Door Peter Rombouts - foto's Antoinette Mooy / Yan Revazov / Bas Czerwinski / Marta Syrko
Afgelopen maandag werd de 25ste editie van het Nederlandse Ballet Gala gehouden. Een mijlpaal volgens mij. Niet alleen ondersteunt het Dansersfonds opgericht door Han Ebbelaar en Alexandra Radius jonge Nederlandse balletdansers met beurzen en prijzen, ook prijzen van verdienste worden uitgereikt en zelfs worden oud dansers bijgestaan bij hun omscholing na hun danscarrière.
De avond was met recht een glorieuze viering van het hoge dansniveau dat Nederland tegenwoordig in huis heeft.
De samenstelling van dit Gala had niet beter gekozen kunnen worden.
De avond begint met Ten Duets on a Theme of Rescue van de Canadese choreografe Crystal Pite, gedanst door het NDT 2. De intense duetten laten zien dat je als mens de ander nodig hebt om te overleven. Heel aards waar met veel aantrekkende en afstotende bewegingen de dansers een bijna magnetische energie bereiken.
Daarna krijgen we Het Nationale Ballet met een pas de deux uit The Four Seasons van choreograaf David Dawson. Een mooi contrast want hier zien we de vrijheid verbeeld in hoge sprongen, wervelende draaien en virtuoze techniek.
Als derde is het Scapino Ballet Rotterdam aan de beurt. Choreografe Erika Silgoner laat hier in The Mourning een verhalend filmisch ballet zien hoe een vrouw omgaat met rouw, haar geloof en de liefde. Zo wonderschoon uitgebeeld door allen maar waar ik toch de danser Lorenzo Cimarelli even speciaal wil noemen. Zijn beleving, persoonlijkheid in combinatie met zijn dansen was buitengewoon.
Dan voor de pauze krijgen we Introdans met fragmenten uit twee balletten van choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui. In Corpus Bach zien we vier mannen die op de cello suite nr 5 van Johann Sebastian Bach acrobatische toeren uithalen. Cherkaoui heeft een bijzondere specialiteit. Zijn hand en armbewegingen zijn hypnotiserend en meditatief tegelijk. Heel mooi hoe een ander fragment uit zijn ballet In Memoriam aansluit op Corpus Bach. Dit deel is een van de mooiste momenten die ik ooit van alle balletten gezien heb in mijn leven. Er komt een danseres op die op spitzen met haar handen en armen een frase danst die ze constant herhaalt. In die herhaling komen er steeds meer dansers op die allemaal hetzelfde herhalen. We zien zowel mannen als vrouwen op spitzen. Het werkt zo hypnotiserend. Door het herhalen komt er een diepe kracht naar boven waarbij pijn zowel als schoonheid te voelen is, met als resultaat dat het ok is om los te laten van wat is geweest.
Het Gala is een hommage aan Adagio Hammerklavier. Na de pauze krijgen we een video opname te zien van de eerste cast van dat ballet van choreograaf Hans Van Manen op het adagio uit klaviersonate nr 29 van Ludwig van Beethoven. Maar liefst vijftig jaar geleden gemaakt voor drie koppels; Alexandra Radius/Han Ebbelaar, Sonja Marchiolli/Francis Sinceretti en Monique Sand/Henny Jurriëns Mooi om te zien dat dat werk een van de fundamenten is van onze ballet cultuur. 
Tevens is de avond opgedragen aan Samuel Wuersten, de directeur van het Holland Dance Festival.
De prijs van verdienste zijn voor choreografe Conny Janssen die met haar groep Conny Jannssen Danst prachtige voorstellingen maakt en tevens een Danshuis in Rotterdam realiseert, een broedplaats voor dansers en choreografen.
Ook choreografenduo Andrea Leine en Harijono Roebana krijgen de prijs van verdienste voor hun indrukwekkende oeuvre en doorzettingsvermogen.
Er is een aanmoedigingsprijs voor Joshua Junker, een danser die nu danst bij The Royal Ballet in Londen. Begin van dit jaar heeft Junker de choreografie Remembrance gemaakt voor de Junior Company van Het Nationale Ballet. Dit wordt ook live gedanst door de groep.
Verrassend hoe Junker inzicht heeft in het gebruik van ruimte. Tevens weet hij het talent van de dansers te stimuleren. Een krachtige dans vol samenspel waaruit individuele solo's en duetten ontstaan.
Tevens krijgen we nog een pas de deux uit William Forsythe's Pas/Parts 2018 te zien. Een staaltje ballet freestylen van hoog niveau. Daarna een solo 'Broken Column' uit het avondvullende ballet Frida van choreografe Annabelle Lopez Ochoa. Zuid Amerikaanse passie op blote voeten. Beide gedanst door solisten van Het Nationale Ballet.
Gevolgd door een duet uit So Here We Are Now van choreografe Conny Jannssen uitgevoerd door haar dansers. Twee individuen die ondanks hun eigen identiteit elkaar toch weten te vinden.
Als uitsmijter krijgen we de bruiloftsscène uit Carmen van choreograaf Gustavo Ramirez Sansano. Op muziek van George Bizet sluiten de dansers van Introdans met verve het Balletgala met groot succes af.
Wat een geweldig hoog niveau en viering van de Nederlandse Dans laat dit Balletgala zien.
Zorgvuldig zijn deze fragmenten bij elkaar gekozen, net als de prijzen die er worden uitgereikt.
Veel politieke partijen roepen dat we trots moeten zijn op onze cultuur. Met de verkiezingen voor de deur is het echter treurig gesteld met de aandacht voor cultuurbeleid. Laten ze maar eens een voorbeeld nemen aan de passie van Dansersfonds '79.
Gezien maandag 13 november 2023 in het DeLaMar theater te Amsterdam