Wat is het toppunt van ongekende bizarre hilarische absurditeit op het toneel? Daar is maar één antwoord op mogelijk: Zoutmus met de voorstelling “Jungleprinter”
Zodra Colin Linnekamp, Houk van Warmerdam, Mees van Warmerdam, Thijs Felperlaan en Jules Timmers los gaan knalt het dak van de Stadsschouwburg Velsen er af en volgens mij is dat dak nooit meer teruggevonden.
Normaal vertel ik mijn lezers altijd even waar de voorstelling over gaat. Ja dat is nu dan een groot probleem, want het mooiste van deze voorstelling is het gaat echt, maar dan echt, helemaal nergens over.
“Jungleprinter” is een combinatie van waanzinnig goede muziek en hilarische sceyenes. Nee, dit is echt geen typefout want wat ik te zien krijg zijn absoluut geen sketches maar ook geen scenes. Dus met het woord sceyenes dekt Zoutmus de lading van wat ik te zien krijg. Ik knal werkelijk van de éne visuele verbazing in de andere muzikale ontdekking.
De energie die uit deze voorstelling straalt is enorm krachtig, niet alleen in volume van de muziek maar zeker ook het spel op de toneelvloer. Dit is topsport.
Als er al rustpunten in de voorstelling zitten, dan moet je die echt met een microscoop zoeken. Gelukkig mogen we, vanwege de maatregelen, ons drankje mee de zaal in nemen en is er, in het donker zoekend naar mijn glas, een momentje dat mijn kaak- en buikspieren even rust krijgen.
Zelfs nu met schrijven voel ik hun tomeloze energie weer opkomen.
Het is bijzonder knap om een voorstelling neer te zetten die ogenschijnlijk werkelijk over niets gaat en die ook nergens naar toe gaat. Waar subtiele taalgrappen afgewisseld worden met heerlijke grofheid. Waar loeiharde muziek gecombineerd wordt met aanstekelijke feestmuziek. Waar terugkerende flauwigheden een onderdeel zijn waar je naar uit kijkt. Telkens op een onverwacht moment, maar altijd met een perfecte timing.
En mannen, die uitsmijter van de avond, Mijn Banaan, was dat nu echt nodig? Want deze oorwurm gaat er zeker de komende maanden niet meer uit.
“Jungleprinter” van Zoutmus is vernieuwend, hilarisch, absurdistisch, muzikaal en gelukkig zijn mijn tanden niet in de fik gevlogen van het lachen. Maar spierpijn heb ik wel.
Klik hier voor de speellijst
Gezien op 18 november in Stadsschouwburg Velsen