Het was al weken uitverkocht, zo hard ging het met de kaartjes voor de voorstelling Hanna van Hendrik op Vliegbasis Twenthe. Het unieke karakter van de voorstelling was daar debet aan maar ook het feit dat een beetje Twentenaar maar al te graag naar het theater ging om een stuk te zien over de eigen geboortegrond, het leven zoals zij het van dichtbij kennen en de geschiedenis die daar is geschreven.
Idee en concept voor de voorstelling komen van Johanna Versteege, zelf in Twente geboren en getogen. Het verhaal wordt verteld door ons deelgenoot te maken van een aantal bepalende episodes uit het leven van boerin Hanna (Johanna Versteege). Hanna probeert met haar grote liefde Hendrik (Huub Stapel) met man en macht het kleine boerenbedrijf, dat ze van haar vader erfde, draaiende te houden tegen de achtergrond van de op handen zijn ruilverkaveling en de banken die wat al te gemakkelijk leningen verstrekten.
In de eerste akte zien we hoe het leven op de boerderij reilt en zeilt. Het is een hard bestaan en er moet dag en nacht worden gewerkt. De ruilverkaveling staat voor de deur en de boeren verenigen zich om sterker te staan. Er komt een onrustige tijd aan maar de zes koeien staan aanvankelijk nog vredig te herkauwen in het decor. We gaan af en toe even terug in de tijd toen Hanna, ondanks haar angst voor wat anderen daarvan gaan zeggen, stapelverliefd werd op de Limburgse Hendrik. De voertaal is Twents en dat was voor Hendrik even wennen, maar het publiek heeft er totaal geen moeite mee en er wordt hartelijk gelachen om de typische Twentse kijk op het leven. Ook wordt luidkeels meegezongen als op de bruiloft van Hanna en Hendrik de polonaise wordt ingezet op ‘Hanna hef ne grieze, hef ne grieze onderbokse an’!
In de tweede akte zijn we binnen in de boerderij en blikken we terug op de geboorte van de kinderen en het leven van Hanna en Hendrik. De boerenopstand in Tubbergen loopt inmiddels helemaal uit de hand en de bank wil eindelijk wel eens geld zien en dreigt de boerderij te verkopen. Problemen stapelen zich op en dan sterft Hendrik als hij in de stal bij de ‘bolle’ (stier) gewond raakt. Het verdriet van Hanna is harverscheurend en menigeen pinkt wat traantjes weg als het koor loepzuiver Ave Generosa en Ubi Carita zingt en het publiek onder klokgelui uitgenodigd wordt de kist van Hendrik te volgen naar buiten.
In de derde akte verkoopt Hanna de hele handel en zien we hoe het lichaam van Hendrik en de veewagens met koeien langzaam in de verte verdwijnen. Ondertussen klinkt het prachtige ‘Alles heeft zijn tijd’, gezongen door verteller Naomi van der Linden en gespeeld door de band Her Majesty. Wij blijven achter, helemaal vol en vervuld van wat we net gezien en beleefd hebben.
Zelden zo’n fantastisch locatietheaterstuk gezien. Alles klopt en valt helemaal op zijn plek. Te beginnen bij de hartelijke en gastvrije ontvangst door vrijwilligers en het diner met streekproducten. Het script van Bouke Oldenhof is heel vernuftig en weeft volkomen natuurlijk heden en verleden door elkaar heen. Dat maakt het ook mogelijk dat Hendrik, die bij aanvang van de voorstelling al dood is, in alle verhalen toch meespeelt, zo niet live dan wel als stem uit het hiernamaals. De regie van Liesbeth Coltof is prettig duidelljk en casual, vol humoristische vondsten, gebaren en grapjes en doet recht aan het basic karakter van het boerenleven zonder dat andere lagen verdwijnen. Uitblinkers in de cast zijn Johanna ter Steege, Huub Stapel, Laus Steenbeeke, Max Laros en de ijzersterkte Naomi van der Linden als verteller. Wat een talent is dat!
Een hele belangrijke factor in de voorstelling is de muziek van Her Majesty die de songs niet alleen uitvoerden maar ook schreven waardoor ze - met zang van Naomi van der Linden - de soundtrack vormen van de voorstelling. En dan zijn er nog het vocaal ensemble, de balletmeisjes, de motorcrossers en de koeien Jeanne 2, Meta 85, Meta 95, Tonia 62, Charlotte 4, Violette 7 en Ida 59 (die bij de verkoop bij buurman Gerrit mag blijven). Een diepe buiging voor alle castleden, creatives en mensen achter de schermen!
Zoals gezegd: alles klopt aan deze voorstelling. Alle superlatieven die je kunt verzinnen doen deze unieke theaterbeleving tekort. Hier werd theater gemaakt zoals het moet zijn. Theater dat recht uit èn in het hart komt en daarom ontroert en bijblijft. Ontzettend jammer dat het voorbij is want het had de potentie om – net als Soldaat van Oranje – ook de rest van Nederland nog te boeien, te beginnen met de 10.000 mensen die nog op de wachtlijst stonden. En te leren over het boerenleven. Gelukkig kan ik – en met mij vele anderen - in ieder geval zeggen: ‘ik heb het meegemaakt, ik was erbij’ en kunnen wij vele jaren na nu nog vertellen bijzonder Hanna van Hendrik was.