“Saint-Tropez Chique”. Dat was de glamoureuze dresscode voor de première van de eerste Vlaamse productie van de Broadwayklassieker ‘La Cage Aux Folles’. Jammer genoeg voor producent Deep Bridge was dit buiten de weergoden gerekend. In de stromende regen aanschuiven om het Antwerpse Theater Elckerlyck binnen te kunnen, bracht het aanwezige premièrepubliek niet meteen in de juiste stemming voor de voorstelling. Laten we het nog anders stellen: doorweekte voeten doen ons op geen enkele manier denken aan de klasse van de Franse Rivièra… De start van de show liep hierdoor een behoorlijke vertraging op, wat het voor cast en crew niet gemakkelijker maakte tijdens een sowieso al stresserende gebeurtenis als een premièrevoorstelling.
Afijn, we wijken af. Terug naar de essentie van de zaak! De musicalversie van ‘La Cage Aux Folles’ is gebaseerd op het gelijknamige Franse toneelstuk uit 1973 en speelt zich af in het nachtleven van Saint-Tropez. Albin (Koen Crucke) en Georges (Koen Van Impe) leiden een liefdevol en onbekommerd bestaan aan de Franse Côte d’Azur. Hier runnen ze de befaamde nachtclub ‘La Cage Aux Folles’ waar Albin de grote hit is met zijn travestie-act als ‘Zaza’. Wanneer de zoon van Georges (Matthew Michel) aankondigt te willen trouwen met de dochter (Helle Vanderheyden) van een conservatieve politicus (Manou Kersting), wordt hun leven op z’n kop gezet. Met een bezoek van de toekomstige schoonfamilie in het verschiet, besluiten ze om hun levensstijl drastisch te verbergen…
De originele Broadwayshow uit 1983 was goed voor zes Tony Awards (waaronder die voor Beste Musical, Beste Muziek én Beste Script) waarna er wereldwijd verschillende producties van de voorstelling kwamen. De meest succesvolle revival van de musical kwam er in 2008 toen de Londense Menier Chocolate Factory een kleinere versie van de show produceerde die nadien ook nog de Olivier Award voor Beste Musical Revival in ontvangst mocht nemen. Anderhalf jaar lang was deze productie op de West End te zien in het Playhouse Theatre waar o.a. een zeer indrukwekkend spelende Graham Norton de rol van Albin/Zaza vertolkte. In 2010 was er ook de knappe Nederlandse productie van deze succesmusical met Jon van Eerd en Stanley Burleson in de hoofdrollen waardoor de liefde voor ‘La Cage Aux Folles’ alleen maar groter werd bij ondergetekende recensent.
Want als er één ding duidelijk is, dan is dat het bronmateriaal voor ‘La Cage Aux Folles’ absoluut formidabel is. De nummers van Jerry Herman zijn ware musicalclassics. Denk maar aan ‘With You on My Arm’, ‘La Cage Aux Folles’, ‘Look Over There’ en natuurlijk ‘I Am What I Am’. Het script van Harvey Fierstein balanceert dan weer prachtig op de grens tussen klucht en ontroering zonder de kern van het verhaal over acceptatie, eerlijkheid tegenover jezelf en zijn wie je bent uit het oog te verliezen.
Juist daar wringt een stevig schoentje bij deze Vlaamse productie. De humor in ‘La Cage Aux Folles’ hoort aangebrand te zijn, we bevinden ons immers in een nachtclub vol travestie-acts in Saint-Tropez, maar de kolder mag het onderliggende verhaal niet onderuit halen. De juiste dosering vinden is hier essentieel, maar het aantal onnozeliteiten dat regisseur Stany Crets toevoegde, ligt simpelweg te hoog. Of misschien moeten we eerder ‘onnozeli-tieten’ schrijven om op het niveau van de show te blijven. De humor moet er dik bovenop liggen, maar het mag nooit té plat worden en die balans helde te vaak over naar het platvloerse of het Cretsiaans absurdisme. In onze viersterrenrecensie van Crets’ ‘Spamalot’ schreven we al dat zijn keuzes en toevoegingen bij elke musical vaak hit-or-miss zijn. Bij ‘Spamalot’ was het nagenoeg altijd raak, bij ‘La Cage Aux Folles’ moeten we helaas het tegenovergestelde concluderen. Het prachtige onderliggende verhaal geraakt ondergesneeuwd door al die onnodige ballast en afleiding waardoor je weinig binding met de personages krijgt en je wat apathisch naar het stuk begint te kijken.
Door het tempo dat vaak niet strak genoeg werd gehouden en de verschillende bedenkelijke creatieve keuzes, was het voor de cast moeilijk om volledig te excelleren in deze productie. Een bij het slotapplaus bijzonder geëmotioneerde Koen Crucke speelt de rol van Albin/Zaza vol liefde en overgave. Crucke is ontroerend in de zangpartijen, maar mist de nodige komische timing om de lachers op z’n hand te krijgen. Het is Koen Van Impe die het meeste indruk wist te maken. Van Impe moest twee weken voor de première nog invallen, maar is absoluut subliem als Georges. Elke emotie weet het fantastisch over te brengen waardoor hij alleen al verantwoordelijk is voor minstens de helft van de sterren voor deze productie.
We kunnen niet genoeg benadrukken hoe belangrijk Deep Bridge is voor het musicallandschap in Vlaanderen. Op dit moment is het het enige productiehuis dat het aandurft om het volledige musicalspectrum te programmeren én durven ze ook bruggen te bouwen tussen de verschillende podiumkunsten. Het produceren van Broadwayklassiekers pur sang zoals ‘La Cage Aux Folles’ (en het geweldige ‘The Rocky Horror Show’) in combinatie met eigen creaties (‘Macho’, ‘Urbanus – Toneel met Liekes’), familiemusicals (‘Assepoester’) en grote commerciële successen (‘Spamalot’, ‘Mamma Mia!’) is bijzonder belangrijk voor de Vlaamse musicalwereld. Daar kunnen we alleen maar tonnen respect voor hebben en we hopen absoluut dat het productiehuis deze weg blijft bewandelen. Nu alleen nog een zekere consistentie bereiken op het vlak van creatieve kwaliteit.
Info en tickets: www.deepbridge.be
Gezien: 16 oktober 2019 in Theater Elckerlyc Antwerpen