De eerste speelperiode van ‘Vergeet Barbara’, die afgelopen weekend ten einde kwam, was hopeloos uitverkocht. Maar liefst 65.000 tickets wist producent Studio 100, nog voor de première van de jukeboxmusical rond de muziek van Will Tura, aan de man te brengen. Meer dan voldoende om in juni een bijkomende run van de show te programmeren. Wie voor die speelperiode nog een kaartje weet te bemachtigen zal het zich niet beklagen. ‘Vergeet Barbara’ is een feelgood musical pur sang waarin de songs van Tura en een wervelend ensemble de show stelen.
Het is niet de eerste keer dat de muziek van de Keizer van het Vlaamse Lied de inspiratiebron vormt voor een musical. Tussen 4 en 14 november 2004 werd de kleinschaligere voorstelling ‘Eenzaam Zonder Jou’ opgevoerd in de Antwerpse Zuiderkroon met een zeskoppige cast bestaande uit Ann Van den Broeck, Gunther Levi, Daisy Thys, Marc Coessens en Barbara De Jonghe.
In de show die Studio 100 bijna 20 jaar later brengt in het Pop-Up Theater in Puurs keert het publiek terug naar de hete en zwoele zomer van 1976: Lucien Van Impe wint de Tour de France, Koning Boudewijn zit 25 jaar op de troon en opent de allereerste metrolijn in Brussel, Ivo Van Damme behaalt twee zilveren medailles op de Olympische Spelen en de boeren gaan op bedevaart naar Scherpenheuvel om voor regen te bidden. Ondertussen draait het terras van café ‘De Sportvriend’ op volle toeren. Willy Vervaet (Gert Verhulst) baat dit café al jaren uit, samen met zijn oudste zoon Achiel (James Cooke). Zijn tweede zoon Arthur (Jonas Van Geel), is vooral bezig met muziek en probeert door te breken met zijn rockbandje. Maar Willy’s hoop is vooral gevestigd op zijn jongste zoon en oogappel Albert (Jelle Cleymans). Hij zou dit jaar de kermiskoers van Dorpegem wel eens kunnen winnen. Maar dan verschijnt Barbara (Free Souffriau) in haar cabriolet en wordt het leven van de familie Vervaet helemaal op z’n kop gezet…
De sfeer die deze synopsis uitstraalt komt meteen op het publiek af in de ijzersterke openingsscène van ‘Vergeet Barbara’. Op de tonen van ‘Mooi, ’t leven is mooi’ word je meteen gekatapulteerd naar een wereld die simpel en onschuldig oogt: de koers is heilig, in elk dorp staat het café centraal en om de hoek is er de dorpsslager en -bakker. Onmiddellijk gooit de show z’n sterkste troeven op tafel: het ensemble wervelt dankzij de formidabele choreo en staging van Martin Michel, de look en feel van de seventies wordt verrukkelijk op het podium gezet dankzij een héérlijk kostuum- en pruikenontwerp (Griet Van Landeghem, Harold Mertens en Wouter Somers) en de songs van Will Tura klinken meteen geweldig met de fantastische arrangementen van Steve Willaert. Ook nu zijn de hoofdtelefoons op de – voor de verandering stilstaande – tribunes van het Pop-Up Theater een zegen: de geluidsmix is haast altijd perfect en het zorgvuldig gebruik van underscore en interludes geeft de voorstelling een extra laag en vangt een aantal dode momenten vakkundig op.
Het was alleszins geen straf dat deze spetterende openingsscène hernomen moest worden wanneer de voorstelling na een vijftal minuten een showstop kende door een technische storing bij één van de bewegende platformen. Het gaf Gert Verhulst de mogelijkheid om te tonen waar hij ijzersterk in is: entertainen en kurkdroog inspelen op het moment. Verhulst is geen groots acteur, maar wanneer hij verwijst naar de showstop door bij de eerste zin “de ochtendzon schijnt wéér door het raam” te zingen en er iets later “allez, tap nόg eens vijf pintjes” van maakt, heeft hij het publiek wel meteen op zijn hand. Wat een topopener!
Ook het inventieve decorontwerp (Carla Janssen Höfelt) sprong meteen in het oog en werd één van de creatieve sterktes van ‘Vergeet Barbara’. De ledschermen en fysieke sets razen over het gigantische speelvlak en weten in een mum van tijd een totaal ander scènebeeld te creëren. Regisseur Tijl Dauwe liet het geheel, op de tonen van ‘Het kan niet zijn’, een tweede keer helemaal samenvallen wanneer het vertrek van moeder Elisabeth tijdens een flashback naar 1955 vanuit verschillende standpunten werd getoond. Het staat enigszins haaks op de karikaturale eerste scènes, maar Goele De Raedt (Elisabeth) weet vanuit het niets de juiste emotie te vinden waardoor er na afloop van deze grandioze scène toch een traantje weggepinkt moest worden. Naast De Raedt weet ook Free Souffriau uit te pakken als Barbara. Souffriau mag zich van haar meest geestige kant tonen en doet dat met verve. Het samenspel met James Cooke is soms hyperactief, maar bovenal hilarisch.
De visuele krachttoeren zorgen ervoor dat je het dunne plot toch ietwat door de vingers ziet. Het scenario van Tijl Dauwe en Gert Verhulst is immers niet altijd even origineel (onzekere familiebanden vormen al de basis van o.a. ‘Mamma Mia!’), staat bol van de karikaturale personages, gaat van het ene misverstand over in het andere en op een bepaald moment ben ik gestopt met het tellen van het aantal woordspelingen met fecaliën. Hier en daar neemt het team ook een creatieve binnenweg door nummers van Will Tura te integreren in de show als een song van muziekgroep The Extra-Terrestrial Mushrooms tijdens een repetitiemoment (“in ’t zaaltje”) of (radio)optreden. Een trucje dat bij o.a. ‘Jersey Boys’ passender gebruikt wordt.
Zoals de regels van een doorsnee feelgoodshow het voorschrijven loopt uiteindelijk alles goed af en leeft iedereen nog lang en gelukkig. Dat het verhaal op een drafje wordt afgerond ben je in een wip vergeten wanneer een wondermooie ‘Eenzaam zonder jou’ na een korte epiloog overgaat in een swingende megamix waarbij het ensemble voor de zoveelste keer mag schitteren. Verwacht je niet aan diepgaande verhaallijnen of hoogstaande humor bij deze ‘Vergeet Barbara’, maar wel aan bijna twee uur zorgeloos topentertainment.
Info en tickets: www.vergeetbarbara.be
Gezien op 7 januari 2023 in het Studio 100 Pop-Up Theater in Puurs
Recensie: ‘Vergeet Barbara’: misverstanden in overvloed in onweerstaanbare feelgoodshow
