Elk jaar geeft het Nationale Ballet jong choreografisch talent de kans om een voorstelling te maken. In een concept genaamd New Moves kunnen dansers van het Nationale Ballet en enkele externe jonge talenten hun kunnen tonen tijdens twee voorstellingen in de Boekmanzaal van het Nationale Opera en Ballet gebouw. De jonge makers kunnen gebruik maken van de dansers van de groep. De choreografieën zijn gemaakt in de vrije tijd van de dansers. Tussen de repetities, lessen en voorstellingen door van hun dagelijkse werk. Een leuke kans voor het publiek om de dansers van Het Nationale Ballet is van dichtbij te zien. De intieme vriendelijke sfeer van het kleine theater draagt bij aan deze voorstelling. Acht korte balletten in een programma zonder pauze.
Van de drie solo's sprak mij de dans die Catarina Pires voor zichzelf heeft gemaakt het meeste aan. In 'Its Called Saudade" laat ze op een simpele open manier de beleving van het lijden van de Portugese ziel zien. Een prachtige inleving mooi gevangen in veelal aardse bewegingen. In zwarte lange rok op Fado zang legt ze in het begin haar zwarte omslagdoek af om die na de dans weer op te pakken en om te slaan. Simpel en symbolisch laat ze zo weemoedig en verlangend de betekenis van Saudade zien.
De choreografie 'Cage Of Assumptions' van choreograaf Pascal Johnson vond ik het meest compleet. Erg muzikaal zien we hier mooi partnerwerk door twee mannen en twee vrouwen. De vriendschap tussen deze vier mensen wordt hier vrij uitgebeeld. Geheel eigen of verbonden ontstaan er formaties die altijd weer oplossen of verdergaan. Interessant techniek gebruik. Mooi spitzen werk en inventieve liften. Duidelijk dat Johnson zich niet in hokjes laat drukken. Dat alles zelfs uitgewerkt in mooi kostuumontwerp van Elliot Collective.
Als in een droom zien we fragmentarische zwart wit beelden van de korte dansfilm 'Haunt'. Door choreograaf Bela Erlandson zien we man en vrouw in relatie. Droombeelden vaak in natuur gefilmd . Vervreemdend verspringende situaties. Benauwend en achtervolgend nemen de gedachten bezit van de twee dansers. De cinematography en de editing is van Sem Sjouke.
Met de Pas de Deux 'Inherit The Abyss' laat Choreografe KIrsten Wicklund een staaltje mannenkracht zien. De dansers dansen in ontbloot bovenlijf en rok. Ze zijn aan elkaar gewaagd. Ze dagen elkaar uit. Ze laten zien hoe ballet de controle over hun spieren tot perfectie leidt. Spannend en verleidend zijn James Stout en Jakob Feyerlik helemaal op hun plek in dit spontane en sterke duet. Goede muziekkeuze van Arca- Madre Acapella and Viole
Dit waren de choreografieën die er voor mij uitsprongen. Alle acht werd er niveau technisch goed gedanst. Ook choreografisch was er veel te beleven. Een heerlijke avond waarvan ik vind dat deze New Moves volgend jaar nog een paar meer voorstellingen verdiend.
Gezien 27 Mei 2022 Boekmanzaal te Amsterdam