Mandy Heidstra (35) werkt als ZZP’er in het theater, aan de organisatiekant. Haar partner Joep werkt ook in het theater, aan de technische kant. Mandy werkte onder meer mee aan Disney’s The Little Mermaid, Cirque Stiletto 2 & 3 en Holiday on Ice’s jubileumvoorstelling SHOWTIME. Ze werkt ook voor een impresariaat en streamingplatform. Volgens Mandy is theater een microkosmos, waar alles uit de gewone wereld op kleine schaal plaatsvindt. Ze schrijft tweewekelijks voor ons over wat zij haar gewone leven in een ongewone sector noemt.
Ons huis moest geschilderd worden. Het is nog niet zo oud, maar het heeft donkere kozijnen en die hebben flink te lijden in de zon. Aangezien Joep een hekel heeft aan schilderen en ik er een eeuwigheid over doe, was dat een klus waar we tegenaan zaten te hikken. Gelukkig hebben we een fantastische schilder, die ons ook nog in kon plannen.
Deze week stonden hij en zijn collega voor de deur. Ladders, steigers, de hele rambam. Om 08:00 uur beginnen en pas koffie willen rond 11:00 uur, want er moet wel eerst gewerkt worden. Ze weten van aanpakken! Maar tijdens het werken is er af en toe best tijd voor een praatje.
Ik was thuis aan het werk en kletste tussendoor vrolijk mee. Dat kantoor-geklets mis ik toch soms als ik thuis werk, dus ik vermaakte me kostelijk. De schilder vroeg naar ons huis, de omgeving, de baby, naar Joep en naar mijn werk. Ik deed een poging uit te leggen wat een impresariaat doet, maar merkte dat het toch abstract bleef.
Niet veel later had ik een boekingsgesprek over de telefoon en verkocht een paar voorstellingen. Nadat ik opgehangen had vroeg de schilder voorzichtig of ik zo alle kaarten verkoop. Logische vraag! We hadden het over een voorstelling, een datum en een prijs gehad. Maar wat ik doe is een voorstelling aan een theater verkopen en zij mogen vervolgens de kaartjes aan het publiek verkopen. Kijk, nu werd het een stukje concreter.
In één van de volgende kletspraatjes vroeg ik naar zijn eigen theaterbezoek. Beroepsdeformatie; ik vind het altijd interessant of mensen naar het theater gaan en waar ze dan zoal naartoe gaan. Hij vertelde dat hij niet zo vaak uit gaat, dat hij veel werkt en dus graag echt thuis is wanneer hij vrij is. Misschien was hij bang dat ik verwachtte dat hij ieder weekend in een zaal zou zitten.
Of misschien was het een bepaalde drempel waar hij overheen moest, want uiteindelijk vertelde hij wel dat hij soms naar musicals ging. Met zijn vrouw (en kinderen), een hotelletje erbij, echt een uitje.The Phantom of the Opera, Elisabeth, Lion King, Soldaat van Oranje, hij had ze allemaal gezien. En niet alleen gezien, hij wist er ook veel van. Zelfs de hoofdrolspelers van The Phantom begin jaren negentig wist hij nog te benoemen én had een mening over de verschillende artiesten die dezelfde rol vervulden. Van Soldaat van Oranje wist hij niet alleen te vertellen welke acteurs hij bijna tien jaar geleden had gezien, maar ook welke stemmen hij terug hoorde tijdens reclamespotjes. Goede oren!
We hebben een heerlijk geanimeerd gesprek gevoerd over musicals, kwaliteit, beleving, onze voorkeuren en het nieuwe seizoen. Hoe meer ik duidelijk maakte interesse te hebben, er ook wel wat van te weten en het leuk te vinden om mee te praten, hoe meer hij vertelde. Voor mij is dat de waarde van cultuur: je deelt een unieke ervaring, je neemt altijd wel iets mee en het brengt je samen. Soms zelfs dertig jaar na dato. Zo hadden we alle twee een goede werkdag – en heb ik een geweldig geschilderd huis bovendien.
Foto: Ook Joep en ik bezoeken veel voorstellingen en musicals. Starlight Express in Bochum was een van onze eerste weekendjes weg – wat vliegt de tijd (lees: wat waren we jong!)
