Buy website traffic cheap

Column Mandy Heidstra: NOT PART OF YOUR WORLD

Mandy Heidstra (36) werkt als ZZP’er in het theater, aan de organisatiekant. Haar partner Joep werkt ook in het theater, aan de technische kant. Mandy werkte onder meer mee aan Disney’s The Little Mermaid, Cirque Stiletto 2 & 3 en Holiday on Ice’s jubileumvoorstelling SHOWTIME. Ze werkt ook voor een impresariaat. Volgens Mandy is theater een microkosmos, waar alles uit de gewone wereld op kleine schaal plaatsvindt. Ze schrijft tweewekelijks voor ons over wat zij haar gewone leven in een ongewone sector noemt.

Toen ik klein was, was ik ervan overtuigd dat tegen de tijd ik volwassen was er geen honger meer in de wereld zou zijn. We waren ook toen al rijk en slim genoeg om het op te lossen, het moest alleen nog even gedaan worden. Ik geloofde dat er niet meer gejaagd zou worden op bedreigde dieren, omdat men in zou zien dat de winst op korte termijn niet op zou wegen tegen het verlies op lange termijn. Ik dacht dat we een basis op Mars zouden hebben, omdat er veel vertrouwen was in wetenschappelijke vooruitgang. Ik hoopte op een wereld in vrede, zonder vooroordelen, seksisme of racisme, omdat iedereen door zou hebben dat niemand ervoor gekozen heeft waar zijn wieg stond, wat zijn geslacht of geaardheid is of welke kleur zijn huid is.

Ik snap niets van casting. Toegegeven, het is niet mijn werk, maar productioneel kom je er altijd mee in aanraking. Het ene bedrijf scheidt dat soort zaken meer dan het andere, maar toch. En ik kom altijd in de knoei. Ik heb er namelijk wel een mening over.

Ter voorbeeld: de musical The Lion King. Nog afgezien van het feit dat ik het verontrustend vind dat sommige dieren twee hoofden hebben en anderen slechts één, vind ik het uitermate aanmatigend dat vrijwel alle hoofdrollen donker zijn. Want leeuwen komen uit Afrika, dús ze zijn zwart?! Ik maar denken dat een pratende leeuw fictief is en niet raciaal gebonden…

Goed, hoewel in mijn ogen flink beledigend wil ik de logica wel proberen door te voeren. Onmiddellijk loop ik stuk op Aïda – de musical. Twee Afrikaanse landen strijden met elkaar, maar de ‘goede’ Nubiërs zijn zwart en de ‘slechte’ Egyptenaren zijn blank. Oh, ik begrijp het, alle Egyptenaren zijn blank én slecht. En Radames wordt ineens goed, dus moet dan maar dood op het eind.

Begrijp ik de blanke Scar uit The Lion King, broer van de zwarte Mufassa, ook meteen beter. Scar is een Egyptenaar! Hij was tenslotte een halfbroer en slecht. En Timon en Pumba dan? Oh ja, die waren verstoten. Uit Egypte. Omdat ze te goed waren. Dus. 

Ik denk dat Jesus Christ Superstar debet is geweest aan de (onbewust?) vreemde raciale verdeling van rollen. Dat (de slechte) Judas daarin zwart was heeft heel wat opschudding veroorzaakt. Want Jezus en zijn apostelen waren tenslotte heel erg blank met heel erg blond haar, gezien de regio waarin ze opgroeiden…

En zo zitten we met de gevolgen. Niet per se vanwege de goed/slecht-verdeling die beperkingen oplegt, maar omdat we nog steeds niet kijken naar de beste persoon voor de rol. Ik denk niet dat we Tina Turner ineens blank moeten casten of Lady Di zwart, maar er zijn 1001 rollen waarbij het echt niet uitmaakt. Een blonde leeuwin vind ik zo gek nog niet klinken. Jezus kan net zo goed een Arameeër zijn als een blonde God. En welke huidskleur een gigantisch pratend wrattenzwijn met twee hoofden heeft zal me echt een worst zijn.

Gelukkig gebeurt het steeds een beetje meer en is er steeds meer oog voor diversiteit ten bate van kwaliteit. Maar een fictief figuur in een Disneyfilm laat momenteel de gemoederen hoog oplopen. De prachtige en fenomenaal zingende Halle Bailey kan natuurlijk nóóit een fatsoenlijke Ariël in The Little Mermaid zijn, want een zeemeermin is niet zwart.

Ik snap niet alleen niets van casting. Ik snap soms ook maar weinig van de wereld. Hij is in ieder geval niet geworden zoals ik als klein meisje dacht en hoopte. Dus het is aan mij en aan allen die hetzelfde voelen om een steentje bij te dragen aan de veranderingen waar we vroeger van droomden. Te beginnen met deze kleine ode aan de fenomenale Halle Bailey, als nachtegaal en fictieve zeemeermin, als zwarte vrouw, als perfecte casting. Want dat is nou casting die ik begrijp.