Op 9 en 10 juli gaf de Nationale Balletacademie zijn eindejaarsvoorstelling in Het Nationale Opera en Ballet aan de Amstel.
Het is het tweede jaar dat Ernst Meisner nu artistieke directeur is en dat hij er een succes van maakt straalt af op deze eindvoorstelling.
De hele avond afwisselend en de choreografieën zijn prachtig. Het niveau van de leerlingen is hoog. Een extra dimensie is wel de live begeleiding van het Balletorkest o.l.v. Matthew Rowe.
De avond bevat zeven choreografieën. In het klassieke Paquita naar Marius Petipa in een bewerking van Rachel Beaujean dansen de leerlingen met veel overtuiging. De samenwerking met Het Nationale Ballet is hier al meteen voelbaar. Het tweede ballet "Together" van Wubkje Kuindersma voor 55 jonge dansers van groep1, 2 en 3 van de vooropleiding is sereen en devoot. Zo invoelend en bijna religieus mede door de muziek van Anthony Fiumara, het tweede deel uit Aerial. Ontroerend en krachtig hoe zulke jonge dansers dit werk brengen.
Om alle zeven balletten te beschrijven gaat te lang worden. Ik wil maar zeggen dat er geen zakkers in de voorstelling zitten. Het is allemaal zo verrassend. Het virtuoos gedanste fragment uit Atomos van Wayne McGregor. Het frisse vol met humor door de Junior Company van het Nationale Ballet gedanste Revelry van Ernst Meisner. Na de pauze een heerlijk eerbetoon aan ons kikkerlandje van Didy Veldman. Sfeervol de hele setting. Decor, lichtontwerp door Kees Tjebbes. Origineel op klompen en kousen laat Didy door de dansers haar visie en respect in beweging zien voor haar Nederlandse dance roots. Zelf komend van de Balletacademie vond ik altijd de folkloredans wat oubollig tijdens de eindvoorstellingen. Nou hier is de 'Ode aan Fred" van choreografe Iva Lesic een van de hoogtepunten van de avond. Wat een dansvreugde. Ritme's snelheid en melancholie ten top en dat ook spatgelijk uitgevoerd door groepen NBA 4, 5 en 6. Het is tevens een eerbetoon aan Fred Berlips die 25 jaar met hart en ziel leerlingen heeft gestimuleerd en lesgegeven. Toen ik nog leerling was en Fred eerste solist bij Het Nationaal Ballet, toen kwam hij soms in de avond de groep jongens bijles geven uit vrije wil, zonder betaald te worden. Zijn liefde voor het vak is ongekend en uitzonderlijk. Zo ontroerend dit te zien. Ik gaf hem een staande ovatie en was niet de enige. Een leraar uit duizenden.
Als afsluiter de Bolero in de choreografie van Larisa Dobrozhan en Gregor Seyffert. Alle 120 leerlingen plus de Junior Company van Het Nationale Ballet op het toneel. Ernst Meisner had de choreografie in Berlijn gezien toen hij met de Junior Company op tournee was in het verleden toen hij nog geen directeur was van de Academie.
Hier geeft hij zijn visitekaartje af want samen met het Balletorkest deze choreografie beleven was voor mij een van de hoogtepunten van het afgelopen balletseizoen. Wat een dans vreugde om de Dansers van Morgen zo bezig te zien. De choreografie laat de beginselen van het aanleren van de ballettechniek zien. Van de allerkleinsten grondoefeningen tot het barre gedeelte. Van het midden tot de draaien en sprongen. De opbouw zit zo ingenieus in elkaar dat je helemaal wordt meegenomen in het lesmateriaal wat elke danser maakt tot de geweldige balletdanser die hij of zij uiteindelijk wordt. Met een spectaculaire finale naar het einde toe. Het ultieme dansen. Een heerlijk ballet voor iedereen die van dans houdt.
Wat een droomafsluiter bij de Nationale Balletacademie.
Door deze prachtavond zag ik met eigen ogen het hoge niveau welke deze opleiding bezit. De samenwerking met Het Nationale Ballet straalt er van af. Een geweldige staf aan leraren en choreografen.
Hulde en trots op onze eigen Dansers van Morgen.
Volgend jaar zou de eindvoorstelling zo opgenomen kunnen worden in het festival Juli Dans want dit zouden meer dansliefhebbers moeten zien.