Kleine Zeemeermin


Door Tommy van Delst / Foto's Wim Lanser  

Al meer dan 20 jaar is van Hoorne Studios niet meer weg te denken uit de Nederlandse theaters. Het in het Zuid-Hollandse Molenaarsgraaf gelegen entertainmenthuis kreeg naast hun televisieprogramma’s voor o.a. attractiepark Koning Julianatoren en Burgers’ Zoo, vooral bekendheid dankzij hun sprookjesmusicals in het theater. Dit seizoen pakken ze terug op een show uit 2018: De Kleine Zeemeermin.Als het doek opengaat start de uptempo muziek gecomponeerd door Michiel van den Boer. Hoewel er géén live orkest is, is de muziek op hoge kwaliteit ingespeeld en over de verschillende nummer met een rijk palet aan instrumenten. We zien frontaal het schip van prins Christiaan dat terechtkomt in een vreselijke storm. Het verhaal wordt met het openingsnummer ingeleid en de rollen aan het hof zijn meteen duidelijk. Uptempo is overigens meteen het centrale woord van deze voorstelling, want onder leiding van regisseur Bas Groenenberg mist de show allerminst vaart.


In een korte black-out verandert het toneel van het gekapseisde koninklijke schip naar een leven onder de zeespiegel. Een abstract en tegelijkertijd modern frame, maakt met een trap en lange planten vanuit de top van het toneel, meteen de enscenering van een onderwaterwereld. Wanneer na een razendsnelle verkleding Gup (Stijn Mac Gillavry) en kleine zeemeermin Elise (Sita Vermeulen) over het toneel lijken te glijden door heely shoes, wordt meteen op speelse wijze - zoals het eraan toe gaat in het water - het zwemmen geënsceneerd. Kinderen zitten op het puntje van hun stoel.

Vanaf hier start dan ook het gekende verhaal van Hans Christian Andersen. De bijna verdronken prins wordt door De Kleine Zeemeermin gered en terug aan land gelegd. De prins heeft alleen de stem van de Zeemeermin onthouden en besluit dat als hij het meisje met deze bijzondere stem vindt, hij met haar zou willen trouwen. De Kleine Zeemeermin die ervan droomt om als een mens op het land te kunnen lopen, verkoopt haar stem aan zee heks Octavia die in ruil voor deze benen, Elizes mooie stem wil hebben om daarmee het hart van de prins te kunnen veroveren.

Anno 2024 is het wel gekend dat het spelen van een familiemusical niet meer onder doet aan dat voor volwassenen. Er staat met deze cast dan ook een bak aan ervaring op het toneel. Nieuw bij Van Hoorne theaterproducties is Ger Otte, die – zoals we van hem gewend zijn - met een dubbelrol als Koning Triton en lakei van de prins in alle opzichten weet te presteren. De Prins (Wesley Florijn) weet het meest uit te blinken in zijn zang. Vooral in duet kleurt zijn warme stem heel mooi samen met die van Zeemeermin Sita.


Na jaren vast onderdeel te zijn geweest in deze sprookjesserie, zijn Titus en Fien niet langer present. Dit duo heeft plaats gemaakt voor toverheks Octavia (Marisa van der Meer) met haar hulpje Wammes (Aron Bruisten). Beide acteurs zijn al jaren een vaste waarde voor het entertainmenthuis. Aron heeft duidelijk de komische rol van Michael van Hoorne overgenomen en heeft zijn woordgrappen evengoed al gauw de lachers op zijn hand. Marisa maakt vooral met haar uithalen in haar betoveringsnummer grote indruk.

Er is in deze musical echt geïnvesteerd in kwaliteit zo licht regisseur Groenenberg toe. Visueel is dit te merken aan het decor, maar vooral aan de kostuums. Beide zijn naar ontwerp van Stijn Mac Gillavry – die tevens tekende voor de choreografie. Tot de verbeelding sprekende kostuums in felle kleuren maken dat dit onderwaterspektakel meteen aandacht trekt bij het jonge publiek. Zeker wanneer er bij Gup en de Zeemeermin onzichtbare tuigjes zijn verwerkt, waardoor deze personages zo’n 4 meter boven het toneel kunnen zweven.

Zoals aangegeven ligt het tempo héél hoog in deze voorstelling. Terecht, want de jonge i-Pad-generatie heeft anders de neiging om weg te swypen. Echter, doet dit soms tekort aan menselijke gevoelens. Zoals wanneer koning Triton zijn angst voor het verlies van zijn dochter beseft. Ook aan het eind van de voorstelling lijkt hij nogal snel over zijn gevoel heen te kunnen stappen. Door het hoge tempo is er geen tijd om de focus van de verhaal te verliezen. Hierdoor wordt er minimaal gebruik gemaakt van het ensemble. Jammer, want in het nummer “onder water is je thuis” waarbij het vierkoppig ensemble als zeesterren en onderwaterplanten het toneel innemen, worden de kinderen telkens opnieuw verrast met wat er hen wordt aangeboden. In de zaal is het plezier en de verwondering van het publiek duidelijk merkbaar.


Wat de makers heel goed hebben gedaan is dat de prins duidelijk om consent vraagt wanneer hij Elize wil kussen. Een schoolvoorbeeld met hoe het zou moeten. Dit had ook nog gekund door te vragen of hij haar mocht aanraken wanneer hij haar wil leren lopen. Dit soort consent is immers ook een hot topic binnen het onderwijs nu. Ook had er nog een duidelijkere link naar de huidige tijdsgeest gelegd kunnen worden dat hoe je eruitziet niet altijd is hoe je je voelt – en andersom. Dat werd nu ook heel klein gehouden. Maar goed, als dát de punten van kritiek zijn dan weet je dat de voorstelling toch heel goed is en een nieuwe generatie theaterbezoekers door naar De Kleine Zeemeermin de musical te gaan meteen op een hoge kwaliteit theater kunnen instappen.

Kijk hier voor meer informatie en kaarten.

Gezien 8 september - Goudse Schouwburg Gouda

Lees ook: Van Hoorne Studios brengt musicalklassieker "The WIZ" naar Nederland en België