Mandy Heidstra (36) werkt als ZZP’er in het theater, aan de organisatiekant. Haar partner Joep werkt ook in het theater, aan de technische kant. Mandy werkte onder meer mee aan Disney’s The Little Mermaid, Cirque Stiletto 2 & 3 en Holiday on Ice’s jubileumvoorstelling SHOWTIME. Ze werkt ook voor een impresariaat. Volgens Mandy is theater een microkosmos, waar alles uit de gewone wereld op kleine schaal plaatsvindt. Ze schrijft tweewekelijks voor ons over wat zij haar gewone leven in een ongewone sector noemt.
Ik ben de X-files weer aan het kijken. Geweldige serie uit de jaren ’90 die toentertijd voor mij zo heerlijk totaal over de top voelde, maar in tijden van QAnon en vaccinwappies ineens dichterbij voelt dan ooit. Toch is het vooral de dynamiek tussen Mulder en Scully die ik geweldig vind.
Sculder, Mully, hoe zouden we ze vandaag de dag noemen?! Hoe dan ook, hun wisselwerking is wat de serie goud maakt(e). Niet haar constante gehamer op wetenschap of zijn gedram over kleine groene mannetjes. Nee, hun gezamenlijk cynisme en gevoel voor humor. Hun respect voor elkaars totaal verschillende wereldbeelden. En vooral hoe op elkaar ingespeeld ze zijn.
In de aflevering die ik net zag moeten ze eigenlijk naar een teambuilding van de FBI. Beiden hebben duidelijk geen zin, hoewel Mulder hier, zoals altijd, veel opener over is. Uiteraard stuiten ze onderweg op iets onverklaarbaars en trekt Mulder ervandoor. Onderwijl Scully weer eens achterlatend met de rotklus om uit te leggen waar hij gebleven is. Ze is niet verbaasd of onder de indruk.
Bij zijn terugkeer klaagt ze niet, maar plaagt ze hem er alleen maar mee. Door hun gesprek krijgt hij, net als in 90% van de afleveringen, weer een openbaring en… jawel, hij laat Scully wederom achter om onzichtbare wezens na te jagen. Scully maakt nog net een opmerking voor hij de deur uitloopt. Hij grapt terug dat ze nog even vol moet houden, maar als hij terugkomt ze wel een toren van meubels kunnen bouwen in het motel. Bij wijze van teambuilding.
Ik vraag me af of motelgebruik in de filmwereld overeen komt met hotelgebruik in de theaterwereld. Of dat de opmerking per ongeluk zo ontzettend raak was. Ik gok dat de schrijvers heel goed wisten waar ze het over hadden met die grap.
‘Met wie wil je vastzitten op een onbewoond eiland?’ Je liefdesinteresse? Kan gauw saai worden. Nee, doe mij maar een team ‘thespians’, theater geeks, company leden. Ten eerste hebben ze binnen no-time vanuit het niets een oplossing om van dat eiland af te komen. En ten tweede, of misschien wel ten eerste, aangezien het zó belangrijk is, zal de weg ernaar toe (of: ervan af in dit geval) hilarisch zijn.
Teambuilding zoals in de Verenigde Staten lijkt in Nederland wat minder gewoon te zijn. We doen niet aan de vertrouwensval, proefgesprekken zonder negatieve woorden om het omdenken te stimuleren of aan gedachteoefeningen zoals de onbewoond eilandvraag. En sinds Emile Ratelband is over hete kolen lopen ook weer uit de mode. Maar als ik ooit toch een team nodig heb om gekke objecten te stapelen, onwaarschijnlijke items aan nog onwaarschijnlijkere oppervlakten te bevestigen of midden in de nacht een speur- dan wel spooktocht mee te doen, dan weet ik nog wel wat mensen die ik graag in dat team zou hebben.
In het kader van omdenken ben ik dan een keer niet de tour manager die iedereen in het gareel moet houden – of terecht moet wijzen. Laat mij maar eens degene zijn die bedenkt welk fratsen we uit gaan halen. En de grootste onruststoker mag het dan vervolgens met alle partijen recht zien te breien. Ook dat lijkt me hilarisch. Misschien toch maar eens zo’n teambuildinkje organiseren.
Column Mandy Heidstra: OP EEN ONBEWOOND EILAND
