Recensie Naomi Antonius Geen Woorden Voor

Door Andy Doornhein - foto's  Andrea Roell

Soms kom je in contact met een voorstelling die dagen nadat je die gezien hebt nog steeds indruk maakt.

De one woman show “Geen Woorden Voor” van Naomi Antonius is zo’n voorstelling. Enige tijd geleden heb ik een korte serie gemaakt met gesprekken over het onderwerp diversiteit en inclusiviteit in de entertainment industrie. Deze gesprekken hebben mij positief en negatief doen verbazen. Er ging een wereld voor mij open waar  ik mij nog nooit verder in verdiept had.  Buiten een aantal zeer mooie open gesprekken, waren er toch ook mensen die niet over dit onderwerp in gesprek wilden gaan met  mij. Eén grote producent heeft dat wel gedaan, maar ik heb nooit toestemming gekregen om dit verhaal te publiceren. Dat is wel jammer, want dit verhaal geeft echt hoop voor de toekomst.

In “Geen Woorden Voor” gaat Antonius op muzikale en humoristische wijze in op hoe je als mens beoordeeld wordt op onder andere kleur, seksuele voorkeur en geslacht.  Hoe deze factoren je leven en carrière kunnen beïnvloeden en hoe weinig invloed je hier soms op kan hebben. Een zeer actueel onderwerp, waar helaas nog veel te veel mensen tegen aan lopen.
Nu schrijf ik doorgaans een recensie om mijn lezers te motiveren om naar een voorstelling te gaan, of juist niet. Maar in dit geval kan dat dus helemaal niet, want tot nu heeft niemand zich aangemeld om deze voorstelling te programmeren en dat is echt dood en dood zonde. 

Antonius begint haar voorstelling met een uitleg over hoe in de entertainment industrie wordt gewerkt met vier categorieën, geslacht, kleur, seksuele geaardheid en heel belangrijk, ben je een bekende Nederlander?.  Dit alles onder een enorm groot vergrootglas gelegd, maar met een behoorlijke waarheidsgetrouwe basis. Vanuit deze vier vakjes wordt de voorstelling verder opgebouwd. Antonius stelt zich hierbij vaak zeer kwetsbaar op en onder haar vaak zwarte humor ligt een ontroerende waarheid. Haar grappen komen goed aan maar zetten je meteen ook aan het denken. Want waarom gaan we eigenlijk zo met elkaar om? Waarom worden we in hokjes geplaatst en hoe erg ben ik daar zelf ook schuldig aan? 
Antonius brengt met deze voorstelling deze problematiek in haar zeer persoonlijke voorstelling goed naar voren.  
De prachtige teksten worden afgewisseld met heerlijke muzikale composities. Het prachtige stemgeluid van Antonius word ondersteund door een drie koppige liveband (Vera Marijt, Marieke Pelt en Thijs Kammer). De liedteksten zijn kleine kunstwerkjes op zichzelf en zouden buiten de context van deze  voorstelling ook goed kunnen bestaan. Alles tot een éénheid samengesmolten door Jan Willem Zonder Balen ( regie ) 

Het toneelbeeld is met weinig middelen toch zeer creatief in elkaar gestoken. Door subtiele inzet van het licht ( ontwerp van Arjan Soutendijk ) worden op een eenvoudige manier gecompliceerde emoties opgeroepen. Vooral de uitlichting met de LED tubes is voor mij een lust voor mijn ogen.     

“Geen Woorden Voor” is als voorstelling ook niet in één hoekje te plaatsen. Het heeft componenten van cabaret, muziektheater,  een liedjesprogramma en een monoloog. Maar het is vooral zo vreselijk zonde dat nu slechts een zeer exclusief groepje mensen met twee voorstellingen hiervan hebben mogen genieten. Uit ervaring weet ik dat het onderwerp gevoelig ligt, maar het theater is juist de plek om het hier over te hebben. 
Antonius heeft deze voorstelling zo gemaakt dat een heel breed publiek hier van kan genieten en ik weet zeker dat bij velen de ogen zullen worden geopend. De passie voor het vak is voor iedereen voelbaar en dat is zeer inspirerend.

Welk impresariaat durf haar nek uit te steken en deze voorstelling naar het publiek te brengen? 

Ik heb even nog een stukje tekst van Naomi Antonius gepakt. Een stukje tekst dat mijn zeer aan het hart ligt nadat ik van deze prachtige voorstelling heb mogen genieten.

“De afgelopen maanden waren alles behalve makkelijk. Het vak waar ik me al vanaf mijn 5e mee bezighoud laat me niet los... hoe hard ik soms ook probeer.
Want zo nu en dan weet ik het echt niet meer....ik sta op een kruispunt.
Toch hebben er kleine wondertjes afgespeeld waar ik alleen maar dankbaar voor ben 
Ik zie nu meer dan ooit wat ik wel heb dan, wat ik niet heb. Als het lukt om mensen te laten lachen en ontroeren is de som het totaal. Volledig!
Wat een geweldige groep mensen zaten er aan de eettafel om 18u achter de schermen. Sommige kennen mij net zolang als mijn professionele carrière. En wat een geweldige mensen in het publiek!
Voor die gene die zich hebben verbonden met de voorstelling, thema's en muziek???
Laat je vooral horen....ik geloof in mond tot mond reclame. Want ik(wij) kan wel een zetje gebruiken.”



Lees meer over Naomi Antonius hier.