Door Karlien De Cock / foto's Steven Hendrix
Wie op basis van de titel en affiche naar ‘You are my sunshine’ gaat kijken, komt bedrogen uit. Deze voorstelling is immers geen vrolijke feel-goodmusical met glitterpakjes en dansensembles. Als toeschouwer moet je zelfs even bekomen van de intensiteit van de voorstelling die tegen een hels tempo anderhalf uur lang over je heen raast en je meesleept in de wachtruimte tussen leven en dood.
Dat laatste vormt immers het zeer interessante uitgangspunt van de voorstelling. Twee vrouwen ontmoeten elkaar in een idyllisch vakantiehuisje bij een meer. Blijkt dat ze allebei in een coma liggen, waaruit ze niet kunnen ontsnappen tot ze sterven of wakker worden. “We zitten vast.” Bovendien is elke dag hetzelfde. Het kan een krachtige metafoor zijn voor de sleur van het leven zelf. Lena (gespeeld door Sophie Janssens) is een meisje van 15 jaar dat immer enthousiast door het leven springt en na 10 jaar niet anders kan dan hoopvol omgaan met de situatie, Britt (Ann Van den Broeck) is een veertiger die vol woede zit omdat haar partner haar bedrogen heeft en vooral wanhopig reageert op hun impasse. Deze twee tegengestelde perspectieven zijn de motor van deze voorstelling.
Ook al zijn deze personages erg interessant op het eerste gezicht, we weten eigenlijk zo goed als niets over hen. Sommige aspecten deden zelfs de wenkbrauwen fronsen. Britt blijft, ondanks dat ze bedrogen werd en ondanks de grote woede, toch smachten naar (de stem van) haar ex. Begrijpelijk omdat ze elke strohalm wil grijpen om wakker te worden, maar jammer dat de vrouw dan weer afhankelijk moet zijn van de man. Of waarom moet Lena nog eens expliciet vertellen hoe ze in een coma belandde terwijl ze dat daarvoor al eens zong?
Toch zijn de personages aimabel en dat komt grotendeels door de indrukwekkende vertolking ervan door beide actrices. Janssens is ontwapenend als Lena en etaleert een bijna overdreven positieve, jeugdige energie op het podium die moet voelen als het lopen van een marathon. Van den Broeck zet een heftig emotionele Britt op de planken en geeft zich helemaal over aan de intensiteit van haar personage en de voorstelling.
Ann Van den Broeck componeerde de muziek bij de teksten van Stany Crets. In dat script zaten af en toe filosofische oneliners die tot denken aanzetten, bv. “Je moet nooit iets willen wat je niet kunt krijgen”. Jammer genoeg werden die zelden verder uitgewerkt, waardoor je achterblijft met het gevoel dat er nog iets meer uit het verhaal te halen viel. Verder was de tekst vaak verfrissend en de dialogen vlot, met hier en daar ook een welgekomen vleugje humor.
De muziek van Van den Broeck is heel gevarieerd en gaat van een trage ballad tot een snel rocknummer. Een sterke song is het openingsnummer “Ik knipper”. Een bom aan energie die over het publiek raast en de toon zet voor de rest van de show. Meteen wordt de toeschouwer overstelpt met geprojecteerde beelden, lichtflitsen en Lena, zingend en springend op de trampoline, terwijl Britt met grote passen en fel telefonerend rondjes loopt. De projecties worden doorheen de show gebruikt als aanvullend decorelement. Soms zijn ze prachtig (zoals het beeld van de vrouw onder water), op andere momenten is het te veel of gaat de symboliek verwarrend ver.
‘You are my sunshine’ is op zijn minst erg verrassend te noemen. Het is eclectisch muziektheater over een interessant thema dat het publiek aan het denken kan zetten. Zelfs een paar dagen na het bekijken van de voorstelling is het nog steeds moeilijk om te beschrijven wat voor indruk de show naliet. De voorstelling spoelt als een orkaan van woorden en emoties over het publiek, waarvan je even moet bekomen. Van den Broeck en Janssens manoeuvreren zich moeiteloos door die storm met een indrukwekkende energie. Dat laatste alleen al is de moeite om te gaan kijken!
Info en tickets: www.deepbridge.be
Gezien op donderdag 5 oktober 2023 in de Rode Zaal van het Antwerpse Fakkeltheater.