Door Robin Peeters / Photography Seppe
Het gaat Historalia, het productiehuis van prins Simon de Merode, voor de wind. De laatste voorstelling van ‘Damiaan’ is nog maar net achter de rug in Scherpenheuvel, een nieuwe editie van ‘Kerstmagie’ staat in de steigers, in de zomer van 2024 gaat hun nieuwste show rond ‘Jeanne d’Arc’ in première in thuishaven Westerlo én hun opgefriste herneming van ‘Marie-Antoinette’ ging nog maar pas in première in Torhout. Het prachtige kasteel van Wijnendale vormt er de bijzonder feeërieke setting voor een musicalspektakel dat wat wegheeft van een kruisbestuiving tussen ‘Elisabeth’ en ‘Les Misérables’.
In 2014 startte het allemaal voor Historalia met de oerversie van ‘Marie-Antoinette’ bij het kasteel de Merode in Westerlo. Sindsdien verovert de producent, gespecialiseerd in historische musicalspektakels, Vlaanderen.
Die ‘Marie-Antoinette’ is echter niet de eerste musical over het leven van de echtgenote van de Franse koning Lodewijk XVI. In 2009 creëerden ‘Elisabeth’-makers Sylvester Levay en Michael Kunze reeds een voorstelling over de onthoofde koningin, zij het wel voor de Japanse markt, al heeft de show ook enkele Europese versies gekend. Die musical vertelt twee verhalen parallel aan elkaar: dat van Marie-Antoinette en dat van Margrid Arnaud, een ongeveer even oude vrouw die in armoede leeft in de Parijse straten. Een uitgangspunt dat herkenbaar zal zijn voor de bezoekers van de Historalia-productie. Ook in deze versie worden die twee verschillende werelden – dat van het rijke en wereldvreemde vorstenhuis en de armoede bij de Franse burgers – zij aan zij geplaatst. Al zijn het in Torhout niet Margrid Arnaud, maar wel Rosalie (formidabel vertolkt door Lien Van den Bossche) en Arno (Andres Vercoutere, uitmuntend bij de moord op Prinses de Lamballe) die door de Parijse straten lopen.
De aankomst bij het kasteel van Wijnendale is alleszins indrukwekkend. Na een stevige wandeling vanaf de parking tot aan de ingang van het domein staat de knappe foyertent op je te wachten waarna je op het sfeervol verlichte pad richting tribune stapt. Meteen valt het fantastische decorontwerp van Marnik Baert op. Baert integreert op inventieve wijze het bestaande kasteel met het adellijke hof van Marie-Antoinette en de arme straten van Parijs.
Het decorontwerp is weliswaar groots, maar zorgt ook voor afstandelijkheid. Zeker bij scènes die zich afspelen in het adellijke hof is de afstand tussen publiek en cast zodanig groot dat gelaatsuitdrukkingen amper zichtbaar zijn. In combinatie met de vele massascènes is het hierdoor niet altijd even duidelijk waar de actie precies vandaan komt of wie er aan het woord is. Enkele volgspots zouden dit kunnen oplossen.
Groot(s) is dit musicalspektakel zeker. Regisseur en scriptschrijver Luc Stevens haalt wederom alles uit de kast om geregeld een massa volk op het toneel te plaatsen. Bij ‘Marie-Antoinette’ voelden deze scènes absoluut op z’n plaats en was er goede balans tussen spektakel en kleinere momenten. Spektakel staat echter niet garant voor een voorstelling die voorbij weet te razen. Zeker in de eerste akte sleepten enkele scènes te lang aan en kon er absoluut geknipt worden in de voorstelling die met 130 minuten speeltijd als een lange zit aanvoelde.
Het veel sterkere tweede deel laat alleszins het potentieel van deze voorstelling zien. Van bij de start – met het ijzersterke ‘De poppen aan het dansen’ – ligt de vaart in deze akte veel hoger en volgt de ene indrukwekkende scène de andere op. De bestorming van het paleis was met de vele fakkels die prachtig weerspiegelden op het water rond het kasteel een visueel hoogtepunt en wanneer de massa de ‘Marseillaise’ inzette was het haast onmogelijk om géén kippenvel te krijgen.
Minder memorabel was de muziek van Sam Gevers. Dankzij de hoofdtelefoons werd de show sterk muzikaal omlijst door de knappe underscore, het waren echter de songs die niet altijd even indrukwekkend waren. Toch waren er enkele uitschieters in positieve zin. Het eerder genoemde ‘Poppen aan het Dansen’ was een muzikaal hoogtepunt net als het duet tussen Graaf Von Fersen (prima vertolkt door Mike Wauters) en Marie-Antoinette. Niet toevallig twee songs uit die sterke tweede akte.
Tussen de 150 mensen die op het podium staan, zijn er ook 12 musicalprofessionals die het beste maken van een script dat niet altijd kwalitatief even consistent is. Liesbeth Roose probeert de titelrol zo gelaagd mogelijk te vertolken en doet dat uitstekend. In de bijrollen vallen verder Joke Van Robbroeck en Jervin Weckx op. Van Robbroeck speelt op een bijzonder warme manier de rol van Prinses de Lamballe en Weckx werd door het publiek op een zeldzaam lachsalvo getrakteerd als Koning Louis August.
‘Marie-Antoinette’ geeft het publiek alleszins waarvoor het komt: musicalspektakel op een bijzondere en feeërieke locatie. De cast geeft het beste van zichzelf, maar door sommige matige inhoudelijke en creatieve keuzes weet de voorstelling niet altijd te overtuigen. De ijzersterke tweede akte laat alleszins zien welk potentieel deze Historalia-productie in zich heeft.
‘Marie-Antoinette’ speelt nog tot en met 7 oktober 2023 in Torhout. Info en tickets: www.historalia.be
Gezien op woensdag 13 september 2023 bij het kasteel van Wijnendale in Torhout.