Door Peter Rombouts – foto’s Altin Kaftira
De legende van de eigenzinnige kunstenares Frida Kahlo wordt bij Het Nationale Ballet op een treffende wijze neergezet.
In het bijna twee uur durend avondvullend ballet Frida zien we in twee aktes zeventien scènes meesterlijk het leven van Kahlo verbeeld.
Al op jonge leeftijd krijgt ze een auto ongeluk waardoor ze tijdens haar leven 36 operaties moest ondergaan en daarom bracht ze een groot deel van haar leven in bed door. Ze stierf op haar zevenenveertigste en ondanks haar eenzaamheid heeft ze een woelig en vol leven geleefd. Haar relatie en grote liefde met kunstenaar Diego Rivera die haar vaak bedroog en waarvan ze zei ; ik heb twee zware ongelukken in mijn leven gehad, een was het bus ongeluk en het andere was mijn man. Zelf was ze er ook niet vies van, ze had veel minnaars en minnaressen. Ze dronk veel en was verslaafd aan de morfine om haar pijn te verzachten. Haar schilderkunst is zo krachtig en eigen, dat maakt haar tot de dag van vandaag een van de meest excentrieke powervrouwen die de geschiedenis heeft voorgebracht.
Drie jaar geleden tijdens de Corona tijd ging Frida in première. Toen al vond ik de voorstelling een prachtig eerbetoon. Zeker om onder die moeilijke omstandigheden dit neer te zetten won het mijn respect. Verheugend om te zien dat deze productie nog eens zoveel meer verbeterd is. Vooral choreografisch gezien en ook de overgangen zijn logischer en lopen gesmeerd. Wat dat betreft vind ik het fantastisch dat choreografe Annabelle Lopez Ochoa steeds bezig is met het ballet te perfectioneren. De prachtig mooie duetten met Frida en Diego zijn adembenemend. Niet in de laatste plaats door de geweldige invulling van Giorgi Potskhishvili die technisch verbluffend is. Ook emotioneel heeft hij een natuurlijke manier van acteren die raakt. En dan Maia Makhateli die van Frida een droomrol maakt. Haar pijn, haar verbeeldingskracht, haar liefde, dat alles met gemak vertaald in dat hele lijf van haar. Tsja en dan wil ik ook nog Erica Horwood als Het Hert noemen. Zo mooi verbeeld ze haar hallucinerende alter ego. Ook Floor Eimers als Gebroken Zuil was een kippenvel moment.
De kleurenpracht van de kostuums en het geweldige decor van Dieuweke van Reij. Het geweldig lichtontwerp van Michael Mazzola. De betoverende klanken van het Balletorkest. Dit alles draagt bij tot dit succes.
De voorstellingreeks is uitverkocht en dat is te verwachten bij zo'n droomproductie. Het is te hopen dat deze productie maar gauw verfilmd mag worden en in de bioscopen over de hele wereld te zien zal zijn. Dat verdiend het.
Voor meer informatie klik hier
Gezien 8februari 2024 in het Nationale Opera en Ballet te Amsterdam