Ilse and Mabel, oftewel ‘I aM’. Twee meiden die elkaar gevonden hebben toen zij allebei hun eerste stappen zetten in de wereld van zingen, dansen en acteren. Ploeteren en soms hard onderuitgaan is hen niet vreemd, maar als je weet dat dit vak je passie is, sta je aan het einde van de rit altijd weer op. Keer op keer. Want naast dat Mabel en Ilse voor hun eigen plezier optreden, doen ze dat stiekem misschien nog wel meer voor dat van hun publiek. Hun stemmen bleken prachtig samen te klinken en hierdoor mensen diep te kunnen raken. Toen zij ook nog een pianist vonden die zich helemaal kon vinden in hun ideeën was het trio compleet en kon ‘I aM’ het podium op. Wat begon met een intiem optreden voor familie en vrienden en (huiskamer)concerten in verzorgingshuizen, ontwikkelt zich langzaam maar zeker verder tot meer….
2019 is een feit! We hopen dat jullie het jaar goed zijn begonnen en zin hebben in dit nieuwe jaar vol kansen en ervaringen. We blikken met jullie terug op de zogenaamde lichtjesavond. Sinds 2015 vindt ieder jaar op kerstavond een mooie traditie plaats: 'Lichtjes op oorlogsgraven'. Dit jaar werden op ruim 330 begraafplaatsen in Nederland lichtjes gebrand op oorlogsgraven. Ook buiten Nederland werden lichtjes aangestoken ter nagedachtenis aan de slachtoffers. Voor 'I aM' was er dit jaar een bijzondere rol weggelegd. Mabels vader Hans is betrokken bij de organisatie van de herdenking op de algemene begraafplaats in Den Haag en vroeg of wij een muzikale toevoeging wilden brengen. Je begrijpt; op zoiets bijzonders zeggen we geen nee.
Op 24 december ontvingen we vanaf 15:30 uur de gasten in de aula. We zongen liedjes uit ons bestaande repertoire: Avond, Appels op de tafelsprei, Mag ik dan bij jou, Lente me en Het wonder. Ondanks dat ze voor ons niet nieuw zijn, merkten we dat ze in deze gelegenheid een heel ander lading kregen en eigenlijk perfect aansloten bij de sfeer. We voelden dit zelf en merkten het ook aan de natte ogen en een brok in de keel bij de toeschouwers.
Het was een prachtig begin van deze herdenking. Toen iedereen aanwezig was, liepen we gezamenlijk over de begraafplaats. We stopten bij verschillende graven. Er werd iets verteld over de persoon die er ligt, er werd een kaarsje aangestoken en we namen een moment stilte. We kwamen langs graven waar één persoon ligt (gestorven in het verzet, een concentratiekamp, de Arbeits einzats of door ander oorlogsgeweld), maar ook langs het Erehof, waar 165 Nederlandse militairen liggen, gesneuveld in mei 1940 bij de Slag om Ypenburg en de residentie. We brandden 165 kaarsjes. Zo ook bij graven van de Britse marine uit WOI. In totaal bijna 200 kaarsjes. Wat ontzettend bijzonder om de verhalen te horen over militairen die zijn gesneuveld voor hun vaderland. Zij gaven hun leven om ons onze vrijheid terug te geven. Het minste wat wij terug kunnen doen, is ze te herinneren en ze te eren door een lichtje te branden.
We eindigden bij het massagraf van slachtoffers van het bombardement op Bezuidenhout 3 maart 1945. Er kwamen 550 burgers om het leven. We staken hier 50 kaarsjes aan. Inmiddels was het gaan schemeren, waardoor de lichtjes steeds beter zichtbaar werden. Hier sloten we af met het neuriën van 'Stille nacht'. We werden daarin gevolgd door de andere aanwezigen. De combinatie van de beladen plek, de stilte om ons heen, de schemering en het zachtjes neuriën maakte het helemaal compleet.
Een prachtige en waardevolle afsluiting van 2018.
Volgende maand zijn we er weer met een fonkelnieuwe column!
Liefs,
Ilse & Mabel a.k.a. ‘I aM’