Op 3 december 1887 opende Oscar Carré zijn “Stenen Circus van Carré” aan de Amstel. Kon hij toen vermoeden dat 135 jaar later er een hommage aan hem en zijn theater zou worden gegeven in zijn theater?
Vanavond is het zover Scapino Ballet speelt “Oscar” een productie gemaakt op verzoek van Koninklijk Theater Carré. Een voorstelling die past bij het verleden en het heden van het theater. Carré is een bijzonder theater. Naast circustheater is het ook een lijsttheater, hierdoor is het mogelijk om een enorme diversiteit aan voorstellingen te spelen.
Aan choreograaf Ed Wubbe de uitdaging om die diversiteit te laten zien. Een combinatie van muziek, dans en circus, daar had Wubbe al ervaring mee met de voorstelling “TING!” Een voorstelling die een enorme indruk op mij gemaakt heeft. De lat ligt dan ook behoorlijk hoog bij mij.
Wubbe heeft nadrukkelijk gezegd dat “Oscar” geen biopic is. Zijn keuze, om voor de muziek te kiezen van Blaudzun, was mijn allereerste verrassing. Ik zal daar eerlijk in zijn, de muziek van Blaudzun heeft mij eigenlijk nooit echt kunnen bekoren.
Johannes Sigmond (Blaudzun) was misschien wel net zo verbaasd, toen Wubbe hem voor dit project vroeg. Hoewel, dat bij hem, meer is omdat hij niet zoveel met circus heeft. Maar toen hij er achter was gekomen wat Wubbe van plan was, zei hij volmondig ja.
Als ik de zaal van Carré binnenkomt, in de circus opstelling, gebeurt er iets magisch. Dit was de oorsprong van het theater en zo vaak is deze opstelling ook niet te zien. Voor Blaudzun en zijn band is er op het podium een extra verhoging gebouwd. In de piste zie ik een kleine versie van een circustent staan en verder is de piste leeg. Zelfs toen Oscar Carré zijn theater aan de Amstel had trok hij nog regelmatig rond met een tent.
Als het zaallicht zich dooft voel ik een aangename spanning opkomen. Gaat “Oscar” mij net zo imponeren als “TING!”? De muziek zwelt aan, uit de tent komen twee onherkenbare dansers en ik voel een rilling over mijn rug lopen. Totaal gefascineerd kijk ik naar wat er voor mijn ogen afspeelt in de piste. Muziek en beeld smelten samen en versterken elkaar in kracht. Hoe passend zijn de composities van Blaudzun met de choreografieën van Wubbe. Een perfecte harmonie, waarbij de verschillende disciplines elkaar tot ongekende hoogtes, soms letterlijk, laat stijgen.
Iedere noot, iedere beweging, iedere handeling vloeit op een natuurlijke manier in elkaar. De stem van Blaudzun, in deze combinatie met dans en acrobatiek, kruipt sterker en sterker mijn hart in. Wat past dit mooi bij het verhaal. Mooie intieme liedjes, gecombineerd met pittige rock brengen de dans en acrobatiek in perfecte balans, maar ook naar een extreem veel hogere niveau. De studenten van Codarts Circus Arts passen als een, op maat gemaakte broek perfect in het hoge niveau van de dans en de muziek. Dat deze mensen pas aan het begin van hun carrière staan is gewoon moeilijk te geloven.
Oscar Carré wordt uitgebeeld door Mischa van Leeuwen en Bonnie Doets, zijn vrouw Amalia. De chemie tussen deze twee dansers is weer van een ongekende schoonheid. Hun bewegingen zijn zo op elkaar ingespeeld, de tederheid en liefde van Oscar voor zijn Amalia is voelbaar evenals Amalia’s steun in de vaak barre tijden.
Met NY-RIO-BERLIN begint de pauze en ik hoop, gedurende die paar minuten, mijn betovering vast kan blijven houden. Gelukkig blijf ik in die nieuwe wereld met hetzelfde gevoel als welk ik bij “TING!” had mogen ervaren, terug en verder dieper het verhaal in worden gezogen. REAL HERO brengt mij en het publiek met een paar maten weer terug in onze heerlijke beleving. De perfectie van de voorstelling is niet alleen te zien en te horen bij de performers, maar de kostuums van Pamela Homoet zijn weer van een ongekende schoonheid en zijn voorzien van prachtige borduursels. Als totaal vormt het één geheel maar afzonderlijk zijn het stuk voor stuk kunststukjes. Laat ik de staarten niet vergeten zo elegant en sierlijk. 
Het decor is ogenschijnlijk eenvoudig maar uitermate creatief en doordacht ontworpen door Martin Determann, Hét Decoratelier. Zelfs de handgrepen in de gouden blokken geven, door het licht wat er op valt, aan de binnenkant een sprookjesachtig effect. De paarden op wielen, die zijn bedacht door Ed Wubbe en ontworpen en gemaakt door natuurlijk Hét Decoratelier, moeten ongekende technische problemen hebben opgeleverd. De wielen prachtig weggewerkt met stalen hoeven. De symboliek van het hoofdloze ontwerp, geven de tegenslagen van Oscar Carré voor mij weer en het feit dat Oscar Carré zijn paarden heeft doodgeschoten om ervoor te zorgen dat ze na een mogelijk faillissement in vreemde handen zouden komen. De choreografieën, waar deze paarden bij gebruikt worden, laten mij nog meer verbazen. Als er een beperking zou zijn op snelheid en zwaartekracht zorgen deze paarden ervoor dat deze nu niet bestaat.
Met “We both know” komen we, helaas, aan het einde van de voorstelling. Een prachtig symbolisch liedje, daar het voor Ed Wubbe en Bonnie Doets, hun laatste productie is bij Scapino Ballet Rotterdam. Doets gaat nu een zeer succesvolle danscarrière tegemoet binnen de organisatie waar ze haar expertise op andere vlakken kan gaan inzetten. Zichtbaar ontroert ontvangt Doets haar eindapplaus, een applaus wat eeuwig had kunnen duren.
Met “Oscar”heeft Ed Wubbe mij weer diep weten te raken. Een prachtige hommage aan Koninklijk Theater Caré en zijn oprichter Oscar Carré.
Oh ja Blaudzun heeft er een fan bij.
"Oscar" is nog tot en met 25 septenmber te zien in Koninklijk Theater Carré.
Klik hier voor meer informatie en kaarten
Gezien 9 september 2022 in Koninklijk Theater Carré