De voorstelling Juffenballet is godzijdank in reprise gegaan. Deze voorstelling heeft, door alle corona maatregelen, de tour in 2020 niet kunnen afmaken. Vanmiddag gaat ze, in het prachtige nieuwe Zuidplein theater, opnieuw in première.
De zaal is gevuld met een mooie mix van jong publiek, vaders, moeders en oma’s en opa’s. Wat mij meteen opvalt is de gedisciplineerde rust in de zaal. Geen schreeuwende kinderen, ook voor aanvang van de voorstelling niet, niemand rent door de foyer, nee zelfs de kinderen die aan het lezen zijn in het toegankelijke gedeelte van de bibliotheek bij dit theater niet. Als ik er een paar aanspreek zijn ze best wel heel erg nieuwsgierig naar deze voorstelling. Ik hoor dat er een paar heel erg fan zijn van Roald Dahl. Zou dat toeval zijn?
Die kinderen zullen vast en zeker gaan genieten, daar regisseur René Geerlings en tekstschrijver Moniek Merkx zich hebben laten inspireren door Shakespeare en ja, Roald Dahl. Maar dat wisten die kinderen vast wel.
Als het zaallicht dooft blijft het doek dicht. Voor het doek maken we kennis met Juf Blauwzuur (Roosmarijn Luyten), Juf Stroop (Serano Pinas), Juf Kruitvat (Sabrina NaberMacnack) Juf Blaaskat (Luuk Weers). Hun intenties en karakters worden meteen in de eerste momenten van deze voorstelling duidelijk en die vallen voor de kinderen niet bepaald voordelig uit. Zodra de nieuwe stagiaire, Juf Klaproos, zeg maar Roos (Imke Smit) zich bij het groepje juffen heeft gevoegd krijgen we ook meteen door hoe de verhoudingen zijn. Helemaal compleet wordt dit beeld als we ook kennismaken met hoofdjuf mevrouw Maanzaad.
Het verhaal wat zich langzaam maar zeker gaat ontwikkelen triggert alle zintuigen die met mijn fantasie te maken hebben. De karakters ontwikkelen zich steeds beter en beter, mevrouw Maanzaad is de zachte liefdevolle hoofdjuf met sterke aantrekkingskracht tot de wereld en de natuur om ons heen. Stagiaire, Juf Klaproos staat echt aan het begin van haar onderwijs carrière en ondervindt al meteen dat het onderwijs echt geen makkie is. Juf Blauwzuur, een heerlijk achterbaks mens, gemeen en vol intriges. Prachtig hoe zij tegen de kinderen in de zaal tekeer gaat, want ja, ze haat kinderen. Een vreselijk eng element in de voorstelling mag ik wel zeggen. Gelukkig perfect in balans gehouden door de humor om haar heen. Juf Kruitvat, de gymjuf, ruwe bolster met een heel blanke pit. Met haar commando’s krijgt ze de hele zaal uit de stoel en staan we allemaal hard mee te doen met haar oefeningen. Je laat het wel uit je hoofd om niet mee te doen. Juf Blaaskat en Juf Stroop zijn extreme karikaturen van hun rol. Juf Blaaskat, heeft een enorme opgedoft kapsel en een zeer mannelijke snor en Juf Stroop, de flamboyante extravagante dame die het maken van selfies en gamen op de telefoon echt veel belangrijker vindt dan traditioneel lesgeven. Als Juf Stroop, na het uitschakelen van mevrouw Maanzaad, even schoolhoofd mag spelen en de kinderen allemaal een mobieltje belooft, ontploft de zaal zowat van enthousiasme.
De combinatie, dans, zang en spel is perfect in balans. De aandacht voor het verhaal verslapt dus ook geen moment bij iemand. De twee zwijgende dansjuffen (Kasia Sitarz en Yulia Kalichenko) geven het geheel iets mysterieus. Hun aanwezigheid geeft regelmatig een verrassend sturing aan het verhaal. Hun onverstaanbaar gemurmel is melodieus en mysterieus. Wat ze zeggen hoor je niet, wat ze bedoelen voel je des te meer.
Het prachtige decor (Sanne Danz) zit vol mooie visuele elementen. Het lichtontwerp (Remko van Wely) zorgt bij mij, bij de sneeuwscène voor een ongekende innerlijke rust. Wat een prachtig toneelbeeld. Het kostuumontwerp (Judith Zwart) vooral van Juf Stroop zal een blijvende herinnering achterlaten. Uiteraard in combinatie met de acteur die deze rol tot leven heeft gebracht, Serano Pinas.
De choreografieën van Cecilia Moisio zorgen niet alleen voor ondersteuning van het verhaal maar geven het ook een extra dimensie mee. Het wordt er zoveel krachtiger door.
Juffenballet is een heerlijke voorstelling vol spanning en een enorme dosis grappen en grollen. Met voldoende leermomenten voor jong en oud. Met recht de ideale familievoorstelling.
Geerlings en Merckx houden met Juffenballet een pleidooi tegen de huidige prestatiedruk van het onderwijs. Het besef dat spelen een belangrijke rol is in de ontwikkeling van een kind. Dat bezuinigen op cultuur- en muziekonderwijs gewoon het slechtste is om te doen. Geerlings vroeg zich ook af als die prestatie druk groter en groter gaat worden wat voor juffen krijgen we dan? Het is voor de kinderen te hopen dat juffen als mevrouw Maanzaad en Klaproos het verschil blijven maken. De ontwikkeling van het kind als stralend middelpunt te blijven zien, in plaats van volgsystemen, analyses en rapporten.
Klik hier voor de speellijst
Gezien 16 oktober 2022 theater Zuidplein in Rotterdam