Column Mandy Heidstra: HET NIEUWE BEGIN

Mandy Heidstra (34) werkt als ZZP’er in het theater, aan de organisatiekant. Haar partner Joep werkt ook in het theater, aan de technische kant. Mandy werkte onder meer mee aan Disney’s The Little Mermaid, Cirque Stiletto 2 & 3 en Holiday on Ice’s jubileumvoorstelling SHOWTIME. Volgens Mandy is theater een microkosmos, waar alles uit de gewone wereld op kleine schaal plaatsvindt. Ze schrijft tweewekelijks voor ons over wat zij haar gewone leven in een ongewone sector noemt.

De 24-uurseconomie, waarin 24 uur per dag en 7 dagen per week praktisch alles te doen en te kopen is. Voor de corona-pandemie waren we hier naar op weg. Voor de één een doorn in het oog, voor de ander een uitkomst.

Overigens was die hele 24-uurseconomie lang niet zo wijdverspreid als de media ons soms deden geloven. Ja, in de grote steden kan je 24 uur per dag eten en drinken. Ook drugs schijnen gewoon per koerier bezorgd te kunnen worden. Zelfs sportscholen waren 24 uur per dag te bezoeken. Maar daar waar ik woon, midden in het land maar net buiten de randstad, heeft nog geen supermarkt of pizzeria door dat onze postcode überhaupt bestaat. Bezorgen gebeurt dus niet en om 18:00 uur gaat de supermarkt dicht. En ons dorp is echt geen uitzondering.

Een ander fenomeen wat me altijd verbaasd heeft aan de 24-uurseconomie is dat de maandag niet meetelde. Eigenlijk was het 24 uur per dag, 6 dagen per week, want daar waar op zondag veel geopend is, is op maandag veel gesloten of op zijn best pas in de loop van de dag geopend. Geen museum of theater te bezoeken. Kledingwinkels openen pas om 12:00 of 13:00 uur. En dat terwijl alle werknemers in de vrijetijdsindustrie op zondag werken en dus juist op die maandag vrij zijn.

In het theater merk je hierdoor vaak dat juist premières of eigen producties op maandag plaatsvinden, zodat er ruimte en tijd is om op die dag aan zijprojecten te werken en zodat collega’s kunnen komen kijken. Tegelijkertijd wordt het bezoeken van reguliere voorstellingen door zo’n vaste vrije dag bijna onmogelijk en een museum of pretpark bezoeken kan je ook wel op je buik schrijven.

De huidige coronapandemie maakt de 24-uurseconomie, hoe imperfect ook, een verre droom. Tegelijkertijd biedt die droom ook oplossingen voor de uitdagingen na de coronapandemie. Want de pandemie heeft al voor aanzienlijke werkloosheidscijfers gezorgd en hoe langer de pandemie duurt, des te groter de kans op een recessie (met meer werkloosheid en inflatie).

Een 24-uurseconomie met meer openingstijden vraagt om meer werknemers. Meer werknemers zorgen voor hogere lasten voor de werkgevers, maar minder werkloosheid zorgt voor meer consumentenbesteding. Want een werknemer bij de één, is een consument bij de ander.

Het huidige thuiswerken heeft ervoor gezorgd dat we flexibeler zijn. Op dinsdag even naar de huisarts? Dan maken we die uurtjes op bijvoorbeeld donderdagavond of in het weekend wel goed. Minder reistijd door thuiswerken zorgt bovendien voor veel vrij te besteden uren in een week. Uren waarin we geld uit kunnen geven. Wanneer de economie zich aanpast aan die flexibiliteit zouden we wel eens twee vliegen in één klap kunnen slaan: het verlagen van de werkeloosheid en het voorkomen of op zijn minst verminderen van de recessie.

De corona-pandemie zorgt voor uitdagingen, maar biedt ook kansen om dingen beter te gaan doen. Ik kijk ernaar uit te zien welke kansen werkgevers gaan grijpen. En ik kijk ernaar uit op maandag een museum te kunnen bezoeken, op maandagochtend kleding te kunnen kopen en een keer boodschappen te kunnen bestellen in plaats van te doen. It’s a whole new world.