Recensie Piaf – C’est incroyable

Door Marit van Eisden / foto's Annemieke van der Togt
Het leven van de Franse zangeres Edith Giovanna Gassion, beter bekend als Edith Piaf, is er één dat zich uitermate goed leent voor een theaterstuk. Tragisch, met een bijzonder mooi repertoire van Franse chansons, waarvan de bekendste ‘Non, je ne regrette rien’ is. De Theater BV heeft Piaf op een eigen wijze naar het theater gebracht en haar levensverhaal in origineel jasje gegoten. Op vrijdag 13 oktober gaat Piaf in première in het Amsterdamse Delamar Theater.



Als blijkt dat Edith Piaf overleden is, snapt ze er zelf niks van. Ze wordt opgevangen, en bijgestaan door de Engel (Thomas Cammaert) , de Dwaas ( Hein Gerrits), de Duivel (Job Bovelander) en de Dood (Cystine Carreon). Gedaantes van de kaarten die zal al jaren lang in dezelfde combinatie uit een kaartenstapel trok. Allen zijn ze gekleed in een eigen kleur. Deze vier figuren begeleiden Edith naar haar laatste rustplaats in Parijs, waar ze dood had willen gaan. Onderweg zien we het levensverhaal van Piaf voorbij komen. Hoe zal als jonge zangers op straat ontdekt werd, vriendschappen sloot en meerdere keren trouwden, maar ook haar grote liefde verloor en kampte met een alcohol en morfine verslaving. Dit alles in combinatie met haar oeuvre aan prachtige Franse chansons maakt een formidabele theatervoorstelling!



Aan Suzan Seegers de taak om deze kleine Mus, vertaling van Piaf,  tot leven te wekken. Zodra de voorstelling begint laat ze gelijk zien, en horen, dat dat wel goed zit. De openingsscène is meteen indrukwekkend en zorgt  al gelijk voor ontroering. We zien Piaf, klein en breekbaar, met haar bekende stemgeluid. Ontzettend knap van Seegers dat je je binnen twee minuten al zo kwetsbaar kan tonen aan het publiek. Dit onder begeleiding van de bekende tonen van ‘Non, je ne regrette rien’, gespeeld door een drietal muzikanten die de hele avond haar begeleiden. Ze wordt niet alleen begeleid door de muziek, maar ook door de stemmen van Cammaert, Carreon, Gerrits en Bovelander, die samen voor een prachtige combinatie zorgen. De toon is gezet, en deze toon weet zich de rest van de avond voort te zetten.



Naast de Duivel, Dwaas, Engel de Dood spelen Cammaert, Carreon, Gerrits en Bovelander verschillende andere rollen. Van haar vriendin, minnaar, manager en man(nen) uit het leven van Piaf.  Zodra zij hun jas weer  aandoen, zijn ze weer terug in de oorspronkelijke rol. Ze versterken stuk voor stuk het karakter van Piaf, zorgen met samen haar voor de nodige humor en begeleiden haar daarnaast naar haar laatste rustplaats. Dit viertal beschikken allen bovenal over een fantastisch stemgeluid en daarbij, wat ontzettend knap dat ze allen het Frans uitermate goed beheersen!



Maar ster van de avond is toch écht Suzan Seegers. Wat deze vrouw weet neer te zetten is meer dan indrukwekkend te noemen. Ze is Piaf! Haar bewegingen, mimiek, en stem… En zo kwetsbaar kunnen spelen. Ze zorgt voor ontroering! Chapeau!

Het verhaal is origineel en boeiend, naar een script van Allard Blom en met de sterke regie van Martin Michel.

De Theater BV heeft al meerdere keren laten zien, met onder meer De Trompettist van Auschwitz, Blind Date en Nureyev,  dat zij telkens weer een orginele en kleinschalige prachtproductie op de planken weten te brengen. Ook Piaf is, ook voor de mensen die geen vloeiend Frans spreken, zoals ik, echt een aanrader. De liedjes worden zo vertolkt dat je door de emotie weet waar ze over gaan. Daarnaast is het levensverhaal van Piaf interessant, maar tragisch. Dus: Je verrai ça!

Kijk voor meer informatie en kaarten op www.theaterbv.nl

Gezien 13 oktober 2023 Delamar Theater Amsterdam