Mandy Heidstra (35) werkt als ZZP’er in het theater, aan de organisatiekant. Haar partner Joep werkt ook in het theater, aan de technische kant. Mandy werkte onder meer mee aan Disney’s The Little Mermaid, Cirque Stiletto 2 & 3 en Holiday on Ice’s jubileumvoorstelling SHOWTIME. Ze werkt ook voor een impresariaat en streamingplatform. Volgens Mandy is theater een microkosmos, waar alles uit de gewone wereld op kleine schaal plaatsvindt. Ze schrijft tweewekelijks voor ons over wat zij haar gewone leven in een ongewone sector noemt.
Joep en ik werkten ooit met een collega die een volledige bar in zijn appartement had gebouwd. Ideaal voor afterparty’s, een opkikkertje na een zware opstart, een borrel na afloop van een goede tournee, een feestje om een jubileum te vieren, enzovoorts. Het was zijn ziel en zaligheid, naast zijn werk waar hij zo’n 90 uur per week spendeerde.
Hoe gaaf zo’n thuisbar ook is en hoe heerlijk het is als je een hobby hebt waarin je jezelf kunt verliezen, staat deze bar in mijn hoofd ook symbool voor de andere kant van ons vak. Het is opvallend hoeveel collega’s single en/of kinderloos zijn. Het lijkt soms alsof de liefde voor het vak en de weerbarstige praktijk geen ruimte laten voor een leven erbuiten.
Natuurlijk, wij werken wanneer anderen vrij zijn. Dat maakt een sociaal leven soms lastig, maar het geeft ook ruimte. Wij hoeven geen vrij te nemen om naar de tandarts, dokter, fysiotherapeut of bank te kunnen, want we hebben ruimte onder kantoortijden. Heeft een familielid of vriend hulp nodig, dan kunnen wij op momenten dat anderen vaak niet kunnen. En je kunt heel creatief worden met dates, uitjes met je nichtjes/neefjes of met je oma, doordat je niet automatisch verzandt in clichés als uit eten en een filmpje.
De keerzijde is dat wanneer je een partner treft die reguliere tijden werkt, je elkaar nagenoeg nooit ziet. Soms lekker rustig, natuurlijk, maar over het geheel genomen is elkaar nooit zien toch geen aanbeveling voor een stabiele relatie. En kinderen zijn helemaal niet erg flexibel. Of eigenlijk, de kinderen zijn best flexibel, maar de kinderopvang en de school houden er toch wel strikte uren en regels op na. Uren die helemaal niet handig zijn als je ’s avonds en in het weekend werkt.
Van millenials en jongere generaties wordt wel eens gezegd dat ze alles willen. Ze willen werken, een gezin, reizen, geld, ervaringen. Soms heeft die uitspraak een nare bijsmaak, alsof het erg is alles te willen. Het is juist hoopvol.
In mijn omgeving zie ik jonge collega’s die trouwen, kindjes krijgen en een manier vinden om het te laten werken. Het is niet altijd makkelijk. Het is soms ronduit zwaar, moeilijk en frustrerend. Maar ze doen het. Luier voor luier, slapeloze nacht voor slapeloze nacht, huilbui voor huilbui (ik laat in het midden of die van de kinderen of de ouders zijn). Met hun pionierswerk zal onze sector versterken. Want om het leven te verbeelden, om het publiek nieuwe werelden te laten ontdekken, is het goed als wij zelf met twee voeten in de wereld staan, de wereld ten volste beleven en een solide basis hebben waar we op kunnen bouwen. Dat draagt bij aan de verhalen die we kunnen vertellen en zo houden we het ook nog eens langer en gezonder vol. Een leven buiten het theater zorgt voor meer leven binnen het theater.
Column Mandy Heidstra: HET VERSCHRIKKELIJKE VAN ACTEREN IN HET THEATER IS DAT JE HET 'S AVONDS MOET DOEN
%20Joep%20en%20Mandy.jpg)