Door Marit van Eisden - foto's Annemieke van der Togt
Als Anne Frank toch eens geweten had dat zij wereldberoemd zou worden... Hoe fantastisch zou ze dat hebben gevonden? Het meisje dat voor altijd vijftien jaar zou blijven en bekend werd door haar onderduik maar, bovenal door haar dagboek. Een puber met een duidelijke mening, een spring in het veld en vol levenslust! Maar met een kort leven wat tragisch ten einde is gekomen.
Haar verhaal, en dat van haar mede onderduikers, is momenteel in het theater te zien in de musical 'Je Anne'.
Lieve Kitty, zo begon Anne altijd haar verhalen in haar dagboek, en zo begint ook de voorstelling, met een liedje gericht aan Kitty. De inleiding van de voorstelling begint bij het einde van hun levens. Dan zien we de familie Frank en Van Pels hun intrek nemen in het achterhuis aan de Prinsengracht. Later zal de tandarts Fritz Pfeffer zich bij hun voegen. Dat ze er jaren zouden blijven, hadden ze nooit kunnen bedenken, en gelukkig maa,r waarschijnlijk.
Op het toneel zien we een vlak wat het achterhuis voorstelt, met voor ieder een eigen plek, een kamer, op het toneel. Een paar koffers en kisten, meer niet. Meer is ook niet nodig, het spreekt tot de verbeelding, versterkt door de belichting. Dit vak is van bovenaf gezien een enorme Jodenster. Een symbool, wat meteen een extra zware laag aan de voorstelling mee geeft. Het decor- en het lichtontwerp is van Frank van Laecke, die ook verantwoordelijk is voor de regie van deze voorstelling.
We volgen Anne, gespeeld door Silvana Rocha. Een tiener tussen de volwassenen, in een omgeving waarin niks kan en niks mag en in strijd met haar gevoelens en emoties, zoals elke tiener dat heeft. Alleen zit er bij Anne ook veel angst en verdriet, om een leven dat niet meer is, angst om wat gaat komen.
Silvana Rocha is Anne! Wat een prestatie levert zij. Ongelofelijk! Het wiebelige meisje met de gevatte opmerkingen maar met een heel klein hartje. Ze bezingt haar emoties op een prachtige emotionele manier. Zo ook het duet met haar moeder Edith, Marleen van der Loo. Zij hebben een moeizame moeder dochter relatie. Maar ook haar ontluikende liefde voor huisgenoot Peter van Pels weet ze over te brengen. Wat een talent is deze dame! Ik zie echt Anne Frank op het toneel! Het is gewoon moeilijk voor te stellen dat deze actrice nog maar net de deur van Fontys Academy of Arts in Tilburg achter zich heeft dicht getrokken.
De liefde tussen vader en dochter is vertederend. Otto Frank, Chris Tates, en Anne, zijn vier handen op één buik.
Een andere scène die zeer veel indruk op mij gemaakt heeft is het moment dat Auguste van Pels, gespeeld door Mariska van Kolck, haar geliefde bontjas moet afstaan voor de verkoop. Ze heeft niks meer en haar allerlaatste bezit moet worden verkocht. Hartverscheurend!
De sfeer tijdens de voorstelling is beklemmend. De vreugde, de irritaties alle emoties die Anne Frank in haar dagboek heeft opgeschreven komen voorbij. Het Dagboek is ook als de leidraad voor het vertellen van dit verhaal gebruikt zonder geromantiseerde toevoegingen.
De muziek stijl en arrangementen ( Pol van Fleteren ) keuze zijn even weer eens anders dan dat we gewend zijn. Wat minder toegankelijk, maar wel geheel in de stijl en vorm van de voorstelling. Dat de muziek live gespeeld wordt is een grote plus. Zeker bij een voorstelling die beladen met emoties is.
De muziek vertaalt de gevoelens, de wanhoop en versterkt de emoties, waardoor het verhaal extra raakt.
De beklemmende sfeer op het toneel is om te snijden. De intense stiltes die geregeld vallen, zeggen meer dan duizend woorden, wat in de zaal meteen te merken is.
Het verhaal van Anne Frank is helaas nog steeds eigentijds en actueel en dat is een vreselijk besef! Een verhaal dat nog zó vaak zal moeten worden verteld.
Producent Mark Vijn heeft het juiste moment gekozen om het weer aan te durven deze voorstelling naar het theater te brengen. Een voorstelling die bij jong en oud de nodige emoties en discussies zal opwekken.
Klik hier voor de speellijst.
Gezien op 26-2-2024 in de Amstelveense Schouwburg.