Mandy Heidstra (34) werkt als ZZP’er in het theater, aan de organisatiekant. Haar partner Joep werkt ook in het theater, aan de technische kant. Mandy werkte onder meer mee aan Disney’s The Little Mermaid, Cirque Stiletto 2 & 3 en Holiday on Ice’s jubileumvoorstelling SHOWTIME. Ze werkt ook voor een impresariaat en streamingplatform. Volgens Mandy is theater een microkosmos, waar alles uit de gewone wereld op kleine schaal plaatsvindt. Ze schrijft tweewekelijks voor ons over wat zij haar gewone leven in een ongewone sector noemt.
Dit weekend was het Unmute Us. Voor de tweede keer in korte tijd komt de brede evenementensector samen om de overheid op te roepen tot… Ja, tot wat eigenlijk?
Want hoe fijn het ook is dat er nu een krachtig signaal wordt afgegeven, is de boodschap toch nog altijd wat diffuus. Zo is er de groep die vindt dat alle maatregelen gewoon helemaal losgelaten moeten worden. Er is een groep die vindt dat mét de QR-code de maatregelen weer losgelaten moeten worden (op dit moment gelden er ook met test-/vaccineer-/herstelbewijs nog maatregelen voor o.a. theaters en evenementen). Er is een groep die de maatregelen begrijpelijk vindt, maar gewoon een duidelijk beleid en perspectief van de overheid verlangt. Er is een groep die op zich alles best vindt, als de overheid maar wel verantwoordelijkheid neemt en de steunmaatregelen continueert. Er is een groep die tegen het hele coronabeleid is of überhaupt niet gelooft dat corona ernstig is dan wel bestaat. Er zijn ook mensen die ondertussen gewoon boos zijn, niet eens meer specifiek op iets of iemand, maar gewoon klaar met het leven zoals het zich nu presenteert en dat bot kunnen vieren tijdens demonstraties. En ik sla nu vast nog wat subcategorieën over die zich ook aan hebben gesloten.
De hashtag en actie Theater is voor Iedereen nam deze week in aanloop naar Unmute Us ook een vlucht. Wederom schaarden verschillende groepen zich hierachter, maar de grootste groep was toch de groep die ook geen QR-code wil voor toegang. Want daarmee zou je mensen uitsluiten. Daar kwamen vervolgens weer tegenreacties op van de mensen die zich juist gewaarborgd voelen door de QR-code en zich buitengesloten zouden voelen wanneer zij door het gebrek aan die code niet meer naar het theater durven of kunnen (door angst, beperkte weerstand of een andere reden).
Hoe langer de pandemie duurt, des te minder oog lijkt er te zijn voor ‘de ander’. Waar er aan het begin van de crisis nog solidariteit was, heerst nu frustratie. Want in welke groep je ook hoort, welke mening je ook bent toegedaan, ik denk dat het veilig is te stellen dat we het allemaal zat zijn. Zijn we de beperkingen niet zat, dan is het wel de discussie en is het de discussie niet, dan is het wel de onzekerheid of de angst. En die boodschap komt bij onze overheid wel aan, alleen maakt ze daardoor als een kat in het nauw steeds rare sprongen.
Voor de zomer was er een exit-strategie, maar omdat de overheid merkte dat mensen toe waren aan verlichting, besloten ze zonder steun van hun eigen focusgroepen en wetenschappers die exit-strategie te laten varen en met alle gevolgen van dien worstelt de gewone burger nu nog steeds.
Laat Unmute Us daarom een overkoepelende boodschap krijgen. Anderhalf jaar niet weten waar je aan toe bent, waarin iedere paar weken alles weer kan en zal veranderen, dat heeft niemand goed gedaan. Wij zijn de creatieve sector en wij zullen altijd oplossingen vinden en aandragen, veilig en zo voor iedereen als mogelijk is, maar dan moeten we wel ergens mee kunnen werken.
We hebben allemaal ons eigen verhaal, onze eigen weg en onze eigen mening, dat maakt cultuur. Maar we hebben één boodschap: hoor onze behoefte aan duidelijkheid, aan perspectief, aan zekerheid en bied ons dit onvoorwaardelijk. Dan zorgen wij wel voor de sfeer.
Column Mandy Heidstra: HERHALING IS DE KRACHT VAN DE BOODSCHAP
