiets óók nog eens in de toekomst tot de mogelijkheden zou gaan behoren, wist ik natuurlijk toen helemaal nog niet. Maar wat was dit nu ineens met die Purdey? Wat was dit voor een eigenaardige move?
De reden ervan lijkt me dat het zo’n oogverblindende vrouw was, dat je wel van haar móest houden. Zoiets. En een vrouw die op één of andere manier een klik heeft met de Regenboogfamilie. Dat vóel je. In ieder geval was ik voor het léven verkocht aan de actrice die Purdey zo bruisend speelde; Joanna Lumley. Ze was als fotomodel begonnen, maar natuurlijk (!), en werd daarna actrice in televisieproducties en toneelstukken in het theater. Met ‘De terugkeer van de Wrekers’ werd ze plotseling beroemd in Europa.
Toen Joanna in 1992 Patsy Stone ging spelen in de serie ‘Absolutely Fabulous’ werd haar roem nog veel groter. Samen met collega Jennifer Saunders, die de rol van Edina Monsoon leven inblies, had ze enorm succes met deze serie. Vijf seizoenen maar ook specials zagen het levenslicht. Naar aanleiding van de serie kwam er in 2016 ook nog een speelfilm. In Engeland is Joanna Lumley dus een hele grote. 
Ze maakt sinds 2008 reisverslagen. Prachtige televisie-reizen. De ene keer neemt ze ons mee door haar eigen Engeland, een andere reeks gaan we naar Griekenland of naar de Nijl, naar wereldsteden als Parijs, Rome en Berlijn. Het fijne is dat Joanna deze programma’s altijd met veel humor maakt. Je krijgt veel te weten over de landen en steden waar ze is, maar tegelijkertijd wordt het nooit een saaie les. Dat komt door haar manier van vertellen en een grote interesse in de mensen die zij spreekt. Als je na het zien van zo’n programma na drie kwartier weer terug in de eigen wereld bent, heb je echt het idee dat je op reis bent geweest.
Dus kent u deze programma’s niet; zoek op YouTube, of via andere wegen, naar deze geweldige series.
Zo sprankelend en humorvol gepresenteerd door mijn jeugdliefde: Joanna Lumley. Hoewel ze voor mij toch altijd een beetje Purdey blijft.
Column Arie Cupé: PURDEY!!
