Daniël Cohen, regisseur van o.a. RENT en IN BED MET DIETRICH EN PIAF, over zijn nieuwe theaterproject POZ PARADISE
Het was een heel bijzondere ontmoeting, twee jaar geleden, na een van onze voorstellingen van RENT. We hadden vaker speciale ontmoetingen gehad: Jonathan Larsons musical over een groep jonge New Yorkers tijdens de aidscrisis bleek na twintig jaar nog niets aan kracht te zijn verloren. We waren begonnen in het M-Lab, als laatste productie van dit zo geliefde laboratorium van de “andere musical”, en na een uitverkochte eerste serie en een uitverkochte reprise begonnen we aan een derde reeks, met als start het DeLaMar Theater. En elke keer weer bleek hoe hard Larsons teksten en muziek binnenkwamen -- bij publiek maar ook bij de cast, die altijd met totale overgave de boodschap van “Leven Voor Vandaag” bleef zingen.
Voor de spelers, allemaal twintigers, was het wel een stap geweest tijdens de repetities. Hoe is het om een dodelijk virus in je lijf te dragen? In de jaren negentig was hiv nog een doodsvonnis – wat doe je als je jong bent, je leven nog maar net is begonnen, en je weet dat je er binnen twee drie jaar niet meer zult zijn? Om hun rol goed neer te kunnen zetten, moesten alle spelers de confrontatie aangaan met hun eigen sterfelijkheid. Dat was heftig, dat was intens, maar ook noodzakelijk om zo oprecht mogelijk het verhaal van RENT te kunnen vertellen.
En op een avond stonden we ineens oog in oog met de realiteit. Een groep Long Term Survivors had onze voorstelling bezocht: mannen en vrouwen die de aidscrisis in volle hevigheid hadden meegemaakt, die toentertijd van hun dokter hadden gehoord dat ze nog maar kort te leven hadden, die afscheid hadden genomen van familie, vrienden, werk, en van de dromen over wat ze hadden willen doen met hun leven. Mannen en vrouwen die al begonnen waren aan het rouwproces, toen halverwege de jaren negentig een nieuwe medische aanpak werd geïntroduceerd: de zogenaamde combinatietherapie die het hiv-virus kon afremmen en uiteindelijk helemaal kon onderdrukken. Met als gevolg dat deze Long Term Survivors langzamerhand weer uitzicht kregen op een onverwacht lange toekomst.
We hebben met ontroering geluisterd naar de verhalen van deze veteranen. Niet alleen naar de hoop die weer bij hen ontstond, maar ook naar de twijfel en de onzekerheid. Het bleek helemaal niet zo eenvoudig om weer honderd procent in het leven te stappen als je daar eigenlijk al afscheid van hebt genomen. Sommigen vertelden dat ze nog steeds moeite hadden met het afspraken plannen verder dan over een week. Anderen worstelden met zaken als verliefd worden: hoe kun je jezelf weer helemaal overgeven aan iemand anders? Zoals een van de groepsleden zei: als je leven zo lang op de pauzeknop heeft gestaan, is het moeilijk om weer onbezorgd op “play” te kunnen drukken.
Deze indringende verhalen hebben me geïnspireerd tot het schrijven van een nieuw stuk, POZ PARADISE. Eigenlijk vond ik al jaren dat het tijd was voor een actueel Nederlands toneelstuk over hiv; hoe mooi ANGELS IN AMERICA ook is, het is ook op een bepaalde manier achterhaald. Wat is er allemaal gebeurd in de 35 jaar sinds de eerste aidspatiënt in Nederland werd gediagnosticeerd? POZ PARADISE wordt een wrange komedie over drie vrienden, Long Term Survivors, die worstelen met het invullen van hun verlengde leven, en drie twintigers, voor wie de aidscrisis vage historie is. Die twee groepen botsen met elkaar in de schijnbaar paradijselijke omgeving van Gran Canaria. Het word een stuk dat iedereen zal kunnen aanspreken, met universele thema’s.
We hebben al veel: een compleet script, een premièretheater (de Amsterdamse Stadsschouwburg in juli/augustus 2018, gevolgd door een tournee), een prikkelende cast (waaronder Mike Reus, Doris Baaten en Michael Muller), en steun van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst, de Hiv Vereniging en het Lirafonds. Toch zijn we er financieel nog niet helemaal, en daarom zijn we een crowfundingcampagne gestart waarmee we met name de vormgeving willen ondersteunen.
Vandaar dan toch als slot deze oproep: als jij nieuw, prikkelend, ontroerend en humoristisch theater wil ondersteunen, doneer dan wat je kunt via onderstaande link naar onze Voor De Kunst pagina. We hebben een reeks leuke tegenprestaties voor je klaarstaan!
RENT gaat over hoe het is als je jong bent en je weet dat je leven korter duurt dan je had gedacht. POZ PARADISE gaat over hoe het is als je ouder bent en je merkt dat je leven langer duurt dan je dacht. Leven Voor Morgen: worstelen we daar niet allemaal mee?
Kijk voor meer informatie en voor het doen van een donatie op www.voordekunst.nl