Dat Raymonda van Marius Petipa, één van de belangrijkste choreografen van het klassieke repertoire, bij het Nationale Ballet zo'n triomf zou worden is een kroon op het werk van adjunct-artistiek directeur Rachel Beaujean. Zij ziet het als haar taak om de schoonheid van het klassiek ballet repertoire te behouden. Alle vrijheid kreeg ze van directeur Ted Brandsen. Het libretto werd omgezet naar deze tijd. Aanpassingen werden er gemaakt. Choreografieën werden aangevuld zonder de authenticiteit van het origineel uit het oog te verliezen. Na vier jaren van onderzoek, waarin er zelfs naar Rusland werd gebeld voor een bepaalde port de bras (armbeweging), was het dan zover.
Afgelopen zondagmiddag in een uitverkochte zaal liet Het Nationale Ballet zien dat met deze Raymonda het gezelschap tot de absolute wereldtop behoort. Een betere productie had er niet gekozen kunnen worden in dit 60 jarig jubileum jaar. Het verhaal speelt zich af in de middeleeuwen. De jonge ouderloze adellijke Raymonda wordt opgevoed door haar tante, de gravin Sybille de Doris. Op haar verjaardag is ook haar jeugdliefde ridder Jean de Briennes die tijdens haar verjaardag vroeg naar een toernooi vertrekt met zijn vrienden. Dan komt haar grootvader, de Hongaarse groothertog, die haar tot zijn opvolgster maakt als groothertogin. Ook op het feest komt sjeik Abd al Rahman. Met flair, en zijn midden oosterse elan, weet hij het hart van Raimonda te verwarren. In een droom droomt Raymonda over haar twee mannen. Op haar inauguratie komt de sjeik met zijn gevolg. Een indrukwekkende kleurenpracht aan cultuur brengt hij mee. Hij toont zijn liefde voor Raimonda en die wordt beantwoord als plots ridder Jean de Brienne verschijnt. Een zwaardgevecht volgt tussen de twee rivalen. Raimonda stopt het gevecht en maakt duidelijk voor wie ze kiest. Zij en Abd al-Rahman trouwen met elkaar.
Het decor en de kostuums van Jerome Kaplan zijn oogverblindend mooi. De muziek van componist Aleksandr Glazoenov is zo rijk aan sfeer en klank. Het draagt allemaal bij aan de geweldige rollen en choreografieën die Marius Petipa heeft bedacht. Ik zag gelijk waar George Balanchine zijn inspiratie voor zijn Theme and Variations vandaan heeft gehaald. De overgangen naar de scènes gaan zo smooth en zijn inventief. De variaties van het ensemble waar demi solisten en de solisten doorheen dansen zijn een lust voor het oog. Er ontstaan prachtige formaties. De aanvullende choreografieën zijn van eenzelfde kwaliteit zodat voor mij niet te zien is welke dat zijn. De tijd vliegt voorbij. Zelden heb ik bij een groot klassiek ballet op het eind het gevoel van is het nu al voorbij.Maia Makhateli is werkelijk fenomenaal als Raymonda. Haar vederlichte spitzentechniek zien we in prachtige variaties. Ze toont met een balance of met razendsnelle passen haar kunnen. Een prima ballerina assoluta op haar best. Ook Semyon Velichko is een waardig ridder en gepassioneerd partner. De publiekslieveling Young Gyu Choi als Abd al-Rahman danst met zijn hele hart en ziel. Zijn sprongen zijn zo hoog en hij draait als een tierelier. Zelden een zwaardgevecht tussen twee mannen zo spannend gezien op een ballet toneel.
Het balletorkest o.l.v. Vello Pahn was meeslepend. Alleen maar lof dus voor ook het hele gezelschap. Met zoveel vreugde en toewijding heb ik een productie zelden gezien. Ik wil nog wel even opmerken dat ik me zo kan ergeren in klassieke balletten als er wordt overgeacteerd alsof je naar een amateurgezelschap zit te kijken. Niks van dat alles hier. Zo subtiel en echt. Zo doe je dat anno 2022.
gezien 3 april 2022 in het Nationale Opera en Ballet te Amsterdam