Het synoniemenwoordenboek gaat hier overuren draaien op de zoekopdrachten naar ‘smullen’, ‘heerlijk’ en alle andere woorden waaraan iemand denkt bij snoep en chocolade. Deze watertandende bewoordingen passen immers perfect bij een omschrijving van de Deep Bridge-versie van ‘Charlie and the Chocolate Factory’ die afgelopen zaterdag in première ging in de Antwerpse Stadsschouwburg. Deze verrukkelijke ‘Charlie and the Chocolate Factory’ is hét hartverwarmende snoepje van deze winter.
In 1964 schreef Roald Dahl het boek ‘Charlie and The Chocolate Factory’ waarna het uitgroeide tot een absolute klassieker in de jeugdliteratuur. De eerste filmadaptatie volgde in 1971 met Gene Wilder in de rol van Willy Wonka. In 2005 mocht Johnny Depp de rol voor zijn rekening nemen in de versie van Tim Burton. Volgende winter zien we dan weer Timothée Chalamet die in ‘Wonka’ de avonturen van de excentrieke chocolatier laat zien voordat die van start ging met z’n wereldberoemde chocoladefabriek.
Meer dan genoeg manieren dus waarop het publiek reeds kan hebben kennisgemaakt met Charlie, Willy Wonka en de mysterieuze chocoladefabriek, die ein-de-lijk zijn deuren zal openen, maar alleen voor vijf gelukkigen met een gouden ticket. Oké, in de eerste akte wordt opgebouwd naar die vijf winnaars en na de pauze zien we ze één na één verdwijnen en dat is misschien niet de meest sprankelende verhaalopbouw – misschien ook de reden waarom dit verhaal niet tot mijn persoonlijke Dahl-favorieten behoort – maar regisseur en vertaler Stany Crets slaagt erin om de ware sterktes van het script perfect uit te spelen. Het zijn verhaalelementen die in de beste werken van Roald Dahl voorkomen en die in de Vlaamse musicalversie mooi op de voorgrond worden geplaatst: de donkere humor, de magische elementen, het centraal plaatsen van Charlie én de maatschappijkritiek die hier en daar de zoetigheid van het verhaal afbijt.
De grappendichtheid in Crets’ vertaling neemt een niveau aan dat tot aan het randje gaat en voor meerdere lachsalvo’s zorgt: dubbelzinnig wanneer gepast (“Ik heb al eens graag een worstje in mijn pan,” aldus Mevrouw Gloep), dan weer heerlijk donker en vaak met een Vlaamse invalshoek. Een grap richting de musicalincrowd kon uiteraard ook niet ontbreken wat voor de geestige dialoog tussen Bompa Jos – “Ik heb mij nog geblesseerd tijdens 40-45… In Puurs.” – en Nordin De Moor (oftewel Willy Wonka) – “Ja, vertel mij het.” – zorgde.
Grappen en verhaalelementen die misschien over de hoofden van sommige van de jongere bezoekers gaan, maar die hebben meer dan genoeg andere dingen om van te smullen. Zo zijn er de lekkere songs van Marc Shaiman en Scott Wittman die nog eens vanuit een grote orkestbak op het podium gebracht werden. Of het fantastische decor -en kostuumontwerp van Joris Van Veldhoven, dat hier en daar binnen een budget moest passen, maar er overwegend groots en magisch uitzag. Of het omvangrijke ensemble dat kon schitteren in de bruisende choreografieën van Thalisa Mintiens. Enfin: twee keer vlogen er 70 wervelende minuten voorbij.
Een formidabele cast, een geslaagde mengeling van gevestigde waarden, opkomend talent en verrassende nieuwkomers, zorgde voor de kers op de taart. Steven Colombeen, Maja Van Honsté, Steve De Schepper, Liv Van Aelst, Ann De Winne, Isabelle Heremans, Lloyd Russel, Marisa van der Meer, Nori De Winter, Hans Peter Janssens, Stijn Proesmans, Astrid Stockman, Sali Haidara, Yemi Oduwale en Laura Seys: ze schitterden stuk voor stuk in de vele bijrollen die deze voorstelling telt. Koen Van Impe kon op zijn beurt niet beter gecast zijn als Bompa Jos: hilarisch en hartverwarmend tegelijk. Daarbovenop zijn er twee hoofdrolspelers die de voorstelling op fabelachtige wijze dragen. Mauro Degroot laat als Charlie zien dat hij over een waanzinnig talent beschikt. Zowel in spel als qua zang wist hij het publiek vanaf de eerste seconde te overtuigen. Als 12-jarige op die manier de show grotendeels dragen, faut le faire. Willy Wonka is dan weer een kolfje naar de hand van Nordin De Moor die met het personage werkelijk alle kanten kan en mag opgaan. Als De Moor nog geen ster was, dan is hij dat na zaterdagavond sowieso.
Het was duidelijk dat Deep Bridge nog eens een ouderwets grootschalige musical op de planken wou brengen en daar zijn ze ruimschoots in geslaagd. Deze ‘Charlie and the Chocolate Factory’ kan zich prima meten met producties op Broadway of de Londense West End. Een traktatie van topkwaliteit.
Kijk hier voor meer infiormatie en kaarten.
Gezien 10 december 2022 Antwerpse Stadsschouwburg
‘Charlie and the Chocolate Factory’: een traktatie van topkwaliteit
