Daar zit ik dan in Het Theater in Blaricum. Voor het eerst in mijn leven ga ik naar Jazz luisteren. Waar kan dit beter dan in Blaricum en vooral in dit theater. Het Theater was in de jaren zestig de “Soundpush Studio’s” waar menig Jazz muzikant hun platen opnemen. Later namen Rob en Ferdi Bolland deze muziekstudio’s over, hierover later meer in een aparte reportage.
Hendrik Müller is geboren in het Duitse Detmold. Muziek is hem met de paplepel ingegoten. Zijn vader is klassiek pianist en componist en zijn moeder blokfluitist. Binnen de internationale Jazz wereld is Müller een zeer actief muzikant en heeft hij verschillende muziekprijzen op zijn naam staan. Müller is dan ook de juiste man om mij met Jazz in aanraking te laten komen.
De muzikale bezetting is vandaag Hendrik Müller (contrabas), Nick Thessalonikefs (drums) en als verrassing Federica Lorusso (piano) in plaats van Christian Pabst.
Het repertoire zijn de nummers van de CD “Unlike Scenario”. Als geoefend theaterbezoeker heb ik in het vooronderzoek natuurlijk deze CD al diverse keren afgespeeld en ik moet eerlijk zeggen mijn interesse in deze muziek is daarmee niet groot geworden.
Als dan in Blaricum Müller de eerste tonen aanslaat op de contrabas, opent zich spontaan voor mij een nieuwe wereld. Zodra de drie muzikanten de compositie tot leven brengen schuif ik voorzichtig naar het puntje van mijn stoel.
Voor een niet geoefende Jazz oor is deze ervaring uitermate interessant. Ik hoor tegenstrijdige muzikale ritmes die telkens elkaar kruisen en dan even later samensmelten om daarna weer hun eigen weg te vervolgen. Bizar hoe intens deze muziek door mij is ervaren.
De korte introducties van Müller helpen mij de muziek iets beter te begrijpen. Maar is begrip hier noodzakelijk? Nee totaal niet, ik laat mij meevoeren in hetgéne mijn gevoelens me laat ervaren. De muziek is best intens. Visueel word ik regelmatig afgeleid door hoe de muzikanten zelf de klanken ervaren. Als ik mijn ogen sluit dan denk ik dat ik een deel van hun ervaring overneem. De muziek komt nog meer tot leven. Iedere noot, iedere aanslag komt diep bij mij naar binnen.
Bij het nummer “Nebel” zie ik ook werkelijk de nevel laag over het land hangen. De nevel die als een deken de aarde bedekt. In deze compositie is het samenspel tussen die virtuoze klanken van Lorussa in prachtig evenwicht met het ritmische spel van Thessalonikef.
Dat Lorussa deze nummers in slechts een paar weken op dit niveau onder de knie heeft gekregen zegt wat over haar talent. Ogenschijnlijk moeiteloos komen de toetsen onder haar vingers tot leven.
De energie van Thessalonikefs op zijn drumstel doet mij regelmatig denken aan Animal in de Muppetshow. Wat een ritmische beheersing heeft deze man. Geweldig om naar te luisteren en soms, voor mij, zeer komisch om naar te kijken.
Als ik nu thuis, met mijn koptelefoon op, naar deze CD luister, begrijp ik niet meer waarom mijn hart niet meteen open gegaan is voor deze genre muziek.
Hendrik Müller heeft mijn hart geopend voor de Jazz.
Meer informatie over Hendrik Müller Trio vind je hier