Door Robin Peeters / Foto's Steven Hendrix
‘A Christmas Carol’, het is een even grote kersttraditie als die indigestie na de overdaad aan aardappelkroketten op het kerstfeest. Maar dat klinkt misschien enigszins oneerbiedig voor het verhaal van Charles Dickens. Want buikpijn krijg je allerminst van de herwerkte versie die Deep Bridge deze wintermaanden op de Vlaamse theaterplanken brengt. Niet van wansmaak, maar – jammer genoeg – ook niet van het lachen. Deze ‘A Christmas Carol’ levert een degelijk feestmaal, waar het hele gezin van kan genieten, maar mist ook de nodige verfijning om écht onvergetelijk te zijn. Om nog maar te zwijgen over de prijs: voor 84 euro (het duurste ticket) mag je minstens een gangetje meer verwachten…
Oké, genoeg kerstdinermetaforen. Het is alleszins een feit dat in het Verenigd Koninkrijk het beroemde verhaal van Charles Dickens jaarlijks in meerdere vormen opduikt in de grote en kleine theaters. In Vlaanderen is die traditie wat minder absoluut, al wordt de kerstklassieker regelmatig onder het stof vandaan gehaald. De laatste grote, nieuwe musicalversie van het verhaal dateert nog maar van 5 jaar geleden toen Music Hall ‘Scrooge de Musical’ presenteerde tijdens de kerstdagen. Het indrukwekkende creatieve team leverde een matige prestatie af en het was hoofdrolspeler Warre Borgmans die toen de meubelen nog enigszins wist te redden.
Deep Bridge zet met ‘A Christmas Carol’ in ieder geval een beter eindproduct op de planken al is er wel één grote gelijkenis. Ook nu is het de hoofdrolspeler die absoluut weet te schitteren en de voorstelling tot een hoger niveau weet te tillen. Lucas Van den Eynde is immers meesterlijk in de rol van Ebenezer Scrooge. De rol van vrekkige zakenman die Kerstmis haat, enkel belust is op geld en geen oog heeft voor zijn medemens speelt hij met verve. Zo’n personage geloofwaardig doen transformeren naar een goed mens nadat hij bezoek krijgt van de geesten van het verleden, het heden en de toekomst is geen eenvoudig klus, maar Van den Eynde zet het indrukwekkend neer.
In het showboek konden we lezen dat het creatieve team, onder leiding van regisseur en script- en liedtekstschrijver Stany Crets, “zeer dicht bij het verhaal van Dickens wil blijven” met de ethiek, thematiek, maar ook de ironie van het oorspronkelijke werk uit 1843 in het achterhoofd. Bij de ijzersterke openingsscène van ‘A Christmas Carol’ komt dit knap uit de verf. Het podiumbeeld is klassiek en stijlvol met een Londens silhouet op de achtergrond, sneeuwvlokjes die naar beneden dwarrelen en brandende straatlantaarns die de winterse sfeer versterken. De tekst van de openingssong is heerlijk maatschappijkritisch en typeert Kerstmis als “het feest van de schijnheiligheid”: “een heel jaar zien ze ons niet staan, behalve nu”. Een stevige binnenkomer tijdens een periode die bol staat van solidariteitsacties. “Word een beter mens, beter laat dan nooit.”
Haaks op deze klassieke setting staat de entree van het trio geesten. Die gaan vol voor “showbizz op niveau”: denk aan een rapintermezzo, glitter, een overvloed aan kleuren en zelfs slingers die in de zaal gekatapulteerd worden. Het is een keuze die Crets consequent zal maken tijdens de voorstelling: klassiek wanneer het gaat over Scrooge en kolder en show wanneer de geesten centraal worden gezet. Het blijkt een keuze te zijn die absoluut werkt, al hoeft niet élke woordspelige onnozeligheid ook effectief het script te halen. Wanneer een heerlijke Jervin Weckx als Geest van het Heden “het zal laten knallen, want hier zijn mijn kerstballen” bovenhaalt in een groots shownummer dat – en dat zeg ik met alle respect – niet had misstaan in Het Witte Paard is Charles Dickens wel erg weg. “Mijn ballen zijn zacht en ze nemen je mee door de nacht,” vult Weckx nadien ook nog vrolijk aan terwijl levende kerstballen vrolijk over de scène hossen.
Wanneer de geesten hun showniveau laten zakken weet het trio – Jervin Weckx (Heden), Isabelle Heremans (Toekomst) en Steve De Schepper (Verleden) – uit te blinken. Hetzelfde kan gezegd worden over Sébastien De Smet die een knappe Jacob Marley op de planken zet als hij op duistere wijze zijn ding kan doen. Het zijn de meer duistere scènes waarin de beste creatieve keuzes gemaakt worden. Zo is “de film van het verleden”, die Scrooge te zien krijgt, een absoluut hoogtepunt en het donkere toekomstbeeld dat in de tweede akte wordt geschetst, levert eveneens een magistrale scène op.
Het is een interessante keuze om de focus volledig te leggen op Scrooge en het trio geesten dat hem op het goede pad wil brengen. Het maakt de vertelling simpeler voor de jongere bezoekers – onze 5-jarige was helemaal mee – maar zorgt er aan de andere kant voor dat het oorspronkelijke verhaal en de onderliggende thematiek minder sterk naar de oppervlakte komen. De songs van Ad Van Dijk en Stany Crets helpen hier ook niet bij: ze blijven niet hangen en ze stuwen het verhaal vaak niet voort.
“Onzin! Onzin!” mag Van den Eynde met enige regelmaat uitroepen in zijn rol als Scrooge. Dat kunnen we alleszins niet zeggen over deze versie van ‘A Christmas Carol’. Ja, de nieuwe productie van Deep Bridge kent z’n creatieve mankementen, maar is alleszins degelijk genoeg om garant te staan voor een gezellige familiale theateruitstap.
Info en tickets: www.deepbridge.be
Gezien op zaterdag 16 december 2023 in Capitole Gent.