Het is vanavond een vrolijke boel in de Stadsschouwburg van Utrecht. In de grote zaal staat Paul de Leeuw voor een uitverkochte zaal te spelen en ik ga in de Blauwe zaal de première voorstelling ”Bronst” van Yvonne van den Eerenbeemt bekijken. Yvonne van den Eerenbeemt behaalde in 2014 de finale van het Amsterdams Kleinkunst festival. Haar eerste avondvullende programma “SIRENE” is door het publiek met open armen ontvangen. Van den Eerenbeemt speelt deze voorstelling dit seizoen trouwens ook nog een aantal keren in een diverse theaters.
BRONST
Volgens de introductie van deze voorstelling gaat BRONST over dierlijke driften. Over de beestachtigheid die onder onze deftige dasjes schuilgaat. BRONST is een vileine paringsdans met het leven. Een race tegen de biologische klok. Ik kan zeggen dat met door deze intro mijn nieuwsgierigheid en verwachtingen flink geactiveerd zijn. Bij binnenkomst in de blauwe zaal, die ook totaal uitverkocht is, hoor ik de klanken van Vivaldi’s “Vier jaar getijden” En dan dooft het licht.
De voorstelling
En stem vertelt over het samensmelten van moleculen miljoenen jaren geleden. In een paar stappen is uit die eerste samensmelting de man ontstaan. Spot gaat aan en daar staat een man. Licht gaat uit, stem keert terug. Maar het samensmelten van de andere groep moleculen, dat gaat een stuk minder eenvoudig. Er wordt onderling gediscussieerd, geroddeld en ruzie gemaakt. Deze openingsscène zet de toon voor een voorstelling waar ik van de éne naar de andere scène wordt geslingerd. Iedere scène is een op zichzelf staand verhaaltje. En al die scènes worden samengesmolten door een blokje met dagelijkse tips. Tip 1: ‘eet geen gele sneeuw” Waarna de voorstelling vlekkeloos overgaat naar de volgende belevenis. Mijn focus en nieuwsgierigheid blijft hierdoor gespannen. Telkens wil ik weten wat gaat er gaat komen.
Van den Eerenbeemt is scherp en neemt geen blad voor de mond. Ze voelt op een briljante manier het publiek aan. En ze speelt met het publiek. Regelmatig mag er iemand dan ook fysiek deelnemen aan de voorstelling. Als de gast teveel initiatieven toont is van den Eerenbeemt daar snel klaar mee. Ze houdt de snelheid er in. De humor in de teksten van Michaël van Buuren hebben mij niet krom laten liggen van het lachen. Gelukkig maar, want dan had ik van heel veel subtiele grappen in de teksten niet kunnen genieten. Van den Eerenbeemt gaat met deze teksten op zeer natuurlijke wijze om. Haar timing is zo strak dat iedere grap op de juiste wijze binnenkomt. Hoe subtiel of keihard gemaakt dan ook. Het muzikale tegenspel van Peer Thielen zorgt voor een aangename balans in deze voorstelling.
Een andere grote verassing van deze avond is de zangstem van Yvonne van den Eerenbeemt. Twee intens mooie liedjes zullen mij nog heel lang bij blijven. En de zin uit het laatste liedje: “noem hem maar Dé, want hij is best wel lief” heeft mij ontzettend geraakt. Prachtig en zo intiem.
BRONST is een verrassende voorstelling die mij heeft laten zien wat een talent Yvonne van den Eerenbeemt is.
Klik hier voor de speellijst
Gezien op 9 februari 2019 in de Stadsschouwburg Utrecht