Afgelopen zondagmiddag zat ik in De Meervaart bij Unboxing Ballet 2, een programma van de Junior Company van Het Nationale Ballet. De volle zaal was voor zeker een derde gevuld met jeugd. Het viel me op dat dit niet alleen meisjes waren. Veel jonge jongens ook met hun vrienden of zelfs met hun vader. Dat was in mijn tijd wel anders. Rechts van mij zaten twee Surinaamse omaatjes. Links van mij een gesluierde vrouw met haar twee dochters. Voor mij een complete Indiase familie; vader, moeder met dochters en zoon en oma. Of het aan de locatie van Theater De Meervaart ligt, dat weet ik niet, maar voor het eerst zag ik een publiek uit zoveel verschillende bevolkingsgroepen in het theater. Helemaal geweldig!
Ernst Meisner opent de middag door te vertellen wat er die middag allemaal te zien is. Dat breekt gelijk een beetje de serieuze kant van ballet en je raakt daardoor meer betrokken bij de voorstelling. Het programma is werkelijk een droom voor de jonge dansers om te dansen en dat straalt de hele voorstelling van ze af. Drie choreografieën van de grootmeesters van de dans en twee dansen van hedendaagse choreografen.
Het eerste ballet is Valse Fantasie van choreograaf George Balanchine. Het stamt uit 1967 en het doorstaat de tijd met glans. Pure klassieke variaties. Vier danseressen als ensemble en een solistenpaar voor de duetten en solo's. Mooi spitzenwerk van de danseressen en virtuoze sprongen van de mannelijke danser. Juist de jeugdigheid geeft een meerwaarde aan het geheel. Ze weten hoe ze moeten stralen en presenteren zich met een energie die respect afdwingt.
Dan volgt een solo van de Canadese choreograaf Eric Gauthier. Hij maakt choreografieën voor een groot publiek. Geen moeilijk doenerij en vaak met een komische noot. Een solo voor een danser die 101 balletposities moet uitvoeren via een stem door de speakers die hem vertelt wat hij moet doen. Eerst laat hij de 101 variaties zien. In het tweede deel moet hij alle posities dansen die de stem in willekeurige volgorde opnoemt. Vol overtuiging en met heel veel charme gedanst door Alejandro Zwartendijk.
Het derde ballet is een pas de deux uit het ballet Concerto van Kenneth MacMillan. Oorspronklijk gemaakt in 1966 voor de Deutsche Oper van Berlijn. Een lyrische dans als een versmelting tussen twee mensen. De mannelijke danser draait, vangt en tilt de vrouw met zo'n zorgzaamheid over het toneel waardoor ze volledig zich kan overgeven aan hem. Het deed me een beetje denken aan het beeld de kus van Rodin. Romantiek ten top. Hondsmoeilijk partnerwerk en ik vind het geweldig dat Elisabeth Tonev en Leo Hepler dit al zo goed kunnen dansen. Prachtig gevoelig en invoelend van beiden.
Na de pauze krijgen we de wereldpremière van Grit van Charlotte Edmonds. Een ballet voor acht dansers. Het ballet met sexy kostuums van Oliver Haller en Charlotte Edmonds oogt als een videoclip. Op muziek van de Canadese dj Kayantranada dansen de dansers met hun lijven van elastiek. Ze kunnen net zo goed op een podium staan in een discotheek op Ibiza. Veel heupbewegingen en kronkelende lijven met fluoriserende kostuums. Op en aflopend wisselen solo's, duetten en groepsdansen elkaar af. Hier mogen van mij de dansers nog wel wat brutaler worden. Ze zijn zo goed maar de durf en de présence kan hier meer getoond worden. Ik zou dit nog wel eens willen zien wanneer dit helemaal is in gedanst.
En als laatste de uitsmijter In And Out van onze meester Hans van Manen. Ik vind dit net als veel van zijn balletten een meesterwerk. Alles klopt hier. Het gebruik van de ruimte. het gebruik van de heerlijke muziek van Laurie Anderson en Nina Hagen. De prachtige kostuums en de drie boxen op het toneel waarin de dansers brutaal en uitdagend in poseren. Dit ballet is sensueel en sexy as hell. De typisch v Manen bewegingen van what you see is what you get geldt hier dubbel op. Het is speels en komisch zonder dat het komisch bedoelt is. Op Internationale vrouwendag dit ballet zien geeft nog iets extra's want hier zie je danseressen met ballen dansen. Ik kan hier dus geen genoeg van krijgen en kan dit over en over zien. En wat mooi gedanst zeg door de hele groep.
Wat de voorstelling ook zo compleet maakt zijn de paar filmpjes van de dansers die getoond worden voordat ze opgaan. Even een persoonlijke inkijk over hoe ze hun leven als danser en mens invulling geven. Het dwingt respect af en je wordt helemaal meegenomen in die fantastische wereld van het ballet.
Een top voorstelling die mij enorm inspireert. Je ziet hier de hele balletgeschiedenis samenkomen. En dat gedanst door de bevlogenheid van deze jonge dansers geven het een ongekende jeugdige glans die onuitwisbaar is.
Nog te zien t/m 29 maart 2020. Kijk hier voor meer informatie en kaarten.
Gezien 8 maart Theater de Meervaart Amsterdam