Rode wangetjes en blije gezichten na afloop van een voorstelling is toch een mooie indicatie over hoe de aanwezige kinderen hebben genoten van een voorstelling. De voorstelling “Aladdin” van Theater Terra heeft voor heel wat rode wangetjes en blije gezichtjes in de zaal gezorgd.
Het verhaal
Aladdin ( Bram van Stiphout ) is een straatarme jongen die samen met zijn vriend Rat in leven blijft door hier en daar wat eten te stelen. Vooral de stokbroden van de bakker moeten er regelmatig aan geloven. Als Prinses Amira (Alisa Opari Kuzi ) door de stad loopt kijkt Aladdin, geheel tegen de regels in, naar de beeldschone prinses. Het is liefde op het eerste gezicht. Echter de grootvizier (Jessin Oulad El Hadj) ziet de prinses ook wel zitten maar dan om een hele andere reden. Hij wilt namelijk nog machtiger worden. De vader van Amira (Julian Ubbergen) voedt zijn dochter heel beschermend op. En alleen een echte prins mag met haar trouwen. De grootvizier zendt Aladdin op pad met een opdracht: Vindt voor mij in een grote donkere grot een oude olielamp. Als Aladdin deze lamp gevonden heeft wrijft hij er per ongeluk overheen. Uit de lamp verschijnt Djinn de geest. Aladdin mag alles wensen wat hij wil. Maar de wens die hij heeft, dat Amira verliefd op hem wordt, kan de geest helaas niet vervullen.
De Disney invloeden van dit verhaal zijn duidelijk aanwezig. Maar deze hebben inmiddels hun kracht bewezen, dus waarom zou je daar geen gebruik van maken? Schrijver Dick Feld en regisseur Wesley de Ridder hebben het verhaal overgoten met een creatieve en visueel prachtig Theater Terra sausje. Het hoge niveau van het poppenspel, wat zeer noemenswaardig is voor deze jonge acteurs, is weer van een ongekende schoonheid. “Rat” wordt gespeeld door Alisa Opari Kuzi. Met kleine genuanceerde bewegingen brengt zij de enige vriend van Aladdin tot leven.
Djinn (Jullian Ubbergen en Jessin Oulad El Hadj ) duikt met zijn ongedwongen humor meteen de harten in van groot en klein. Om zo’n grote pop zo over het toneel te kunnen laten bewegen vereist opperste concentratie. Jullian Ubbergen vertolkt ook de rol van de verteller. Een rol die hem op het lijf geschreven is. Zijn uiterlijk en zijn stem passen mooi in dit verhaal. Ubbergen weet het verhaal goed in de juiste sfeer te brengen en zorgt ervoor de ook bij de allerkleinsten de aandacht goed wordt vast gehouden.
Jessin Oulad El Hadj zou, van mij, het gemene karakter van de grootvizier nog weel iets sterker mogen spelem. Hoewel ik hem absoluut geen plezierige man gevonden heb. Vooral in de scène waar de grootvizier Prinses Amira heeft “ontvoert” komt de gemene kant goed uit de verf. Alisa Opari Kuzi zet een prachtige Prinses Amira neer. Teder en mooi maar ook een prinses die haar huidige leventje meer dan zat is. Een avontuur gaat ze duidelijk niet uit de weg. In haar tegenspel met Bram van Stiphout ( Aladdin ) voelt ze goed de balans tussen die tederheid en het avontuurlijke aan. Bram van Stiphout heeft als enigste één rol. Namelijk Aladdin spelen. Een knisperend fris gespeelde rol. Van Stiphout straalt alle jeugdige energie uit die deze rol nodig heeft.
Maar het ook het oog, en oor, willen ook wat. De liedteksten zijn zo natuurlijk in de teksten gevlochten waardoor ik geen moment het gevoel van een soort van onderbreking hebt gehad. En pas op, er zit een liedje in dat nog uren in je hoofd door blijft hangen. De arrangementen liggen heerlijk in het gehoor. Het team wat hier voor verantwoordelijk is hebben de sfeer goed aangevoeld en weten te vertolken in de muziek.
De poppen, de kostuums en het decor het komt allemaal uit het creatieve brein van Kathelijne Monnens. Als ik aparte sterren had kunnen geven aan deze drie componenten dan waren het er zeker vijf. Monnens heeft met haar hand geschilderde doeken een grot die instort weten te creëren die er zo mooi uitzag. Natuurlijk is dit effect mede ontstaan door het lichtontwerp van Wijnand van der Horst en het geluidsontwerp van Erwin van den Broek. Maar Monnens heeft wel al die doeken zelf geschilderd.
Door Aladdin regelmatig uit de tijd van 1001 nachten te halen krijgt de voorstelling een mooie extra laag mee. Deze laag heeft het ook nodig om de volwassenen in de zaal te boeien.
Theater Terra heeft weer een familie productie naar het theater gebracht die met recht een familie voorstelling mag heten. De 55 minuten vliegen voorbij en met rode wangen en een enorme lach op mijn gezicht heb ook ik de zaal verlaten.
Klik hier voor de speellijst
Gezien op 20 januari 2019 Theater de Meervaart