Martijn Crins doet denken aan een kruising tussen Theo Maassen en Herman Finkers: harde taal met een wollig karakter.
Door Noa de Keijser - foto's Julian-Maiwald
Martijn Crins won in 2009 het befaamde Cameretten Festival en kwam in 2021 met zijn eerste soloprogramma. Nu, vier jaar later, keert hij terug naar het theater met Hè fijn. Crins opent met een zogenaamde 'trailer' van de show: een serie bewegingen en geluiden die op het eerste gezicht geen betekenis lijken te hebben, maar die meteen de toon zetten voor een onvoorspelbare en eigenzinnige voorstelling.
Gedurende de avond speelt Crins op vermakelijke wijze met zijn positie als man en vader. Zijn driejarige dochtertje, die met haar slapeloosheid de baas in huis is, en zijn vriendin, die hem op verschillende fronten aftroeft, bieden genoeg inspiratie voor humorvolle en herkenbare anekdotes. Zijn Limburgse achtergrond geeft hem een interessante mix van hardheid en ironie, waarmee hij het publiek moeiteloos voor zich wint.
Wat Crins een goede cabaretier maakt, is zijn vermogen om scherp en absurdistisch te zijn zonder te vervreemden. Zijn stijl is direct, soms bijna hysterisch, maar altijd met een knipoog en een gevoel voor timing. Toch mist de voorstelling een duidelijke rode draad. In het huidige cabaretlandschap, waarin veel makers streven naar samenhang en gelaagdheid, voelt het ontbreken van thematische structuur soms als een gemis.
Dat neemt niet weg dat ‘Hè fijn’ op vermakelijk niveau uitstekend scoort. Crins is geestig, energiek en onvoorspelbaar. Hij doet denken aan een kruising tussen Theo Maassen en Herman Finkers: harde taal met een wollig karakter. Het programma springt inhoudelijk nergens echt uit, maar weet wel voortdurend te amuseren. Voor wie op zoek is naar een avond vol vaart, absurdisme en slimme grappen, is dit een fijne theaterervaring. Maar wie hoopt op een voorstelling met diepgang en een duidelijk narratief, blijft wellicht wat onbevredigd achter.
Klik hier voor de speellijst
Gezien op 1 Aprl 2025 Kleine Komedie Amsterdam