Recensie: Peter Rombouts
Gisteren stond er in de krant dat een bezoeker van een restaurant een parel in zijn oester vond. Toeval bestaat niet want ik heb diezelfde avond de mooiste parel van musicalland gezien. Geen wonder dat deze kleine musical na het grote succes in Het Zonnehuis in Amsterdam Noord nu de zalen intrekt. Je wordt als toeschouwer compleet meegezogen in het verhaal door de geweldige spelers en musici die op zo'n simpele eenvoudige doch ingenieuze manier geregisseerd zijn.Tevens is het thema immigratie nu weer zo actueel in het rijke Europa en ook in Amerika met een president als Trump aan het roer. Het is daarom belangrijk om deze musical te gaan zien en te ervaren dat ieder mens gewoon op zoek is naar liefde en geborgenheid waar dan ook ter wereld.
Het verhaal
Het verhaal speelt zich af in 1965. De Italiaanse Francesca is als oorlogsbruid met Dick Johnson naar Amerika verhuisd en ze hebben twee kinderen; Micheal en Carolyn. Als haar man en kinderen drie dagen van huis zijn komt er een fotograaf van National Geographic aan haar deur om de weg te vragen naar de beroemde houten bruggen van Madison County. Er ontstaat iets moois tussen die twee terwijl familievriendin buurvrouw Marcha een oogje in het zeil houdt. Deze romance is eigenlijk het leven waar Francesca altijd van heeft gedroomd. Er ontspint zich een plot die ik als recensent niet ga vertellen. Ga dat zelf ervaren.
Soms heb ik wel moeite met musicals, dan weer een lied en dan weer het acteren. Hoe hou je het natuurlijk en weet je de toeschouwer vast te houden? Ik vind de regie briljant. De scènes lopen zo natuurlijk en vanzelfsprekend in elkaar over. Met de kleinste middelen wordt er een situatie gecreëerd waarin je gelijk hetgeen voor je ziet. De buurvrouw komt met een telefoon oplopen en geeft die aan Francesca die de hoorn opneemt. Ze beginnen het gesprek. De kinderen pakken de regenton draaien die om, pa en ma gaan erop zitten en ze zitten in de auto. Ook zijn er dubbele scenes op het toneel. Als, bijvoorbeeld, Robert de radio aanzet en met Francesca slowt staat de zangeres van dat nummer gewoon live compleet met doo-wop koortje in choreografie op het toneel. Ook een mooie vondst zijn de op- en afkomsten door de zaal.
Dubbelrollen
Er zijn dubbelrollen voor de kleine cast. Annick Boer is zowel buurvrouw Marsha, Marian de ex van Robert, Bigband zangeres en Country zangeres. Ze wisselt met zo'n natuurlijk elan en acteert en zingt alsof ze gewoon boodschappen doet bij de Albert Heijn. Ze is daarom zo geloofwaardig en heeft het éne moment de lach aan haar kont hangen en vervolgens weet ze weer met klein mooi acteren het kwetsbare te laten zien. Een zeldzame kwaliteit.
Het gebruik van de muzikanten is nog zo'n vondst van de regisseur. Die maken dat het acteren vanzelfsprekend in de muziek overloopt. Ieder karakter heeft een instrument. Zo heeft vader Dick bijvoorbeeld de basgitarist. Deze is dan ook de ober is van de bar waarin hij zit, spelend op zijn gitaar met een wit schort om naast de bartafel. De pianist, onderwijl de krant lezend, is ineens de man van buurvrouw Marscha en de violiste is met kinderen Carolyn en Micheal het achtergrond koortje van de country zangeres. Dit zijn maar voorbeelden van een paar scenes en ik zeg je de hele voorstelling zit vol met deze geweldige wisselingen en het gebruik van alles en iedereen die meedoet. Ook gezet in een lieve choreografie van Chiara Re.
En dan het geweldige spel van de hoofdrolspelers. René van Kooten en Lone van Roosendaal zijn het gedroomde liefdespaar. Lone met haar prachtige sopraan stem en haar mooie gebruik van overgang van borststem naar kopstem.
Een van de meeste ontroerende momenten is bijna op het einde, wanneer Robert zijn liefde voor haar bezingt terwijl Francesca alleen maar voorop het toneel zit en daar nietszeggend al haar liefde uitdrukt. Tot tranen geroerd. Ook Ad Knippels had een geweldig moment zingend boven zijn eigen graf als echtgenoot Dick. Wat ik wil zeggen is dat deze musical zo ontzettend goed is in al zijn facetten . Prachtige vertaling van dezelfde droom regisseur Koen van Dijk. De werkelijk wonderschone arrangementen van muzikaal leider Marco Braam en zijn geweldige musici.
Als je een parel van een musical wil zien dan zou ik maar kaarten gaan bestellen.
Net als de Musical Sonneveld is dit één van de mooiste musicals ooit in de Nederlandse theaters die ik heb mogen zien.
Scènefoto: Noor van Gestel
Klik hier voor het bestellen van tickets