Door Andy Doornhein
Tot mijn grote verbazing zit het Openluchttheater Caprera op 8 juli niet helemaal vol. Het weer is toch goed, met 20 graden misschien beetje fris, maar het is in ieder geval droog. Aan de artiesten die vanavond gaan optreden kan het ook niet liggen want dat zijn Michiel Borstlap en Lavinia Meijer.
Michiel Borstlap, één van Nederlands beste pianisten en componisten en hij won in zijn carrière al diverse prestigieuze prijzen zoals de Thelonious Monk/BMI Composers Award, een Gouden Kalf voor de muziek van de film “Tiramisu” en een Edison Jazz Award. Dit jaar is het live album uitgekomen dat hij in de Amsterdamse Arena heeft opgenomen.
Lavinia Meijer werd al op 11 jarige leeftijd toegelaten tot de Jong Talentafdeling van het Utrechtse Conservatorium. Na haar opleiding aan eerst het Utrechtse conservatorium en daarna het Amsterdamse conservatorium volgde zij bij enkele grote der Aarde, waaronder Emilia Moskvitina en Susan McDonald, masterclasses. Meijer won diverse grote muziekprijzen over de hele wereld. Dit jaar zal er een nieuw album uitkomen met composities van Philip Glass. Een componist waar Meijer enorm door geïnspireerd is. Al eerder bracht zij een plaat uit met muziek van deze componist “Metmorphosis/The Hours” die zelfs platina werd.
Het podium ligt er wal kaal bij met alleen een vleugel en een harp, maar wat heb je eigenlijk nodig om een mooie avond in de open lucht te krijgen? Daar ga ik snel genoeg achter komen.
Het openingsnummer is het hoofdthema uit de film “Intouchables” gecomponeerd door Ludovico Einaudi en meteen stijgt mijn temperatuur. Beide nummers zijn gecomponeerd voor piano en nu getransformeerd voor harp waarbij de piano een ondergeschikte rol vervult. Na de uitvoering van “Passaggio” van dezelfde componist weet ik het zeker, dit wordt een onvergetelijke avond.
‘Steppin Stones” is het eerste nummer van de avond welke door Lavinia Meijer is gecomponeerd. Een muzikale dans tussen de piano en de harp en waar de emoties van de dramatiek je raken tot op het bot. Een krachtige wending in de compositie als de piano het gevoel in kracht overneemt en de harp een wanhopig tegenspel levert met de vogels en de wind als subtiele percussie op de achtergrond.
Bij het eerste solonummer van Borstlap, moet de componist een beetje lachen als een enthousiaste vogel op het juiste moment een eigen aria ten gehore brengt. Dus een echte solo kan je het nu niet meer noemen. Wie de film “Koyaanisqatsi” heeft gezien kan zich vast de zware stem herinneren die het woord Koyaanisqatsi uitsprak. Meijer speelt dit nummer zo intens dat ik de harp Koyaanisqatsi hoor zingen. Borstlap bespeelt de snaren van de piano met zijn vingers alsof het een immense gitaar is en de finale van deze compositie knalt het theater uit om dan vloeiend over te gaan in “Far” een eigen creatie van Michiel Borstlap.
Na de pauze mogen we genieten van een nieuw Philip Glass blok. Lavinia Meijer is net uit de studio gekomen waar ze gewerkt heeft aan een nieuw dubbel album. Dit album wordt een tribuut aan Philip Glass, die in 2017 de leeftijd van 80 jaar bereikt. "Metamorfose II", een nummer wat voor een deel gebruikt is in de film “The Hours”, is de opening van dit blok. Voor het eerst zijn zelfs de vogels even stil. In het nummer “Opening Piece” speelt Meijer de originele muziek en improviseert Borstlap.
De muziek van Philp Glass kenmerkt zich door subtiele herhalingen en de improvisatie van Borstlap gaat daar dwars tegen in. Om vervolgens toch weer de noten en het ritme samen te laten vloeien naar het origineel. Als een mars waarbij één soldaat telkens even een dansje tussendoor doet. Hoor ik nu in “Frames” weer de invloeden van door Ludovico Einoudi of wil ik het gewoon horen?
Het begint al donker te worden dus tijd voor wat nummers die mooi passen bij de invallende duisternis. Borstlap’s “Always in the night” bijvoorbeeld, deze compositie laat je fantasie op zijn hardst werken. Ik denk dat iedereen aan deze klanken zijn eigen invulling kan geven. Bij mij komt er een mix van romantiek, maar ook een enorm gevoel van veiligheid en rust over me heen. De nacht als tijdspanne voor de liefde of om het lichaam op te laden voor een nieuwe dag. Maar in de nacht komen ook de geesten weer tot leven. “Ghosts” zou zo de soundtrack van een griezelfilm kunnen zijn en door de extra geluidseffecten van Borstlap en Meijer komen de geesten wel heel erg dichtbij in Caprera. Na de geesten in “Ghost” komen kleuren tot leven en verlichten vuurvliegjes het podium in het nummer “Laventime”. Hart en ziel worden overgoten met noten die nog lang door blijven klinken.
Dan is er nog één man die ik wil noemen en dat is Ruben Kieftenbelt. Kieftenbelt is de geluidstechnicus en om in de open lucht de harp en piano zo harmonieus te versterken verdiend je een compliment. Dat Caprera een nieuwe mengtafel heeft zal ook een grote bijdrage geleverd hebben aan het prachtige geluid.
Het was de eerste keer dat Michiel Borstlap en Lavinia Meijer een concert gaven in Openluchttheater Caprera en ik hoop dat het zeker niet de laatste keer zal zijn.
Meer informatie over voorstellingen in Caprera vind je hier.