Ilse and Mabel, oftewel ‘I aM’. Twee meiden die elkaar gevonden hebben toen zij allebei hun eerste stappen zetten in de wereld van zingen, dansen en acteren. Ploeteren en soms hard onderuitgaan is hen niet vreemd, maar als je weet dat dit vak je passie is, sta je aan het einde van de rit altijd weer op. Keer op keer. Want naast dat Mabel en Ilse voor hun eigen plezier optreden, doen ze dat stiekem misschien nog wel meer voor dat van hun publiek. Hun stemmen bleken prachtig samen te klinken en hierdoor mensen diep te kunnen raken. Toen zij ook nog een pianist vonden die zich helemaal kon vinden in hun ideeën was het trio compleet en kon ‘I aM’ het podium op. Wat begon met een intiem optreden voor familie en vrienden en (huiskamer)concerten in verzorgingshuizen, ontwikkelt zich langzaam maar zeker verder tot meer….
Ons optreden op het festival Reurpop is een feit! Vorig jaar stonden we er voor het eerst en nu waren we opnieuw uitgenodigd om te komen zingen. Op zondag 16 juni was het zover. We nemen jullie mee: Een dag van tevoren stapten we samen in de auto op weg naar Ruurlo, waar het festival plaatsvond. Het is de plaats waar Ilse vandaan komt en dus hadden we een fijne plek om te overnachten en voor nog wat ontspanning. Onderweg repeteerden we ons nieuwe repertoire nog even, onder het mom van: je bent nooit uitgerepeteerd. Op zondagochtend ging al vroeg de wekker en trokken we een sportief outfitje aan om samen een goede workout te doen. Een lekkere manier om wakker te worden en te zorgen dat ons lijf direct 'aan' was.
Een goed ontbijtje volgde, evenals het doen van onze make-up. Er werd nog even gesleuteld aan onze outfit (leve de veiligheidsspeld!) en we warmden onze stemmen op door nog een korte doorloop te doen en te 'bubbelen'. Het moet er ietwat vreemd uit hebben gezien. We liepen op de maat van de muziek achter elkaar aan rondjes om de salontafel in de woonkamer terwijl we zongen. Tja.. Laten we het erop houden dat bij repetities alles kan! We namen nog even tijd voor een 'Toitoitoitje' voor elkaar, waarna we met een stortvloed aan zin richting het festival vertrokken. 
We meldden ons bij de backstage-ingang, kregen een polsbandje en werden naar 'ons' podium begeleid: de Huiskamertent. Deze was een slag groter dan vorig jaar (jeuj!) en weer minstens zo gezellig ingericht. We bouwden onze techniek op en deden een soundcheck. De tent was al open, dus zelfs hierbij hadden we publiek. Daarna nog een bakkie en een paar laatste voorbereidingen. Om klokslag half één startten we met ons concert. Er was familie, vrienden, andere bekenden en uiteraard ook onbekenden. De tent was open en dus bleven er steeds mensen binnenlopen om te luisteren. Er waren kinderen, ouderen en alles wat daar tussenin zit. Leuk om te zien dat zelfs -of misschien wel juist- de liedjes uit de oude doos (Ome Jan en Twee motten) de jonge kinderen mee lieten swingen. Verder werd er stilletjes geluisterd, zachtjes meegezongen en af en toe een traantje weggepinkt.
We dompelden ons na afloop nog even onder in het publiek en kregen mooie reacties terug. En dan is het alweer afgelopen. Wat hebben we weer genoten! We hadden hier zo naar uitgekeken en zo’n moment vliegt dan eigenlijk voorbij. Toch hebben we het heel bewust meegemaakt en ervaren, dus deze herinnering neemt niemand ons meer af. Binnenkort weer aan de slag voor onze andere (nieuwe) plannen, maar nu eerst tijd om na te genieten!
Liefs,
Ilse & Mabel a.k.a. ‘I aM’