Het Zwanenmeer van choreograaf Rudi van Dantzig is een van de allermooiste Zwanenmeren ter wereld.
Gemaakt in 1988 staat deze productie nog als een huis. Met groot respect naar Lev Ivanov en Marius Petipa, de grondleggers van dit meesterwerk, bracht van Dantzig verschillende lagen aan. Hij liet zich vooral inspireren door de componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski. Tsjaikovski voelde zich nooit begrepen vooral door zijn homosexuele geaardheid. Ten tijde van het componeren raakte hij gefascineerd door de enigszins krankzinnige sprookjeskoning Ludwig von Beieren die zich aan het eind van zijn leven liet omringen door zwanen. 
Prins Siegfried krijgt hier dan ook een leidende rol van betekenis.
Door zijn adellijke afkomst wordt de prins klaargestoomd om zijn rol waar te maken. Op zijn achttiende verjaardag organiseert zijn boezemvriend Alexander een dorpsfeest waar ook de vorstin en zijn opvoeder Van Rasposen bij aanwezig zijn. Hij krijgt een ring van zijn moeder met de boodschap een bruid te zoeken. Van Rasposen probeert de vriendschap met Alexander tegen te houden en ook de omgang met de dorpelingen een halt toe te roepen. Met zijn vriend gaat hij op jacht en verdwaalt in de natuur. Bij een meer ziet hij de gestalte van een witte zwaan die een menselijke gedaante aanneemt. De boze tovenaar Von Rothbart heeft een groep jonge vrouwen die hij omgetoverd heeft als zwanen. In de nacht mogen ze hun menselijke gedaantes aannemen. De zwanen staan voor pure liefde en schoonheid. Siegfried valt voor Odette, de mooie zwaan, en zweert haar eeuwige trouw.
Terug in het kasteel wordt een feest georganiseerd om de huwelijkskandidaten voor te stellen aan Siegfried. Hij weigert een keuze te maken. Dan verschijnt Von Rothbart met zijn dochter Odile en hun gevolg. Siegfried valt voor haar verleidende charmes en de pracht en praal, het tegenovergestelde van Odette. Tot ontsteltenis van zijn vriend Alexander biedt hij Odile zijn ring aan. Te laat beseft Siegfried dat hij Odette heeft verloochend. Hij vlucht naar het meer waar Odette en de zwanen zijn. Hij vraagt haar om vergeving die ze hem geeft maar de tovenaar is onverbiddelijk. Siegfried verdrinkt en wordt gevonden door zijn ontroostbare vriend Alexander. 
Wat deze productie zo compleet maakt zijn ten eerste de meest prachtige kostuums en het mooie decorontwerp gemaakt door Toer Van Schayk. Een geweldig Balletorkest o.l.v Matthew Rowe die de muziek van Tsjaikovski eer aan doet.
Constantine Allen vult de rol van prins Siegfried met veel gevoel in. In de eerste akte zien we zijn genegenheid voor zijn vriend Alexander mooi verbeeld. Wars van protocol, bevriend met de dorpelingen en wat dromerig. Zijn solo waar hij afscheid moet nemen van zijn jeugd valt hem zwaar. Technisch nog niet helemaal overtuigend maar acterend zeker wel. Dat maakt hij verderop goed. Hij is de perfecte partner voor Olga Smirnova die werkelijk vleugels lijkt te krijgen. In de derde akte verbaasd hij door virtuoze pirouetten en overtuigende sprongen.
Zijn vriend Alexander krijgt voorbeeldig gestalte door Sho Yamada. Technisch verbluffend maar vooral lijkt het of hij de enige is die Siegfried ziet voor wie die is.
In de eerste akte valt vooral Yuanyuan Zhang op door haar muzikaliteit en mooie lijnen in de pas de trois.
De tweede, ook wel witte akte genoemd, is een droom zo mooi. Het corps de ballet van zwanen aangevoerd door Floor Eimers en Jingjing Mao is prachtig. Enige smet zijn de vier kleine zwaantjes die verre van strak hun kunnen tonen. De tovenaar Von Rothbart wordt degelijk uitgevoerd door James Stout.
In de derde akte valt vooral Timothy van Poucke tijdens de pas de six op. Hij geeft met veel flair en bravoure net dat beetje extra. Dat geldt zeker ook voor Giorgi Potskhishvili en Kira Hilli die de Hongaarse dans met zoveel plezier en zuiverheid uitvoeren dat het gewoon een van de hoogtepunten van de avond is.
Tsja en dan de ster van de avond. Superlatieven komen tekort om haar te beschrijven. Een van de allermooiste zwanen ever. De van het Bolshoi Ballet uit Rusland gevluchte ballerina Olga Smirnova is de belichaming van alles wat een ballerina zwaan hoort te bezitten. Haar armen met de gebroken polsen, de soms half gebroken nek. Zoals zwanen door het water zweven zo zweeft ze over het toneel . Haar zuivere spitzentechniek. Haar invulling van zowel Odette als Odile is spectaculair.
In de laatste akte als Siegfried haar om vergeving vraagt raken Allan en Smirnova perfectie aan in hun samen dansen.
Als de tovenaar dan weigert om Siegfried te vergeven verdrinkt hij in het meer. Zijn vriend Alexander haalt ontroostbaar zijn levenloze lichaam uit het water. Dat emotionele einde blijft op je netvlies staan.
Zoveel lagen hebben Van Dantzig en Van Schayk aangebracht. De prachtige voordoeken tijdens de aktes waar foto's van Tsjaikovski te zien zijn. Ieder akte jaren ouder. Op onbekende wijze stierf hij op drieënvijftig jarige leeftijd. De Zwanen koning Ludwig Von Beieren verdronk zichzelf op eenenveertig jarige leeftijd in het meer een dag na zijn afzetting. Ook aan die doodsoorzaak wordt tot de dag van vandaag getwijfeld.
Dit Zwanenmeer is een ode aan alle zwanen liefhebbers die deze mooie dieren als symbool zien voor de liefde. Een liefde die voor velen ongrijpbaar en onverklaarbaar is.
Nog te zien tot en met 18 april 2023
Gezien 22 maart 2023 in Het Nationale Opera en Ballet te Amsterdam
