Mandy Heidstra (32) werkt als ZZP’er in het theater, aan de organisatiekant. Haar partner Joep werkt ook in het theater, aan de technische kant. Mandy werkte onder meer mee aan Disney’s The Little Mermaid, Cirque Stiletto 2 & 3 en Holiday on Ice’s jubileumvoorstelling SHOWTIME. Volgens Mandy is theater een microkosmos, waar alles uit de gewone wereld op kleine schaal plaatsvindt. Ze schrijft tweewekelijks voor ons over wat zij haar gewone leven in een ongewone sector noemt.
HET INZICHT
In tegenstelling tot sommige collega’s vind ik rondleidingen geven leuk. Laten zien waar je werkt; hoe het er achter de schermen aan toe gaat. Je licht een tipje van de sluier, zonder de magie te verbreken. Want uiteraard vertellen we niet dat we deze week al drie keer te laat met de voorstelling zijn begonnen omdat W. steeds zoek was en het bleek dat hij nog zat te poepen. We vertellen ook niet dat dat ellendige kostuum al zes keer uit elkaar heeft gelegen en ondertussen meer met tape aan elkaar zit dan iets anders. Wel laten we zien hoe het toneel er aan de achterkant uit ziet en we vertellen over het verschil tussen links/rechts en left/right en de verwarring van theaterjargon.
Mensen vragen wel eens waarom ik om 11:00 uur al op mijn werk ben als de voorstelling pas om 20:00 uur begint. Dat alle lampen, vaak zelfs de speakers, alle decor, alle instrumenten, kostuums en rekwisieten het theater in moeten, uitgepakt en klaargemaakt, daar denken ze vaak niet over na. Over hoeveel werk het is om een toneelhoog decor in en uit elkaar te schroeven al helemaal niet. Toegegeven, ze zijn vaak net zo gemakkelijk te monteren als een Ikea-kastje. Maar er mogen geen schroefjes overblijven!
Tijdens een rondleiding geef je uitleg over die dagelijkse praktijk. Terwijl ze rondlopen zien mensen ondertussen van alles waar ze nog nooit van gedroomd hebben. Ze lopen langs een warming-up ruimte en zien de hele cast in yoga-houding (opwarmen voordat je drie uur gaat dansen is best handig) of ze lopen langs de zendertafel en zien naast de microfoons stapels met condooms liggen (ja, het artiestenleven kan rock & roll zijn, maar daar zijn de condooms niet voor). Blozende wangen, uitpuilende ogen en nóg meer zin om de voorstelling te gaan bekijken. Het is geen film waarbij alles tot op de millimeter wordt voorbereid en het een keer over kan. Straks wordt live álles geven en het moet in één keer goed. Het besef van hoe groots en knap dat is zie je tijdens zo’n rondleiding ontstaan.
De mooiste rondleiding was ooit aan een groep politieagenten. Een collega van hen werkte ook af en toe bij ons in de merchandise en had gevraagd of ze een rondleiding konden krijgen. Ik heb ze direct op het toneel gezet, waarvan ze nooit hadden verwacht dat het zo groot is. Ik vertelde ze over de stunts in onze voorstelling, de blessures, de techniek – de stoere-mannen-rondleiding, zeg maar. Ze waren ondersteboven van de grootte, het werk en de kwaliteit van de mensen, maar ze bleven vooral staan bij het decor en de kostuums. Alles was zo mooi! Ze hebben daarna de voorstelling gezien en waren betoverd.
Nog dezelfde week kwam ik één van die agenten weer tegen in de zaal. Hij had zijn vriendin meegenomen, want hij wilde dit met haar delen. De man bekende: ‘nog nooit eerder was ik in het theater geweest’. Hoe leuk dat je op zo’n directe manier publiek kunt inspireren?!