Ilse and Mabel, oftewel ‘I aM’. Twee meiden die elkaar gevonden hebben toen zij allebei hun eerste stappen zetten in de wereld van zingen, dansen en acteren. Ploeteren en soms hard onderuitgaan is hen niet vreemd, maar als je weet dat dit vak je passie is, sta je aan het einde van de rit altijd weer op. Keer op keer. Want naast dat Mabel en Ilse voor hun eigen plezier optreden, doen ze dat stiekem misschien nog wel meer voor dat van hun publiek. Hun stemmen bleken prachtig samen te klinken en hierdoor mensen diep te kunnen raken. Toen zij ook nog een pianist vonden die zich helemaal kon vinden in hun ideeën was het trio compleet en kon ‘I aM’ het podium op. Wat begon met een intiem optreden voor familie en vrienden en (huiskamer)concerten in verzorgingshuizen, ontwikkelt zich langzaam maar zeker verder tot meer….
3 Juni 2016. D-day voor ‘I aM’. Ons eerste eigen concert. Wat fantàstisch was dat! Spannend, gezellig, grappig, emotioneel; alles kwam voorbij. Al gaan we nu wel wat snel. We kunnen best nog iets vertellen over de laatste voorbereidingen die we moesten treffen. Want een niet onbelangrijk thema was ‘kleding’. Wees eerlijk, je kunt moeilijk zonder dit ‘detail’ aan komen zetten. Of nou ja, het kan wel, maar dan zou het een optreden van heel andere aard worden. Dus nee, toch maar niet.
We wilden het goed aanpakken en dus planden we een shopdagje in. Twee outfits zouden we aanschaffen. Eén voor vóór en één voor na de pauze. Klinkt simpel, was het niet. Het moest met elkaar matchen qua stijl, kleur en seizoen. Maar dan loop je dus tegen problemen aan: de kleur staat bij de één wel en bij de ander niet, één van beide voelt zich niet prettig in een bepaald kledingstuk, de één is te bloot en de ander te ‘winters’ en ga zo maar door. (Iets met “Een heel zwaar leven, nee maar echt, heel zwaar.”) Maar: eind goed al goed, want uiteindelijk is het wel gelukt! (Drie hoeraatjes!)
Zonder promotiemateriaal geen concert, dus planden we ook een fotoshoot. Leuk detail: die was na afloop van een huiskamerconcert in een verpleeghuis. In een houten kist. Nee, niet zo’n kist. De kist die je ziet op de flyer bij deze column. Twee dozen in een doos, dat idee. Oké, alle gekheid op een stokje. Op vrijdag 3 juni hadden we eerst nog gewoon les. Vanuit school vertrokken we naar het theater, waar ook onze pianist kwam. We werden ontvangen, kregen een kleedkamer toegewezen en we ontmoetten de technici. We deden een soundcheck, liepen de liedjes nog eens door, aten wat en toen was het tijd om om te kleden.
Het publiek stroomde de zaal binnen en wij stonden in de coulissen te wachten totdat het zaallicht uitging. Showtime!
Omdat het concert vrij persoonlijk was, vertelden we steeds een kort stukje over de betekenis van de liedjes die we zongen. We wisselden solo’s af met duetten en ballads met uptempo.Om ondertussen het publiek er nog wat extra bij te betrekken, deden we enkele energizers met ze. Hilariteit alom!
Na afloop hebben we in de foyer uitgebreid nagepraat met al onze ‘fans’. Wat een heerlijk gevoel dat deze mensen allemaal speciaal voor ons gekomen waren. We kregen heel veel positieve feedback, maar er waren ook docenten die met tips kwamen om er een volgende keer nòg meer uit te halen. Een kritische noot hoort erbij, dus die ontvingen we net zo warm als de lovende feedback.
Wat een avond!
I aM’ staat in juni op het festival Reurpop
We willen er deze maand graag met een klapper uit gaan en dat kan (vinden wijzelf)! We hebben het namelijk lang geheim moeten houden, maar het mag de wijde wereld in: ‘I aM’ staat in juni op het festival Reurpop. Hier zullen wij twee concerten verzorgen; eentje van een uur en eentje van 75 minuten. In, hoe toepasselijk, de Huiskamertent. Dat kan niet anders dan een fantastisch weekend worden.
In juni vertellen we er alles over en tot die tijd kunnen jullie alles natuurlijk volgen via onze social media. Tot volgende maand!
Liefs,
Ilse & Mabel a.k.a. ‘I aM’