Dit is mijn eerste column voor theaterparadijs.nl. Ik had na afloop van de voorstelling "Man in de Maak" een gesprek met Chris Verlaan. Tijdens dit gesprek kwam naar voren dat wat mij tijdens de voorstelling verbaasd en geiiriteerd heeft, bij hem ook niet onopgemerkt voorbij gegaan is. Ik wil dit graag met onze lezers delen en misschien gaat het naar meer smaken om over mijn theater ervaringen te gaan schrijven.
Op 2 April 2022 was ik weer eens te gast in het voormalige Rozentheater aan de Rozengracht in Amsterdam. Dit prachtige pand is in 1913 opengegaan als bioscoop en vanaf 1918 worden er ook variétévoorstellingen gegeven.
In het theater is tegenwoordig Boom Chicago gehuisvest . Voor de liefhebber van improvisatie theater “The place to be” Jeugdig, fris en hip.
De voertaal in dit theater is Engels, maar met Nederlands ben je ook prima verstaanbaar.
De avond van mijn bezoek waren er twee voorstellingen te zien, hierdoor is het bij de entree aardig druk. Hoewel de zaalbezetting, bij de voorstelling van mijn keuze, niet echt heel groot was. De entree wordt namelijk geblokkeerd door een rij mensen die staan te wachten voor de bar. Die rij, waar ik een paar jaar geleden, al eens over heb geschreven. Want ondanks dat er vijf man achter de bar staan, duurt het wel even voordat je aan de beurt bent. Ik ben een avondje uit, dus een beetje langer wachten hoort daar gewoon bij. Hoewel, ik denk als er nu eens geen mensen aan de bar zouden zitten, zou het dan allemaal niet even wat sneller gaan? Is het nu een theater of een gezellige Amsterdamse kroeg?
Maar goed, er is verder meer dan genoeg ruimte, dus met een heerlijke biertje en een koffie gezellig praten over het leven en het theater.
Het was alweer een tijd geleden dat ik hier was. Toen we in de zaal zaten besefte ik dat het hier mogelijk is om een drankje in de zaal te nuttigen. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik dat wel heel erg aangenaam vind. In de zaal staan geen rijen met stoelen maar wat banken en tafeltjes met stoelen. Allemaal heerlijk en informeel. Toch nog even snel voor aanvang een drankje aan de bar gehaald en we zitten er klaar voor.
Zoals ik vergeten was dat je een drankje mee kon nemen, was ik ook vergeten dat je gewoon tijdens de voorstelling drank en snacks kan bestellen. Dit is tijdens een improvisatievoorstelling goed te pruimen, maar tijdens een reguliere voorstelling wekt het meer irritatie en onbegrip op dan een mooie service die geboden wordt.
Anderhalf uur lang lopen er mensen door het zaaltje heen, om hier en daar, een bestelling op te nemen. Mensen die ik zie, maar die ook door de optredende artiest telkens worden opgemerkt. Waarom kan je niet anderhalf uur met één drankje doen? Uiteraard, het is ook een verdienmodel, maar ik zal hier de woorden niet herhalen die, aan het einde van de voorstelling, uit mijn mond kwamen.
Helaas kon niet iedereen de voorstelling van Chris Verlaan waarderen. Een stel verliet voor het einde van dit waanzinnig grappige optreden de zaal. Echt, maar dan ook echt binnen een minuut schoof er weer iemand over de vloer heen om het tafeltje af te ruimen. Kan dat niet om half tien als de voorstelling afgelopen is? Nee, Nee dat moest nu meteen. Ik zat echt met mijn mond open naar deze actie te kijken.
Helaas is er nog een grotere ergernis deze avond. De opgenomen bestellingen moeten natuurlijk wel, aan de bar, klaar gemaakt worden. Met enige regelmaat moeten de medewerkers de zaal dan verlaten om de bar te kunnen bereiken. Ondanks dat deze doorgang met een zogenaamde sluis is beschermd tegen licht en geluid van buitenaf, knalde toch met enige regelmaat de muziek vanuit de bar de zaal in.
Totaal respectloos voor het publiek, maar ook voor degene die op dat moment probeert een zaal te amuseren.
De voorstelling van de avond “Man in de maak” heeft van mij vijf sterren mogen ontvangen. Maar de locatie is, voor dit soort voorstellingen, totaal niet geschikt.