Wie het heeft verzonnen, geen idee, maar degene die twee jaar geleden bedacht heeft dat de prijsuitreiking van de Annie M.G. Schmidtprijs anders moest, kan ik wel omhelzen. Niet langer worden de laatste uren van het Amsterdams Kleinkunstfestival gevuld met pedanterige speeches van kleinkunstenaars die uit de doeken doen hoe bedroevend het gesteld is met het Nederlandse Theaterlied. Sinds 2016 brengen de zes genomineerden voor de Annie M.G. Schmidtprijs hun theaterlied ten gehore en pas aan het eind wordt bekendgemaakt wie de prijs gewonnen heeft.
Mede door deze verandering lijkt het deelnemersveld sterker te worden. Theatermakers van allerlei pluimage treden voor het voetlicht. Grotere namen als Youp van 't Hek en Wende Snijders worden afgewisseld met betrekkelijke jongeling Kirsten van Teijn en minder bekende gedienden als Syb van der Ploeg, Marcel de Groot, Gé Reinders en Mylou Frencken.
Samen met Egon Kracht bijt Marcel de Groot met het nummer 'Woordenman' het spits af. Deze naamloze ode aan Maarten van Roozendaal is in woorden gevat door Stef Bos. Jacques Klöters laat weten dat de jury dit lied een 'muzikaal meesterwerk' vond en vooral onder de indruk was van het 'glorieuze gitaarspel' van Marcel de Groot.
Na dit ingetogen nummer verschijnt Kirsten van Teijn ten tonele. In haar pimpelpaarse outfit sprong ze er tijdens de gezamenlijke opkomst al meteen uit. Haar nummer 'Meisjes' verdient volgens haar een kleine inleiding. Met haar vriendinnen bezocht ze een "Vunzigedeuntjesavond" in Paradiso. Haar zelf bedachte dansbewegingen werden geenszins gewaardeerd. Een nietsverhullende dansmove waarbij maar één lichaamsdeel de volle aandacht kreeg, viel meer in de smaak en inspireerde Van Teijn tot het schrijven van de rake tekst van 'Meisjes'. Terwijl ze al dansend steeds dichter bij zichzelf kwam, liet ze het publiek vooral in grote be- en verwondering achter.
Een typisch Annie M.G. Schmidtprijslied kenmerkt zich vaak door een opsomming van dagelijkse zaken met een wereldboodschap aan het einde. Door in de titel al te spreken over 'Wat is er mis met luisteren' doorbraken Syb van der Ploeg, Gé Reinders en Wiebe Kaspers deze traditie enigszins. In een soort Goede Doel 2.0-performance brachten de mannen dit verbindende lied ten gehore. Volgens de jury bevatte het lied een 'refrein als een oorwurm'. De kans is in ieder geval groot dat het ergens in de komende jaren terug te horen is in een versie van The Passion of in een aflevering van 'Nederland Zingt'.
Met 'Ze zijn weer thuis' brengt Mylou Frencken het thema van de vertrekkende puber onder de publieke aandacht. Jeroen Kramer vatte het gevoel van de verloste ouder in een vlotte tekst met verrassende wendingen. Ook 'Ze Zijn Weer Thuis' kent een oorwurmend refrein en zou een onder ouders van puberende en de studerende kinderen wijdverbreid onder de muzikale aandacht moeten worden gebracht. In ieder geval kan dit lied fungeren als volwaardige opvolger van het overbekende 'Hallo Allemaal' uit De Luizenmoeder. Mylou Frencken zette er, samen met Ronald Schmitz, de zaal danig mee op z'n kop.
Ook voor het nummer 'Geloven' van Youp van 't Hek was veel waardering. Handen in de zakken, de blik gericht op rij 2 of iets daar tussenin. Volgens de jury wordt weleens gezegd dat Youp 'zich vaak herhaald', maar Jacques Klöters overpeinsde dat we hem 'misschien nog wel niet genoeg hebben gehoord'.
Omdat Wende Snijders eerst nog een optreden had in Carré, was zij als laatste geprogrammeerd met het nummer 'Voor Alles'. Meer nog dan 'Woordenman' draagt 'Voor Alles' de lading van een man die ons te vroeg ontviel. Joost Zwagerman, die in 2015 een einde aan zijn leven maakte, stuurde via de mail een tekst door aan Wende Snijders. Een gedicht over angst. Over angst en de liefde. Voor haar voorstelling 'Mens' maakte Wende Snijders een lied op deze tekst, daarin creatief bijgestaan door Yan en Ludowic die de muziek minutieus van elektrische sounds voorzagen. Ondanks het feit dat ze uit Carré gesjeesd moet zijn, maakte Wende van 'Voor Alles' een ongelooflijk goed ingeleefd nummer, waardoor de tekst extra dimensies kreeg. Want wat zegt een man als hij bekent voor van alles bang te zijn, behalve 'voor jou'? En zo werd Wende de terechte winnaar van de Annie M.G. Schmidtprijs voor Het Beste Theaterlied van 2017 en hield zij het hoofd van Annie M.G. dankbaar tussen haar vingers. In haar dankwoord haalde ze de tijd aan die er tussen het ontvangen van de mail en het ontstaan van het lied was vergaan. 'Want zo gaat dat met mail...' Volgens Wende is de tekst 'Voor Alles' een tekst die verbinding legt, zodra ze het zingt voor haar theaterpubliek. Dat was merkbaar in de zaal. Niet alleen de eerste, maar ook de tweede keer dat ze het lied ten gehore bracht. En ook dit refrein galmt nog lang na. Dat moet Joost hebben geweten...