Mandy Heidstra (34) werkt als ZZP’er in het theater, aan de organisatiekant. Haar partner Joep werkt ook in het theater, aan de technische kant. Mandy werkte onder meer mee aan Disney’s The Little Mermaid, Cirque Stiletto 2 & 3 en Holiday on Ice’s jubileumvoorstelling SHOWTIME. Volgens Mandy is theater een microkosmos, waar alles uit de gewone wereld op kleine schaal plaatsvindt. Ze schrijft tweewekelijks voor ons over wat zij haar gewone leven in een ongewone sector noemt.
De afgelopen weken heb ik vol verbazing naar Nederland gekeken. Het land van Turks Fruit. Het land waar we kort geleden nog topless/naakt op het strand lagen om verkleuring door badkleding te voorkomen. Het land dat voorop liep in het homohuwelijk. Verleden tijd.
Kamervragen werden gesteld over Blootgewoon nog voordat het op televisie was geweest. Blote volwassenen zouden aanzetten tot kinderporno. Het zou ‘zomaar je kleding uittrekken’ normaliseren. Toen het programma uiteindelijk op televisie kwam bleek dat ze heel duidelijk aangeven waar de grenzen liggen en dat ze kinderen leren hoe je die grenzen aangeeft en er niet overheen gaat.
Een les die voor Bilal Wahib en zijn slachtoffer te laat kwam. Want hoewel het wellicht als grap bedoeld was, was er niets grappigs aan. Puur machtsmisbruik waar een ‘held’ (en die aanhalingstekens mag je met veel nadruk lezen, maar voor het joch was het vóór het incident vast waar) niet alleen zijn eigen status, maar ook nog eens geld als pressiemiddel gebruikt om een minderjarige over zijn grenzen te laten gaan. Zelfs nadat de knul de grens aan had gegeven en collega Oussama Ahammoud aangegeven had dat het om een minderjarige ging.
Toch was nog véél schokkender de uitspraak van diezelfde Oussama, die de knul nog even een messteek in de rug gaf. “Het is een uit de hand gelopen grap. Ik kan er niets aan doen dat iets gebeurt.” Hij stond erbij en keek ernaar, maar kon niets doen? Ingrijpen? De stream afbreken? Zijn collega streng toespreken? De jongen aangeven het niet te doen? Nee, Oussama kon níets doen. Bovendien vervolgt hij: “En dan laat die malle zijn lul zien op een fucking live bro, dat doe je toch niet.” Dus hij kon er niets aan doen én het was helemaal de schuld van de minderjarige jongen… Duidelijk.
De Albert Heijn doet er op zijn eigen manier ook een schepje bovenop. In de nieuwste reclame krijgt de supermarktmanager een baby, maar mag haar moeder dat nog niet doorvertellen. Gebruikmakend van het vooroordeel dat enthousiaste oma’s hun mond niet kunnen houden, weet het hele dorp van de baby voordat vader en moeder het zelf aankondigen. Tot zover generaliserend voor de grap, maar weinig schadelijk. Het venijn zit hem in de staart van de reclame, waarbij het zoontje vraagt hoe de baby eigenlijk in de buik terecht komt en alle volwassenen zich verslikken of erover heen praten. Want voortplanting is natuurlijk een zeer onnatuurlijk onderwerp om aan kinderen uit te leggen.
Wanneer een kind niet uitgelegd wordt hoe voortplanting werkt, dat het met toestemming van beide partijen gebeurt, dat er nooit een machtsverhouding mag zijn, dat het normaal is maar met grenzen, dan gaat het mis. Dan trekt een 12-jarige zijn piemel uit zijn broek voor zijn helden (en geld) en is hij vervolgens pispaal van het hele internet én zijn helden. Dan stellen we Kamervragen over een programma dat leert over grenzen en steken we onze kop weer in het zand na deze vertoning van deugdelijkheid.
De culturele sector heeft een rol in het aankaarten van dit maatschappelijk probleem, het in beeld brengen, bespreekbaar maken en normaliseren. Van de hier besproken voorbeelden zijn er over slechts één Kamervragen gesteld. De enige van de drie die het correct heeft gedaan, dus we moeten nog veel leren.
Mochten we het zelf even niet weten? Dan is er voor onze sector www.mores.online. De vertrouwenspersonen zullen je geheel anoniem en gratis helpen met al je vragen over en problemen met grensoverschrijdend gedrag – ook wanneer je zelf slachtoffer bent. Maak er gebruik van.
Column Mandy Heidstra: PREUTSHEID IS DE KARIKATUUR DER DEUGD
